Να που ήρθε η μέρα και το είδαμε τελικά το περίφημο iPad. Είχα γράψει παλιότερα ότι θα έτρεχα να το αγοράσω μόλις έβγαινε στην αγορά, αλλά αφού το είδα, οφείλω να πω ότι δεν βιάζομαι πλέον. Όχι, δεν απογοητεύτηκα, το κάθε άλλο. Είναι κάτι πολύ κοντά σε αυτό που περίμενα, αν και δεν θα με πείραζε να είχε μερικά πράγματα ακόμα πάνω του, π.χ. έναν πομπό υπέρυθρων για να γίνεται τηλεκοντρόλ ή 1-2 κάμερες για video-conference, μια καφετιέρα espresso κλπ.
Ήρθε βλέπετε και σε μια περίεργη συγκυρία όπου το μυαλό μου είναι γεμάτο υποχρεώσεις και εκκρεμότητες και δενμου περισσεύει επεξεργαστική ισχύς για πειραματισμούς και gadgets. Αφήστε που δεν θα το δίνουν και τσάμπα (ευτυχώς ξεκινάει από 499 και όχι 999 δολλάρια που έλεγαν κάποιοι), κάτι που περιπλέκει τα πράγματα. Θα περιμένω βέβαια να δω ελληνικές τιμές για τα διάφορα μοντέλα (και τι νούμερα θα προηγούνται του τελικού 9 της τιμής) πριν αποφασίσω τι θα κάνω.
Μέχρι τότε θα έχω απαντήσει και την απορία: Ωραίο, αλλά τι ακριβώς θα το κάνω; Τι μπορώ να κάνω καλύτερα με αυτό;
Η αλήθεια είναι ότι εκτός από ωραίο καφέ που δεν θα ψήνει, δυνητικά, μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που χρησιμοποιούμε το internet, τους υπολογιστές και την τεχνολογία γενικότερα, πηγαίνοντας(κυρίως λόγω της χρήσης της τεχνολογίας touch) λίγο πιο μακριά από εκεί που μας έχουν πάει τα φθηνά laptops/netbooks και τα smart phones. Ταυτόχρονα, είναι πολύ πιθανό να αλλάξει ριζικά και την εκδοτική αγορά (εφημερίδες, περιοδικά,βιβλία), κάνοντας το ψηφιακό έντυπο πιο διαθέσιμο και προσιτό από ποτέ.
Δεν μπορώ να με φανταστώ ακόμα να ξυπνάω το πρωί και η εφημερίδα μου να με περιμένει στο iPad, αφενός διότι μεπεριμένουν ήδη στο Macbook οι καθημερινές δωρεάν διαδικτυακές εκδόσεις των εφημερίδων, αφετέρου διότι σπάνια ξυπνάω αρκετά πρωί για να προλάβω να διαβάσω εφημερίδα πριν αρχίσω τη δουλειά. Μπορώ όμως να με φανταστώ να κατεβάζω ό,τι δωρεάν βιβλίο κυκλοφορεί και να το διαβάζω το βραδάκι στον καναπέ ή στο κρεβάτι(ή στην τουαλέτα), όπως επίσης να αγοράζω άνετα και ότι ψηφιακό βιβλίο μου αρέσει, κοστίζει φθηνά και δεν έχω σκοπό να το χρησιμοποιήσω για διακοσμητικό στη βιβλιοθήκη μου για τα επόμενα είκοσι χρόνια.
Επειδή μάλιστα σκεφτόμουν συνεχώς περί ψηφιακών βιβλίων τις τελευταίες μέρες και έψαχνα σχετικά στο δίκτυο, όταν τα συνδύασα στο μυαλό μου με το iPad, αυτό που μου ήρθε σαν έντονη εικόνα ήταν κάτι πολύχρωμο, έντονο, φανταστικό: H ένατη τέχνη, τα κόμιξ.
Θα σας εξηγήσω γιατί: Βρέθηκα παραμονή πρωτοχρονιάς στο Public της πλατείας συντάγματος να ψάχνω δώρα και μοιραία πέρασα από το τμήμα των κόμιξ. Χάζεψα αρκετή ώρα εκεί και νοστάλγησα παλιότερες εποχές που αγόραζα και διάβαζα μετά μανίας ότι έβρισκα μπροστά μου. Από τα παιδικά "Μίκυ Μάους" και "Ποπάυ" (τον καιρό που έκαναν 3 δραχμές το τεύχος), στα πιο εφηβικά "Μπλεκ" (γιατί όχι "Μπλακ" βρε παιδιά;), "Αγόρι", "Spiderman","Superman", τα πιο ανάλαφρα και φευγάτα "Asterix","Lucky Look", "Βαβούρα", "Βαβέλ", "Παράπέντε" και αργότερα άλλα πιο ψαγμένα και περίεργα (παρακαλούνται όσοι τους δάνεισα την "Druuna" να τη φέρουν πίσω). Για μεγάλο χρονικό διάστημαδε, αγόραζα την "Ελευθεροτυπία" τις Τετάρτες, μόνο και μόνο για το ένθετο "9". Τώρα τελευταία, επισκέπτομαι συχνά το Comicdom και ενημερώνομαι, αλλά δεν πολυδιαβάζω.
Εκεί λοιπόν ανάμεσα στα ράφια με τα κόμιξ, ήθελα να αγόραζα τουλάχιστον 15-20 τεύχη από όσα είδα μπροστά μου με τηνπρώτη ματιά. Το κόστος όμως των συγκεκριμένων (ομολογουμένως πολυτελών) εκδόσεων (πολλά κόστιζαν πάνω από 20 ευρώ), ήταν υπερβολικό για τονπροϋπολογισμό μου τη δεδομένη στιγμή. Το αποτέλεσμα ήταν να απογοητευθώ, να μην πάρω τίποτα και οι εκδότες να μην κερδίσουν τίποτα από μένα. Αν τώρα, λέω αν,οι συγκεκριμένοι τίτλοι ήταν διαθέσιμοι σε ψηφιακή μορφή, σε χαμηλή τιμή (π.χ.3 ευρώ το τεύχος), πιθανότατα θα αγόραζα όλους τους 20 τίτλους. Και αν κάποια συγκεκριμένη σειρά ήταν διαθέσιμη σε μορφή συνδρομής, μπορεί και να μου άρεσε η ιδέα να πηγαίνω το βραδάκι για ύπνο διαβάζοντας το καινούριο κόμιξ που μόλις ήρθε στο iPad μου, φθηνά, εύκολα και όμορφα.
Δεν ξέρω ποιό είναι το οικονομικό μοντέλο των εκδοτών αλλά από τα μηδέν ευρώ που παίρνουν αυτή την εποχή απόμένα, σίγουρα θα έπαιρναν κάτι παραπάνω. Κι όσο για τον φόβο της πειρατείας, ήδη οι περισσότεροι ενδιαφέροντες τίτλοι κυκλοφορούν σκαναρισμένοι στο διαδίκτυο και σε καλή ποιότητα μάλιστα. Δε λέω, κάποιοι είναι ικανοί να κατεβάζουν παράνομα αντίτυπα, ακόμα κι αν τους δίνεις δωρεάν το πρωτότυπο. Προσωπικά όμως, θα προτιμούσα μια γνήσια έκδοση σε λογική τιμή από το να ψάχνω και να κατεβάζω παράνομα αντίτυπα, ειδικά αν η γνήσια έκδοση συνοδεύονταν και από επιπλέον παροχές, π.χ. πρόσβαση σε ειδικές περιοχές των websites τωνεκδοτών, extra υλικό κλπ.
Το καλό προϊόν, η καλή υπηρεσία, αξίζει να πληρώνονται. Αν συνδυαστεί με ευκολία και καλή τιμή, έχει τη συνταγή της επιτυχίας. Το μόνο που μένει ίσως, είναι το marketing, αλλά δεν ανησυχώ γιαυτό. Ίσως, μετά την προεργασία που έχει ήδη γίνει με το Kindle από το Amazon, αλλά και το Sony Reader, το BeBook και άλλες συσκευές από κάποιους εκδότες, και με αφορμή το iPad τώρα, να δούμε μια νέα εποχή και στον χώρο των εκδόσεων, της ενημέρωσης, της πρόσβασης στη λογοτεχνία, στην επιστήμη, στη γνώση γενικότερα.
Αυτή τη στιγμή βέβαια, παραδόξως, το μυαλό μου μένει κολλημένο στην ένατη τέχνη... Πάω να ξεθάψω κανένα θαμένο, φθαρμένο κόμιξ και από αύριο, θα σκεφτώ ξανά ψηφιακά...
Σχόλια