«Πώς χρησιμοποιούμε τις πληροφορίες που παίρνουμε; Για εσωτερικές διαδικασίες όπως η αντιμετώπιση προβλημάτων, η ανάλυση δεδομένων, οι δοκιμές, η έρευνα και η βελτίωση των υπηρεσιών» –τα παραπάνω είναι παρμένα από την πολιτική χρήσης των δεδομένων την οποία αποδέχτηκα και εγώ και το υπόλοιπο ένα και κάτι δισεκατομμύριο ανθρώπων που κάποια στιγμή ανοίξαμε λογαριασμό στο Facebook (για όσους χρειάζονται φρεσκάριμα, η τελευταία έκδοση της εν λόγω πολιτικής παραμένει αναρτημένη και βρίσκεται στην προτελευταία ενότητα). Και βεβαίως όπως και το υπόλοιπο ένα και κάτι δισεκατομμύριο ανθρώπων, δε θυμάμαι καν αν δε διάβασα καθόλου τη συγκεκριμένη πολιτική ή αν τη διάβασα και την αγνόησα.
Και αίφνης, έρχεται η περιβόητη έρευνα του 2012 για την οποία γράψαμε και εμείς και όλος ο κόσμος, μια έρευνα η οποία, σημειωτέον, δημοσιεύθηκε πριν από δύο εβδομάδες, και άπαντες διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους σχετικά με το πόσο μας εκμεταλλεύθηκε το κακό Facebook και με το ότι δεν είμαστε παρά χάμστερ που τρέχουν στους δαιδαλώδεις διαδρόμους της Σίλικον Βάλεϊ κάτω από το άγρυπνο μάτι των καπιταλιστών παρατηρητών και με το ότι ο κόσμος μας πάει από το κακό στο χειρότερο –όλα αυτά μεταξύ των παραληρημάτων για τις επιτυχίες της εθνικής Ελλάδας Μουντιάλ και τις πρώτες παραλίες του καλοκαιριού.
Συγνώμη αλλά για πολλοστή φορά θα αναρωτηθώ δημόσια: είναι δυνατόν να μη διερωτήθηκαν ποτέ οι διαμαρτυρόμενοι γιατί οι υπηρεσίες της Facebook (ή της Google ή της Twitter ή… ή…) είναι δωρεάν; Σύμφωνα με τη Wikipedia, το μαγαζάκι του Μαρκ Ζάκερμπεργκ πλησιάζει αυτή τη στιγμή τους 7.000 υπαλλήλους και είχε για το 2013 σύνολο ενεργητικού 17,89 δις δολάρια και τζίρο 7,87 δις δολάρια. Όλα αυτά υπάρχουν μόνο και μόνο για να μπορούμε εμείς να ανταλλάσσουμε τις προαναφερθείσες φωτό με τις σαγιονάρες μας σε πρώτο πλάνο και τον ήλιο που βασιλεύει στο Αιγαίο στο βάθος; Είναι δυνατόν να θεωρούμε το toering και το δελφινάκι στον αστράγαλό μας τόσο σημαντικά ώστε να πιστεύουμε ότι σχεδόν 7.000 άνθρωποι δουλεύουν (και από ό,τι ακούω, όχι με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες δουλειάς) τζάμπα για να μπορούμε να τα αερίζουμε στα γάλανα (sic) νερά του Μεγάλου Μπλε Δικτύου;
Γίνομαι κομματάκι μονότονος αλλά η Facebook (και η Google και η Twitter και η … και η …) πειραματίζονται καθημερινά επάνω μας και το κάνουν γιατί εμείς τους έχουμε δώσει το δικαίωμα, τόσο αποδεχόμενοι τις συμφωνίες χρήσης όσο και, ακόμα περισσότερο, μεταφέροντας ένα μεγάλο μέρος της ζωής μας στα περιβάλλοντά τους. Προφανώς οφείλουμε να είμαστε απαιτητικοί ως καταναλωτές και προφανώς είναι καλό να τους κουνάμε πού και πού το δάχτυλο όμως καλά θα κάνουμε να έχουμε πάντα κατά νου ότι αν μας ενδιαφέρει πραγματικά το απόρρητο των προσωπικών μας δεδομένων, το παραπάνω δάχτυλο δεν είναι ο δείκτης και ότι θα πρέπει να το κουνήσουμε μια και μοναδική φορά.
* O τίτλος του θέματος προέρχεται από τον ελληνικό τίτλο της ταινίας "Without a clue" του 1988
Σχόλια