Φαντάζομαι ότι είναι θέμα ηλικίας: όσο περνούν τα χρόνια γίνομαι όλο και πιο ανεκτικός σε ορισμένα πράγματα και όλο και πιο αδιάλλακτος σε ορισμένα άλλα. Ίσως επειδή έχοντας ζήσει αρκετές αντιφάσεις –επαγγελματικές, προσωπικές και κάθε άλλης μορφής- μου είναι πιο εύκολο πια να τις αντιληφθώ στις πράξεις των άλλων και να αποδεχθώ ότι μπορούν να καθοδηγήσουν τις πράξεις τους –ταυτόχρονα όμως, έχοντας αποφασίσει ότι ορισμένα πράγματα οφείλουν να είναι πέρα από κάθε αμφιβολία, μου έρχεται πολύ φυσικό να επικρίνω θέσεις και πράξεις, ιδιαίτερα όταν εκτίθενται σε κοινή θέα.
Το πιο πρόσφατο παράδειγμα ήταν η ερώτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Νάσου Αθανασίου προς τον Υπουργό Οικονομικών που τις τελευταίες μέρες έκανε τον γύρο των social media, σχετικά με το αν η Facebook φορολογείται στην Ελλάδα. Ορμώμενος από τα δημοσιεύματα του ξένου τύπου που αναφέρουν ότι η εταιρεία πίσω από το Μεγάλο Μπλε Δίκτυο πλήρωσε μόλις 4,327 λίρες/6000 ευρώ φόρο στο βρετανικό κράτος (ένα από τα σχετικά δημοσιεύματα βρίσκεται εδώ), ο βουλευτής ρωτά αφού η συγκεκριμένη εταιρεία “δραστηριοποιείται και στην Ελλάδα [...] πόσο φόρο εισοδήματος απέδωσε στο ελληνικό δημόσιο κατά το οικονομικό έτος 2014”.
Πού μπαίνει η κατανόηση; Στο ότι μου φαίνεται απολύτως λογικό να θέλει ένας βουλευτής να κάνει θόρυβο, ειδικά αν πρόκειται να χρησιμοποιήσει γι αυτό μια από τις πιο διάσημες υπηρεσίες του Internet. Και ειδικά αν πρόκειται για μια εταιρεία με κύκλο εργασιών 12 δις δολάρια και με έναν CEO που στα 31 του έχει προσωπική αξία κάτι παραπάνω από 38,5 δις δολάρια –αν μάλιστα συνυπολογίσει κανείς την ευρύτερη ρητορική της παράταξης του εν λόγω βουλευτή απέναντι στο “μεγάλο κεφάλαιο”, εταιρείες όπως η Facebook είναι ο ευκολότερος στόχος.
Πολλοί έσπευσαν να καταφερθούν εναντίον του κ. Αθανασίου προσάπτοντάς του την κατηγορία ότι θέλει να... φορολογήσει το Internet. Προσωπικά δεν το εξέλαβα έτσι συνεπώς μου αρκεί να χαρακτηρίσω τα αντίστοιχα σχόλια σαν απολύτως ανόητα. Αυτό όμως που αδυνατώ να καταλάβω είναι πώς μπορεί κάποιος –και ειδικά κάποιος που προέρχεται από τον χώρο των ΜΜΕ, αν και στις μέρες μας αυτό έχει μικρή σημασία τελικά- να μη γνωρίζει ότι η παρουσία της Facebook στη Βρετανία δεν είναι ακριβώς η ίδια με την παρουσία της στην Ελλάδα. Ήταν πραγματικά τόσο δύσκολο να ρίξει μια ματιά στην εταιρική σελίδα της και να δει ότι διαθέτει γραφεία στο Λονδίνο αλλά όχι στην Αθήνα; Ή ότι στα γραφεία αυτά εργάζονται 326 υπάλληλοι;
Ακόμα περισσότερο, είναι δυνατόν να μην μπορεί να αντιληφθεί όχι μόνο ότι το φορολογικό σύστημα του Ηνωμένου Βασιλείου μπορεί να λειτουργεί διαφορετικά από ό,τι το ελληνικό αλλά και ότι οι διαδικτυακές εταιρείες κινούνται σε μια φορολογική ζώνη αρκετά ασαφή ώστε ακόμα και ώριμες οικονομίες (με τις αντίστοιχα ώριμες φορολογικές υπηρεσίες τους) να δυσκολεύονται να τις συγκεκριμενοποιήσουν; Προσωπικά πιστεύω πως όχι και εκεί μπαίνει το δεύτερο μισό της αρχικής μου τοποθέτησης: είμαι πλέον κάθετος ότι αν αφαιρέσει κανείς την άγνοια από την εξίσωση της παραπάνω ερώτησης, μένει μόνο το συμφέρον και δη το εύκολο –στην περίπτωση της πολιτικής αυτό το λέμε “λαϊκισμό” και τα τελευταία 30 χρόνια έχουμε δει πολύ καλά που οδηγεί αυτός.
Σχόλια