Διαβάζοντας κανείς ότι εντός των προσεχών ωρών, ίσως, ο πρόεδρος των ΗΠΑ πρόκειται να ανακοινώσει μια εκτελεστική εντολή με θέμα την ασφάλεια τόσο των κρατικών υποδομών όσο και των μεγάλων εταιρειών απέναντι σε ηλεκτρονικές επιθέσεις, διερωτάται αν και παρά το σύγχρονο προφίλ που έχει βγάλει προς τα έξω την πρώτη του τετραετία, ο Μπαράκ Ομπάμα συνειδητοποιεί πού ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα και πού η λύση του* και ναι, αντιλαμβάνομαι ότι μια δήλωση όπως η παραπάνω ακούγεται αλαζονική σε σημείο αυθάδειας.
Όποιος έχει παρακολουθήσει έστω και λίγο τον τρόπο που λειτουργούν οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ, έχει παρατηρήσει ότι η δεύτερη τετραετία είναι πάντοτε η περίοδος που οι πρόεδροι, καθώς ετοιμάζονται για την αποχώρησή τους, προσπαθούν να αφήσουν την παρακαταθήκη τους για το μέλλον* η επικείμενη νομοθεσία για τον έλεγχο των όπλων θα είναι μια τέτοια παρακαταθήκη του προέδρου Ομπάμα οπότε μια προσπάθεια να υπάρξει κάποια κινητικότητα στο θέμα της "κυβερνό-ασφάλειας" είναι απολύτως κατανοητή. Το ερωτηματικό μπαίνει στο αν και κατά πόσον η απάντηση στο πρόβλημα μπορεί να δοθεί από μια εκτελεστική εντολή ή ακόμα και από ένα νόμο που, όπως λένε τα δημοσιεύματα, πιθανότατα θα την ακολουθήσει.
Στο μέτρο που κάθε νομοθετική απόπειρα θα εστιάζει, εξ ορισμού, σε θέματα δημιουργίας πρωτοκόλλων επικοινωνίας μεταξύ κρατικών φορέων, εταιρειών και διωκτικών αρχών σε ό,τι σχετίζεται με τις ηλεκτρονικές επιθέσεις, η πραγματική αξία της δεν μπορεί παρά να είναι περιορισμένη. Βεβαίως σε μια οργανωμένη χώρα (και ειδικά σε μια χώρα που αφενός στεγάζει τις μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου και αφετέρου λειτουργεί ως παράδειγμα για τις υπόλοιπες) ένα τέτοιο νομοθετικό πλαίσιο οφείλει να υπάρχει -και είναι απορίας άξιο γιατί δεν υπάρχει ως τώρα- αλλά από εκεί και πέρα, το πρόβλημα θα παραμείνει άλυτο. Ή έστω, δυσεπίλυτο.
Και δεν μπορεί να είναι αλλιώς! Από τη στιγμή που οι πληροφορίες τείνει να υποκαταστήσουν τα νομίσματα ως βασική αξία και από τη στιγμή που η παγκόσμια δικτύωση γίνεται πυκνότερη με κάθε μέρα που περνάει, θα υπάρχουν πάντα άνθρωποι που θα τις επιβουλεύονται, άλλοτε με στόχο το οικονομικό κέρδος και άλλοτε προκειμένου να εκφράσουν μια πολιτική πεποίθηση και η δίωξη των ανθρώπων αυτών θα δυσκολεύει όλο και περισσότερο. Με δεδομένο ότι τα παραπάνω είναι κάτι παραπάνω από προφανή σε όποιον παρακολουθεί το Internet τα τελευταία χρόνια, πώς είναι δυνατόν το επιτελείο ενός από τους πιο προοδευτικούς προέδρους που έχουν περάσει από το Λευκό Οίκο να πιστεύει πραγματικά ότι η απάντηση βρίσκεται σε μια αναδιάρθρωση της γραφειοκρατίας;
Σχόλια