Με αμείωτο ενδιαφέρον εξακολουθώ να παρακολουθώ τα πολιτικά τεκταινόμενα στην Ελλάδα μέσω του Internet –και εννοώ τόσο μέσω των «επίσημων» διαύλων όσο και, πολύ περισσότερο, μέσω των ανεπίσημων (SNS, blog κ.λπ.)
Και παρ'ό,τι δεν είμαι καθόλου βέβαιος για την κατεύθυνση προς την οποία θα εξελιχθούν τα πράγματα (εγώ και άλλα δέκα εκατομμύρια Eλληνες!) είμαι απολύτως βέβαιος για το ότι η –αναπόφευκτη- μεταφορά του πολιτικού διαλόγου στο Internet, πρόκειται να ωφελήσει τα μέγιστα την ελληνική κοινωνία.
Να εξηγηθώ: όπως όλοι οι συνομήλικοί μου, δηλαδή όσοι μεγαλώσαμε στα χρόνια της χούντας και της μεταπολίτευσης, έμαθα να θεωρώ ότι η συζήτηση περί πολιτικής είναι αναπόσπαστο κομμάτι του προβληματισμού κάθε ανθρώπου.
Και με μεγάλη μου λύπη είδα τη «συνήθεια» αυτή να περιορίζεται κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 για να εξαφανιστεί εντελώς στις δεκαετίες του 1990 και του 2000· τη θέση της ήρθαν να πάρουν ανούσιες κουβέντες για θέματα ανάξια λόγου, με τον ίδιο τρόπο που η ουσιώδης ευχή «να ‘σαι καλά» αντικαταστάθηκε από το κενό νοήματος «να περνάς καλά».
Προφανώς, οι ανησυχίες περί πολιτικής ήρθαν ξανά στο προσκήνιο για λόγους επιβεβλημένης ανάγκης –κανείς δε διαφωνεί σ’ αυτό. Και ακριβώς γι αυτό το λόγο, όπως και επειδή μια ολόκληρη γενιά ήταν... αγύμναστη σε τέτοιου είδους συζητήσεις, οι συζητήσεις αυτές πολύ συχνά εκτρέπονται σε ανωριμότητες.
Αυτό, όμως που έχει σημασία είναι αφενός ότι γίνονται και αφετέρου ότι το Internet προσφέρει τη δυνατότητα όχι μόνο να γίνονται εύκολα αλλά και να γίνονται εγγράμματα. Πριν από τριάντα χρόνια, αν κάποιος ξεκινούσε μια πολιτική συζήτηση και βρισκόταν απέναντι στην παράθεση μιας θέσης από ένα βιβλίο ή από κάποιον στοχαστή, ήταν χαμένος αν δεν είχε διαβάσει το βιβλίο ή δε γνώριζε το συγκεκριμένο στοχαστή· σήμερα, αν κανείς βρεθεί σε μια τέτοια κατάσταση, έχει τη δυνατότητα να ανατρέξει αμέσως σε κάποια πηγή και να μάθει αυτά που χρειάζονται για να μπορέσει να παρακολουθήσει τη συζήτηση.
Προφανώς κάποιοι θα το κάνουν επιπόλαια –και συχνά βλέπει κανείς αυτού του είδους την επιπολαιότητα στις online συζητήσεις- όμως κάποιοι άλλοι όχι. Και εκεί ακριβώς βρίσκεται η ωφέλεια. Και το αισιόδοξο μήνυμα. Το Internet επιτρέπει σ’ αυτούς που θέλουν να μορφωθούν πολύ άμεσα.
Αναμφίβολα, η μόρφωση αυτή δεν είναι η ίδια που θα αποκομίσει κανείς σπουδάζοντας πολιτικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο ή μελετώντας το σύνολο του έργου ενός πολιτικού φιλοσόφου. Όμως αυτή η αμεσότητα σε πηγές, σε έργα και σε πληροφορίες και η δυνατότητα για ακαριαία έκθεση απόψεων και για συζήτησή τους μπορούν να συμβάλλουν –και ήδη συμβάλλουν- στη διαμόρφωση πολιτικών συνειδήσεων που, είμαι σχεδόν βέβαιος, θα αποδειχθούν πολύ πιο ολοκληρωμένες από τις προηγούμενες.
Σχόλια