Όντας φανατικά αντί-συνομωσιολόγος και, κατά συνέπεια, μέγας υποστηρικτής του Snopes από καταβολής του, διάβασα με ενδιαφέρον το άρθρο «Πώς να συζητήσετε με έναν αρνητή του Snopes» στο περιοδικό «Houston Press». Παρότι δε το κείμενο δίνει μια σειρά από… στρατηγικές για το πώς μπορεί κανείς να πείσει ορισμένους κακόπιστους ότι αυτό που υποστηρίζουν (ή πιο συχνά, αναμεταδίδουν) είναι λάθος, η πρώτη συμβουλή είναι ίσως η καλύτερη: μην κάνεις τίποτα.
Λέει ο Τζεφ Ρούνερ, συγγραφέας του άρθρου «Μη συνεχίζετε την αρχική συζήτηση. Έχετε ήδη χάσει και δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα περισσότερο. Στην πραγματικότητα έχετε μια διαφορετική επικοινωνία από αυτή που νομίζετε: εσείς πιστεύετε ότι βοηθάτε ενημερώνοντας όμως αυτοί πιστεύουν ότι είστε μέρος μιας παραπλανημένης μάζας που δε βλέπει τα τέρατα που κρύβονται στις σκιές. Απλώς αποχωρήστε και σημειώστε ποιος ήταν αυτός με τον οποίο μιλούσατε ώστε να τον ξέρετε την επόμενη φορά».
Παραμερίζοντας το σημαντικό (και το λέω αυτό με πλήρη σοβαρότητα) εμπόδιο του εγωισμού, η παραπάνω τακτική είναι μάλλον η καλύτερη και οι τελευταίοι μήνες, ειδικά στο ελληνικό κομμάτι του Internet και ειδικά σ’ αυτό που περιλαμβάνει τα κοινωνικά δίκτυα πρέπει να το έκαναν σαφές: όσοι προσπάθησαν να επιχειρηματολογήσουν σοβαρά με υποστηρικτές και των δύο πλευρών της μεγάλης αντιπαράθεσης θα διαπίστωσαν ότι πολύ συχνά τα επιχειρήματά τους έπεφταν στο κενό. Γιατί οι «συνομιλητές», συνήθως κινούμενοι από θρησκευτικού τύπου συναισθήματα, απλώς αδυνατούν να δεχτούν οποιοδήποτε επιχείρημα.
Μπορεί οι συμπατριώτες μας να είναι πιο ευεπίφοροι σε τέτοιου είδους συμπεριφορές όμως το άρθρο δε γράφτηκε στην Ελλάδα και δεν αναφέρεται σε πολιτικές αντιπαραθέσεις. Το φαινόμενο είναι πασίγνωστο και όσοι έχουν κυκλοφορήσει σε χώρους συζητήσεων κάθε πιθανού και απίθανου αντικειμένου, το ξέρουν καλά: υπάρχει μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων που είναι διατεθειμένοι να πιστέψουν οτιδήποτε και να το υποστηρίξουν με θέρμη κόντρα ακόμα και στην ίδια τους τη λογική. Και ακόμα και αν ακολουθήσει κανείς τις υπόλοιπες στρατηγικές του άρθρου μάλλον δύσκολα θα καταφέρει να τους πείσει ότι αυτό που υποστηρίζουν δε στέκει.
Παρόλα αυτά λίγοι από εμάς μπορούν να αντισταθούν στον πειρασμό να προσπαθήσουν να το κάνουν –παρότι δε έγραψα παραπάνω περί εγωισμού, συχνά τα κίνητρα είναι πολύ ευγενέστερα. Το Internet είναι η νεότερη κοινωνία που δημιούργησε ο πολιτισμός μας και είναι εύλογο να θέλουμε να μην πάσχει από τις παθήσεις των παλιότερων. Αυτό που δυστυχώς συχνά ξεχνάμε είναι ότι οι άνθρωποι που την απαρτίζουν δεν είναι διαφορετικοί από αυτούς που απαρτίζουν κι εκείνες –αν εκεί φέρονται και πράττουν ανόητα και απερίσκεπτα, υπάρχει λόγος online να κάνουν κάτι διαφορετικό;
Σχόλια