Όσοι διαβάζουν τακτικά αυτά που γράφω θα έχουν προσέξει ότι συχνά χρησιμοποιώ σαν πηγή το πρακτορείο Reuters. Και δεν είναι τυχαίο: πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους ειδησεογραφικούς οργανισμούς στον κόσμο, λειτουργεί με βάση τους κανόνες της «παλιάς» δημοσιογραφίας, το περιεχόμενό του είναι ελεύθερο από συνδρομές και, προσωπικά τουλάχιστον, ποτέ δεν το έχω δει να χάνει κάποιο μεγάλο θέμα ακόμα και από τις ειδικές αγορές όπως αυτή για την οποία γράφουμε εδώ στο «Deasy». Από την άλλη ωστόσο, ακόμα κι αυτό δεν καταφέρνει πάντοτε να αποφύγει τον αισθησιασμό –ή μόνη παρηγοριά είναι ότι το κάνει μάλλον σπάνια και ακόμα και τότε δεν το κάνει με τον χυδαίο τρόπο που έχουμε συνηθίσει από τα «ειδησεογραφικά» ελληνικά (και όχι μόνο) sites.
Διαβάζω για παράδειγμα ένα σχετικά μεγάλο άρθρο που δημοσιεύτηκε προχθές με τίτλο «E-coyotes: The Central American people smugglers who 'Like' Facebook» και αναρωτιέμαι: πραγματικά είναι είδηση ότι οι διακινητές λαθρομεταναστών από τα νότια σύνορα των ΗΠΑ αλλά και, πολύ συχνά, οι ίδιοι οι λαθρομετανάστες χρησιμοποιούν τα social media; Υπήρχε δηλαδή περίπτωση να μην τα χρησιμοποιούν; Από τη στιγμή που πρόκειται για τον πιο δημοφιλή την τελευταία πενταετία διάσταση της επικοινωνίας και από τη στιγμή που μπορεί να έχει κανείς πρόσβαση σ’ αυτά ακόμα και μέσω φτηνών τηλεφώνων, δεν είναι αυτονόητο ότι θα τα χρησιμοποιούν όλοι, σε όποια πλευρά του νόμου και αν βρίσκονται;
Όλες οι χρήσεις που περιγράφει το άρθρο –από την εξεύρεση ενός αξιόπιστου «κογιότ» μέχρι την αναζήτηση πληροφοριών για τα καλύτερα (δηλαδή τα πιο αφύλακτα) σημεία των συνόρων, μέχρι τη διατύπωση των όρων συναλλαγής και μέχρι τα status updates που οι μετανάστες ποστάρουν ακόμα και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους ως τη «χώρα της επαγγελίας»- και που πλέον «γίνονται μέσω Facebook ή Twitter» γινόντουσαν στο Δίκτυο και πριν τα social media –μέσω απλών email, chat στο IRC ή μηνυμάτων στα newsgroups ή στις κλειστές περιοχές συγκεκριμένων web sites. Και όχι, δεν έχω στοιχεία γι αυτό αλλά λαμβάνοντας υπόψη την ανθρώπινη φύση, θα έπεφτα από τα σύνορα αν κάποιος μπορούσε να αποδείξει το αντίθετο.
Κάθε φορά που εξαρθρώνεται κάποιο εγκληματικό δίκτυο, ανεξάρτητα από την… ειδικότητά του, βγαίνουν στην επικαιρότητα και στοιχεία που προκύπτουν από τις επικοινωνίες μεταξύ των μελών του –η πληροφορία ήταν, είναι και θα είναι το σημαντικότερο αγαθό κάθε ομάδας ανθρώπων από καταβολής των ανθρώπινων κοινωνιών. Και σαν να έχει δική της ζωή, θα προσπαθήσει να διακινηθεί μέσα από ό,τι υπάρχει διαθέσιμο: φως, καπνό, ήχο και καλώδια, τηλεφωνικά, τηλεγραφικά ή διαμεταγωγής δεδομένων. Γιατί λοιπόν να είναι τόσο αξιοσημείωτο ότι τα SNS, ένα απλό υποσύνολο του υπέρ-συστήματος που λέγεται «Internet» παίρνουν κι αυτά τη θέση που δικαιωματικά και απολύτως φυσικά τους ανήκει σ’ αυτό το φάσμα; Μάλλον το αντίθετο θα ήταν άξιο μνείας…
Σχόλια