Είναι το μεγάλο θέμα της τελευταίας εβδομάδας οπότε ελπίζω ότι ο αναγνώστης θα μου συγχωρήσει την επιστροφή και μερικές σκέψεις -ούτως ή άλλως, δεν πρόκειται για είδηση αλλά για σχόλια αφού τα νούμερα τα είπαμε και τα ξαναείπαμε και τα ματά-ξαναείπαμε- και αναλόγως πώς θα ανεβοκατεβαίνουν στα ταμπλό της Γουόλ Στριτ θα τα ξαναπούμε και θα τα ματά-ξαναπούμε κ.ο.κ.
Προσωπικά βρίσκω περισσότερο ενδιαφέρον σε τρεις αναλύσεις που διάβασα αυτές τις μέρες στο Wired, στο Reuters και στη "Wall Street Journal" και οι τρεις σχετικές με το παρασκήνιο του επιτυχημένου ξεκινήματος της Twitter στο χρηματιστήριο και πιο συγκεκριμένα με το ρόλο του Μάικ Γκούπτα, του οικονομικού διευθυντή της εταιρείας.
Το παρελθόν του κ. Γκούπτα είναι πολύ ενδιαφέρον: αφότου αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο του Σικάγο (από το οποίο έχουν προέλθει σχεδόν όλοι οι υπεύθυνοι για τη σημερινή εικόνα του καπιταλισμού με ό,τι καλό ή κακό συνεπάγεται αυτό), εργάστηκε επί έξι χρόνια στις επενδύσεις της Merrill Lynch για να μεταπηδήσει στον κόσμο της τεχνολογίας και ειδικά στο κορυφαίο τμήμα του. Ως στέλεχος της Yahoo! συνέβαλλε καθοριστικά στις συνεργασίες με τη Microsoft και την Alibaba, ενώ αργότερα, ως υπαρχηγός του οικονομικού διευθυντή της Zynga, βοήθησε πολύ την εταιρεία να προσελκύσει επενδυτές στη δική της διαδρομή προς το χρηματιστήριο.
Το παρελθόν του 42χρονου οικονομολόγου φαίνεται ότι τον βοήθησε αρκετά να αντιληφθεί πώς έπρεπε να παίξει τα χαρτιά της η εταιρεία του microblog ώστε και να κινήσει το ενδιαφέρον των επενδυτών και να αποφύγει τις κακοτοπιές της Facebook -από την παρουσίαση και την επικοινωνία με τους επενδυτές μέχρι τη στρατηγική της τιμολόγησης της μετοχής και της σχέσης με τις τράπεζες. Μ' άλλα λόγια, υπό την ηγεσία του, η Twitter έπαιξε τα χαρτιά της με τον πιο σωστό τρόπο. Και η εξέλιξη της 7ης Νοεμβρίου το επιβεβαίωσε.
Αυτό που βρίσκω διασκεδαστικό στην όλη ιστορία είναι η διαφορά μεταξύ δημόσιας εικόνας και πραγματικότητας: όλοι αντιμετωπίζουμε τη Facebook σαν τη σκοτεινή οικονομική αυτοκρατορία που θέλει να ξεπουλήσει όλο μας το... κοινωνικό κεφάλαιο στους διαφημιστές και την Twitter σαν κάτι ανάμεσα σε casual παιχνιδάκι και σαν facilitator της επανάστασης. Όμως όταν η συζήτηση πάει στο σκληροπυρηνικό επιχειρείν, η μεν πρώτη παρουσιάζεται -περίπου- σαν ένας ερασιτέχνης που αγνοεί ακόμα και τα στοιχειώδη, ενώ η δεύτερη σαν βετεράνος επαγγελματίας παίκτης που κάνει όλες τις σωστές κινήσεις* ο βαθμός στον οποίο οι παραπάνω προϊδεάσεις θα επαληθευτούν στο μέλλον, μένει να φανεί.
Σχόλια