Μερικές φορές σκέφτομαι ότι ο κόσμος των ΜΜΕ της τεχνολογίας έχει πιάσει πάτο: καταλαβαίνω ότι η προσπάθεια να καλύψει κανείς την αγορά αυτή, ειδικά τα τελευταία χρόνια είναι σαν να προσπαθήσει να σταματήσει ένα ηφαίστειο βάζοντας στον κρατήρα του έναν φελλό από μπουκάλι κρασιού (ναι, είμαι επηρεασμένος από τα πρόσφατα γεγονότα στην Ιαπωνία, και όχι, το ηφαίστειο δεν είναι κοντά στο Τόκιο) όμως είναι αλήθεια αναγκαίο η Apple να είναι μέρος κάθε news cycle, κάθε μέρας κάθε εβδομάδας; Και ναι, αναγνωρίζω ότι γράφοντας το κείμενο αυτό συμβάλλω κι εγώ στο φαινόμενο αλλά πραγματικά προβληματίζομαι και απλώς μεταφέρω τον προβληματισμό μου.
Δεν πρόλαβε να περάσει ούτε ένας μήνας από την κυκλοφορία των νέων iPhone και του Apple Watch, ένας μήνας κατά τον οποίο τα σχετικά δημοσιεύματα δεν έπαψαν (και δεν αναφέρομαι μόνο στις ανοησίες περί «bendgate» αλλά και στα κείμενα που είχαν περιεχόμενο) και ήδη τα Μέσα είναι γεμάτα από φήμες σχετικά με το επόμενο, iPad με 9,7ιντση οθόνη (το οποίο,λέει, θα ανακοινωθεί μέσα στον μήνα και θα κυκλοφορήσει και σε χρυσαφί έκδοση ώστε να «τονωθούν οι πωλήσεις») αλλά και με το μεθεπόμενο που θα κυκλοφορήσει του χρόνου και που θα έχει οθόνη 12,9 ιντσών.
Δε μένω πολύ στο ότι κάτι που έχει οθόνη 13 ίντσες δε λέγεται «ταμπλέτα» αλλά «υπολογιστής», ούτε στο ότι ένα χρυσό πράγμα (συγνώμη αλλά δε μου έρχεται καλύτερη λέξη) αυτού του μεγέθους βγάζει μάτι όπου και αν εμφανιστεί –σε τελική ανάλυση, καθένας είναι ελεύθερος να αγοράζει ό,τι θέλει και να το αποκαλεί όπως θέλει. Όμως πραγματικά δυσκολεύομαι να καταλάβω αυτόν τον ανελέητο βομβαρδισμό γύρω από τα προϊόντα μιας εταιρείας –και, μιλώντας, απολύτως ειλικρινά, το πρόβλημά μου δεν είναι ότι η εταιρεία αυτή είναι η Apple: θα έβρισκα εξίσου ενοχλητικό το φαινόμενο, όποια και αν ήταν η εταιρεία γύρω από την οποία αναπτυσσόταν.
Το παρακάτω εικονογραφεί αυτό που θέλω να πω αρκετά καλά: Αναζητώντας μια καλή φωτογραφική μηχανή χωρίς τα προβλήματα άνεσης των DSLR, βρήκα αυτό που ήθελα στην Olympus XZ-2 –σχεδόν όλη η δουλειά που κάνω στο Pinterest για τη γειτονιά μου έχει γίνει μ’ αυτή. Στα δύο χρόνια παρουσίασε ένα πρόβλημα, πιθανότατα λόγω υπέρ-χρήσης και, ευτυχώς, κατάφερα να βρω άλλη μια (και μάλιστα πολύ φτηνά) κερδίζοντας έτσι άλλα δυο χρόνια –ελπίζω και περισσότερα. Όταν όμως χαλάσει κι αυτή, θα πρέπει να πάω σε κάτι άλλο επειδή το μοντέλο θα έχει σίγουρα καταργηθεί. Και καταλαβαίνω ότι έτσι λειτουργούν τα πράγματα όμως ένας λόγος που τα πράγματα λειτουργούν έτσι είναι επειδή μια ολόκληρη δευτερεύουσα βιομηχανία (τα ΜΜΕ) πείθει τον κόσμο να πιέσει την πρωτεύουσα βιομηχανία (της τεχνολογίας) να λειτουργεί έτσι.
Δεν έχω αντιπρόταση: καταλαβαίνω ότι η κατάσταση έχει μπει σε μια σπειροειδή πορεία ανόδου (ή καθόδου, αναλόγως πώς τη βλέπει κανείς) και ότι εταιρείες και ΜΜΕ θα τραβούν και θα σπρώχνουν οι μεν τα δε και όλοι μαζί τους καταναλωτές προς όλο και μεγαλύτερη κατανάλωση. Και παρότι συνήθως την αντιμετωπίζω –όπως, πιστεύω, και πολλοί άλλοι- χιουμοριστικά, μερικές φορές με αγχώνει –όπως, πιστεύω, και πολλούς άλλους.
Σχόλια