Ήξερα ότι θα είχα αποτελέσματα πριν ακόμα το ψάξω, εξ ου και το έψαξα έτσι ακριβώς: «Apple Watch» και «Rolex». Και τα αποτελέσματα, μόνο από τις τελευταίες 24 ώρες ήταν αρκετές δεκάδες με τα περισσότερα να συγκρίνουν το νέο ρολόι της Apple με το πιο διάσημο, ίσως, ελβετικό ρολόι, με τη σύγκριση να γέρνει άλλοτε υπέρ του ενός και άλλοτε υπέρ του άλλου –για κάποιον περίεργο (;) λόγο οι φτηνές εκδοχές του Apple Watch πέρασαν από τους περισσότερους στα ψιλά και τα μάτια καρφώθηκαν στο «Edition» των 10 και παραπάνω χιλιάδων δολαρίων.
Οι καλοί συνάδελφοι είπαν εχθές και με αρκετές λεπτομέρειες τι θα αγοράσει κανείς όταν θα αποφασίσει να δώσει στην Apple τα χρήματά του. Προσωπικά, και με τον κίνδυνο να ακουστώ για άλλη μια φορά ο κακός της ιστορίας, θα πω απλώς ότι σίγουρα δε θα αγοράσει ένα Rolex, άσχετα αν το πληρώνει σαν να ήταν Rolex (για την ακρίβεια, ένα ατσάλινο Submariner, το πιο κλασικό ίσως Rolex κοστίζει στο ιαπωνικό Amazon αρκετά λιγότερο –περί τις 7.500 δολάρια). Αγοράζει ένα γκάτζετ.
Υπάρχουν διάφοροι λόγοι γιατί ένα Rolex (ή ένα οποιοδήποτε άλλο ρολόι άνω των 1000 δολαρίων) κοστίζει όσο κοστίζει και παρά την κοινή πεποίθηση ότι πρόκειται για εκμετάλλευση του ονόματος, η αλήθεια είναι πιο σύνθετη. Ίσως ο πιο ουσιαστικός λόγος είναι το craftsmanship, ο χρόνος δηλαδή που κάποιοι τεχνίτες έχουν αναλώσει ώστε να τελειοποιήσουν με το χέρι την παραμικρή λεπτομέρεια από τα ρολόγια αυτά. Τα Apple Watch, είτε αυτά των 400 δολαρίων, είτε αυτά των 10.000 δολαρίων είναι μαζικής παραγωγής γκάτζετ –το γεγονός ότι αν τα φορτώσει κανείς με πολύτιμα μέταλλα ή πέτρες μπορεί να ανεβάσει την τιμή τους σε δυσθεώρητα ύψη δεν αλλάζει την πραγματικότητα.
Το αστείο είναι ότι δε χρειάζεται να πάει κανείς στο high end για να δει αντίστοιχες διαφορές: το ρολόι μου είναι ένα Seiko SVBR001 που η νεότευκτη (τότε) Seiko σχεδίασε το 1929 για λογαριασμό των, επίσης νεότευκτων τότε, ιαπωνικών σιδηροδρόμων. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά ανθεκτικό ρολόι τσέπης με ατσάλινη κάσα που χάνει –στη χειρότερη περίπτωση- 30 δευτερόλεπτα την ημέρα (στην πραγματικότητα χάνει περίπου κάτι λιγότερο από 1 δευτερόλεπτο το 6μηνο) και στο οποίο η μόνη αλλαγή που έχει γίνει είναι ότι ο μηχανισμός του είναι πλέον (συγκεκριμένα από το 1977) κουάρτζ. Παρά δε τις τεχνολογικές εξελίξεις που μεσολάβησαν, το προσωπικό των τρένων εξακολουθεί να τα χρησιμοποιεί σε καθημερινή βάση –για την ακρίβεια, οι εταιρείες των τρένων τα αγοράζουν και τα δίνουν στους οδηγούς και τους σταθμάρχες μαζί με τη στολή τους.
Το ρολόι αυτό κοστίζει αυτή τη στιγμή γύρω στα 160 ευρώ όμως κατασκευάζεται εξ ολοκλήρου στην Ιαπωνία και φτιάχνεται για να μπορεί να ανταποκρίνεται στην υστερία της πιο απαιτητικής με τον χρόνο επαγγελματικής ομάδας στη χώρα –όταν τα ιαπωνικά τρένα αργούν, οι σταθμοί δίνουν ειδικές αποδείξεις στους επιβάτες που γράφουν πόση καθυστέρηση είχαν γιατί μόνο έτσι οι εργοδότες τους θα πιστέψουν τη δικαιολογία "άργησα γιατί άργησε το τρένο". Και ναι, ξέρω ότι το Apple Watch απευθύνεται, θεωρητικά, σε άλλο κοινό και προσφέρει πολύ περισσότερες δυνατότητες από το SVBR001 μου –αυτό όμως που προσφέρει το Seiko (όπως και το Rolex), δηλαδή την εγγύηση της αντοχής στο χρόνο, δεν το προσφέρει ούτε το Edition των 10.000 δολαρίων. Και αυτό κατά τη γνώμη μου είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο που έχει να αντιμετωπίσει η Apple, όσο καλά και αν πουλήσει το Watch τους προσεχείς μήνες.
Ο Γρηγόρης Μηλιαρέσης ζει και εργάζεται τα τελευταία χρόνια στην Ιαπωνία, γι' αυτό και τα παραδείγματά του στο κείμενο αφορούν αυτήν την αγορά.
Σχόλια