“Αιφνιδίως” ψες ο Steve Jobs ανακοίνωσε την παραίτηση του από την Apple. Και κλαίνεεεεεεεε τα Apple fan boys. Τέλος εποχής το λένε αυτό. Αχέμ. Δηλαδή δεύτερο τέλος εποχής... και κάπως πιο ήπιο από το πρώτο.
Θα είμαι ολίγον ακραία στο εκφραστικό μου ιδίωμα σήμερα αγαπητέ αναγνώστη. Είναι που κάθε φορά που σκέφτομαι την Apple με πιάνει ένα παραλήρημα. Μη με παρεξηγείς. Όσο και να την αγαπώ όμως μπορώ να αναγνωρίσω κάποιες περίεργες ομοιότητες όπως και άλλοι πολύ πιο ενδιαφέροντες τύποι πριν από μένα. (Αν δεν καταλάβαμε εδώ καλύπτω ολίγον... την πλάτη μου για να μη φάω μπάτσες από τον επόμενο Apple fan που θα συναντήσω)
Στα 56 του που λες ο Steve πρόλαβε να ιδρύσει μαζί με τον Steve Wozniak την Apple, να την φτάσει ψηλά και να φύγει κακήν κακώς στα μέσα στης δεκαετίας του 80 μετά από μεγάλες διαφωνίες με το συμβούλιο. Μπορεί να σπάσανε και βάζα. Το έχει πει και το τραγούδι άλλωστε, “θα σου φύγω στο ‘χα πει, θα σου φύγω και γέλαγες εσύ”. Πλην όμως ο σοφός λαός γνωρίζει ότι γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος και ο Steve επέστρεψε μετά βαΐων και κλάδων για να πάρει την Apple από εταιρεία και να την φτάσει να είναι θρησκεία.
Μη το γελάς, θρησκεία είναι η Apple.
Θα ξεχάσω ‘γω τη μέρα που άνοιξε το Apple Store στο Covent Garden στο Λονδίνο και κατασκηνώσαν απ’ έξω για μέρες; Λες και δεν είχαμε ήδη Apple Store στη Regent Street. Ούτε για τις πρεμιέρες του Harry Potter και του Twilight δεν έχω δει τέτοιο ενθουσιασμό και τόσους ανθρώπους με το μάτι του φανατικού (που γυαλίζει λίγο). Εντάξει ίσως να έχω δει κυρίες μιας κάποιας ηλικίας να περιμένουν τον Robert Pattinson/ Edward Cullen/ ανήλικο βαμπίρ εμφανώς πιο αλλοπαρμένες από την αναμονή/ προσμονή αλλά όχι με μεγάλη διαφορά.
Για να μη μιλήσουμε για την ξαφνική μεταστροφή στα προϊόντα της Apple. Όλοι έχουμε από ένα. Λες και φοράμε σταυρό και τρέχουμε για τη σταυροφορία, στο ‘να χέρι το καπουτσίνο από τα Starbucks, στο άλλο το Mac Air - μη μας δει άνθρωπος με απλό laptop και μας πάρει για άσχετους. Μην κοιτάς που γίνομαι ολίγον δεικτική εδώ. Κι εγώ iPhone έχω. Και άκου την ιστορία του πώς το απέκτησα που είναι ενδεικτική του θρησκευτικού παροξυσμού: Ήρθε ο άνθρωπος μου και με πήγε σηκωτή να το αγοράσω γιατί ήταν πεπεισμένος ότι ήταν το φοβερό και τρομερό προϊόν που θα μου έλυνε τα χέρια. Ποια θρησκεία δεν έχει τους ευαγγελιστές και τους ιεραποστόλους της; Ποια θρησκεία δεν έχει σύμβολα πίστης που οδηγούν στον Παράδεισο;
Θρησκεία λοιπόν η Apple και αρχιερέας ο Steve. Μύστης και πρωτοστάτης των τελετών. Λίγα λεπτά από κάθε του παρουσίαση φτάνουν για να καταλάβεις ότι το πλήθος βρίσκεται σε παροξυσμό. Η Λατρεία με κεφαλαίο Λάμδα. Τέτοια προσήλωση από νέους ούτε όταν έβλεπαν για πρώτη φορά πονηρό περιοδικό. Και δε φτάνει που προσκυνά το κοινό. Παγκοσμίως παρακολουθούν οι πιστοί με κομμένη την ανάσα - τί θα πει ο Προφήτης.
Χτες το βράδυ είπε ότι παραιτείται από CEO της Apple. Σα να το βλέπω μπροστά μου, το πόσο ηλεκτρονικό μελάνι έχει να χυθεί αυτές τις μέρες για το τέλος του κόσμου, της αυτοκρατορίας και λοιπά και λοιπά. Και θα τα διαβάσω όλα με μεγάλο ενδιαφέρον.
Μόνο που, δε θέλω να ανησυχείτε. Ο Steve μπορεί να παραιτήθηκε από Προφήτης, θέλει όμως να πάρει προαγωγή. Αλήθεια πάνω από Προφήτης τί είσαι; Μεσσίας; Επισήμως πάντως θα ήθελε να γίνει Πρόεδρος. Όχι τίποτα σημαντικό, κατάλαβες. Και για να μας δείξει πόσο έτοιμος είναι να ξεκουραστεί και να απέχει από τα της εταιρείας (καθόλου) προτείνει για διάδοχο του τον Tim Cook. Καλό παιδί κι αυτός. Ελπίζω μόνο να του πάνε τα ράσα.
Σχόλια