Ο αγαπημένος αριθμός της μεγάλης μου κόρης είναι το 2. Της αρέσει, λέει, το πως γράφεται. Δεν μου είπε κάποια λεπτομέρεια, αλλά εκεί που κάθησα να γράψω μερικές φορές το 2 για να δω τι το ωραίο έχει η γραφή του, πρόσεξα ότι έχει όντως κάτι ιδιαίτερο: ισορροπία.
Δεν είναι συμμετρικό όπως το 0, το 8 ή έστω το 3, αλλά στην απλή γραφή του, είναι το μόνο ψηφίο που αν το έβαζες να σταθεί, θα έμενε απλά όρθιο. Όλα τα υπόλοιπα είναι ασταθή, θα έγερναν και θα έπεφταν στο πλάι.
Η ανακάλυψή μου ήταν τόσο σημαντική που έκανα αμέσως το 4-finger-swipe στο MacBook για να φέρω στο προσκήνιο το Mail ώστε να το στείλω άμεσα για δημοσίευση στο Nature και να κλείσω θέση να μιλήσω γι αυτό στο TED, όπου λένε τόσο ενδιαφέροντα πράγματα.
Μετά σκέφτηκα ότι πιθανότατα είχα λίγο ακόμα χρόνο μέχρι να το ανακαλύψει κάποιος άλλος και μου πάρει τη δόξα, οπότε ξεκίνησα να γράφω τούτο εδώ το αρθράκι (που επίσης μετράει για δημοσίευση, υποθέτω).
Δεν θα έλεγα ότι είναι ο αγαπημένος μου, αλλά και για μένα το 2 είναι σημαντικός αριθμός. Από τη μία είναι συνεχώς στο μυαλό μου, από τότε που έμαθα πως λειτουργούν τα computers (ξέρετε, bits, 0 ή 1, δυαδικό σύστημα και τα σχετικά, το χρησιμοποιούσαν χωρίς να το ξέρουν και οι Αιγύπτιοι, αλλά ποιός νοιάζεται). Μετά από μερικές χιλιάδες ώρες προγραμματισμού σε assembly και c, θυμάσαι πιο εύκολα τις δυνάμεις του 2 από ότι την κλασική προπαίδεια.
Από την άλλη, μου θυμίζει πάντα ισορροπία και όχι μόνο λόγω της γραφής του. Είναι που τόσα πολλά σημαντικά πράγματα έρχονται σε ζευγάρια αντιθέτων: φως-σκοτάδι, ζέστη-κρύο, πάνω-κάτω, θετικό-αρνητικό, γιν-γιανγκ, καλό-κακό κλπ. Υπάρχουν σχεδόν πάντα δύο όρια που ορίζουν τον χώρο μας, τον χρόνο μας, τις δυνατότητές μας, τις επιλογές μας. Διάλεξε ποιόν δρόμο θα πάρεις, είσαι καλός ή κακός; φίλος ή εχθρός; αθώος ή ένοχος; φταις ή δεν φταις; με αγαπάς ή όχι;
Το 2 είναι συνυφασμένο με την αντίθεση, την επιλογή. Νομίζω ότι ο M.C.Escher το έχει απεικονίσει με τον καλύτερο τρόπο στα χαρακτικά του.
Και όλοι ξέρουμε ότι η επιλογή είναι πολύ καλό πράγμα, ακόμα κι αν πρέπει να αποφασίσεις ανάμεσα στον γκρεμό ή το ρέμα, κάτι πολύ συνηθισμένο στην καθημερινότητά μας θα έλεγα. Το παν είναι η ελευθερία να επιλέξεις ΕΣΥ που θα πέσεις.
Κάποτε συμπαθούσα ιδιαίτερα το 2. Μου άρεσε η οικογένειά του, οι ζυγοί αριθμοί, οι άρτιοι, οι καθώς πρέπει, οι οργανωμένοι. Οι υπόλοιποι ήταν ανάκατοι, τα πολλαπλάσια όλων των άλλων... μονοί, περιττοί, αταίριαστοι, απλά ήταν εκεί για να συμπληρώνουν τα κενά που άφηναν οι άρτιοι.
Ωστόσο, μετά από αρκετά χρόνια επαγγελματικής ενασχόλησης με τις δυνάμεις του 2 και τις δυνάμεις της αρτιότητας, της τάξης και της οργάνωσης μεγάλων εταιρειών, πλέον γλυκοκοιτάζω τους περιττούς, τους άρρητους, τους άλλους αριθμούς τους παράξενους...
Αυτό που μου αρέσει στο internet και στο web ειδικότερα, είναι ότι είναι χαοτικό, ασύμμετρο, αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο ισορροπημένο. Βλέπεις ό,τι νά' ναι. Χρήσιμα και άχρηστα, όμορφα και άσχημα, νόμιμα και παράνομα, καλαίσθητα και κακόγουστα, κλασικά και μοντέρνα. Στο βάθος, κάτω από όλη την υποδομή του, βρίσκεται το δυαδικό σύστημα με το οποίο δουλεύουν όλα τα computers που στηρίζουν το internet, αλλά στην επιφάνεια, στο web, βρίσκονται τα πάντα όλα, ανάκατα τα περιττά μαζεμένα σε ένα κουβάρι που μπορεί να μην έχει ενιαία δομή και αισθητική, αλλά συνολικά, δίνει μια αίσθηση ολοκλήρωσης.
Κι αυτό είναι που μου αρέσει και στη δουλειά μου πλέον: ότι συμμετέχω ενεργά στην διαμόρφωση αυτής της δυναμικής επιφάνειας, αναπτύσσοντας web sites, στηριζόμενος στην υποδομή του 2, αλλά σημαντικά απαλλαγμένος από την αυστηρότητα του.
Σχόλια