Όπως πολύ σωστά το έθεσαν αρκετά αμερικανικά ΜΜΕ, είναι ένας προβληματισμός περί ελευθερίας λόγου που ταιριάζει στα δεδομένα του 21ου αιώνα: πότε η ελευθερία του λόγου στα κοινωνικά δίκτυα ξεπερνάει τα όρια και γίνεται εγκληματική δραστηριότητα; Και όπως συχνά συμβαίνει στις ΗΠΑ, το θέμα καλείται να αντιμετωπίσει το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας, εξετάζοντας την προσφυγή του 31χρονου Άντονι Ελόνις από την Πενσυλβάνια ο οποίος αφότου εξέτισε την ποινή του, έθεσε την περίπτωσή του στην κρίση του υψηλότερου νομικού σώματος των ΗΠΑ, βάζοντας στο τραπέζι μια σειρά από ερωτήματα που σχετίζονται με την καλλιτεχνική έκφραση και δη όπως αυτή διαδίδεται μέσω Δικτύου.
Η υπόθεση του κ. Ελόνις ξεκινάει το 2010, όταν η από επταετίας σύζυγός του τον εγκατέλειψε παίρνοντας μαζί τα δύο παιδιά τους με συνέπεια σχεδόν αμέσως να χάσει τη δουλειά του. Σαν αντίδραση, ο τότε 27χρονος Ελόνις άρχισε να ανεβάζει ποστ στο Facebook στα οποία εξέφραζε, με τη μορφή στίχων για τραγούδια ραπ, απειλές κατά της τέως συζύγου του και κατά των νηπιαγωγών των παιδιών του. Oι απειλές επεκτάθηκαν ώστε να συμπεριλάβουν και την πράκτορα του Εφ Μπι Άι που κλήθηκε να εξετάσει την περίπτωση μετά από τη σχετική καταγγελία της κ. Ελόνις. Τελικά συνελήφθη, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε 44 μήνες φυλακή όμως τώρα που εξέτισε την ποινή του, θεωρεί ότι το θέμα είναι ευρύτερο και το έθεσε υπόψη του Ανώτατου Δικαστηρίου.
Η υπόθεση θα εξεταστεί τον ερχόμενο Οκτώβριο και οι εννέα κορυφαίοι δικαστές θα πρέπει να αποφανθούν αν υπάρχει διάκριση μεταξύ μιας απειλής που είναι πραγματική και μιας που εκλαμβάνεται ως τέτοια (ο κ. Ελόνις υποστηρίζει ότι τα «κομμάτια» που πόσταρε στα social networks ήταν απλώς ένας τρόπος να εκφράσει την απογοήτευση και το θυμό του και ότι δεν είχε καμία πρόθεση να βλάψει την τέως σύζυγο, τα παιδιά του ή την πράκτορα του Εφ Μπι Άι) καθώς και πώς κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει αντιληπτό όταν κάτι εκφράζεται μέσω Internet και, άρα, εκτός πλαισίου αναφοράς. «Κάτι που γράφω για τον εαυτό μου μπορεί να καταλήξει στις οθόνες χιλιάδων ανθρώπων που δε γνωρίζουν ούτε εμένα, ούτε την κατάστασή μου», λέει στην προσφυγή του ο Άντονι Ελόνις «συνεπώς πώς μπορούν να γνωρίζουν αν η απειλή είναι πραγματική ή όχι;»
Ίσως κάποιοι σπεύσουν να απορρίψουν το όλο θέμα σαν ανταλλαγή σοφιστειών όμως φαίνεται το Ανώτατο Δικαστήριο δεν το βλέπει έτσι και προτίθεται να εξετάσει την περίπτωση και να αποφανθεί∙ μια απόφαση προς οποιαδήποτε κατεύθυνση καθώς και το σκεπτικό που θα έχει οδηγήσει σ’ αυτή θα έχει τεράστια σημασία για τη νομοθεσία της χώρας καθώς ως τώρα οι περιπτώσεις που σχετίζονται με το Internet πέφτουν στις… χαραμάδες του νομικού συστήματος. Φαίνεται ωστόσο ότι η εξάπλωση των κοινωνικών δικτύων δεν επιτρέπει άλλες αναβολές και ακόμα και αν η περίπτωση του κ. Ελόνις δεν είναι η καλύτερη δυνατή αφορμή (οι άνθρωποι που τον οδήγησαν στη φυλακή τον γνώριζαν προσωπικά και, άρα, μπορούσαν να αξιολογήσουν αν οι απειλές του ήταν πραγματικές), είναι ένας τρόπος να ξεκινήσει η συζήτηση.
Σχόλια