Δε μου έχει συμβεί για τον ίδιο λόγο με αυτόν που περιγράφει στο “Inc.” ο Τζεφ Μπερκοβίτσι –στη δική του περίπτωση συνέβη επειδή έχασε τον λογαριασμό του στο Facebook λόγω επίθεσης- όμως το σύμπτωμα είναι το ίδιο: όσο περνάει ο καιρός βλέπω ότι χρησιμοποιώ το Μεγάλο Μπλε Δίκτυο πολύ περισσότερο για (α) άμεση επικοινωνία μέσω “Inbox” (όπως επιμένουν να αποκαλούν πολλοί τα προσωπικά μηνύματα) και (β) ενημέρωση από μεγάλα ΜΜΕ κυρίως του εξωτερικού και κυρίως σχετικά με τη δουλειά μου ή με τα ενδιαφέροντά μου.
Μ' άλλα λόγια, μοιράζομαι πολύ λιγότερα πράγματα με τους “φίλους” μου και αυτοί μοιράζονται επίσης πολύ λιγότερα πράγματα μαζί μου και, προφανώς, με τους άλλους φίλους τους. Και όπως αναφέρει ο κ. Μπερκοβίτσι, το θέμα είναι γενικότερο: το προσωπικό sharing στο Facebook έπεσε κατά 21% από το 2014 ως το 2015, η τάση παραμένει πτωτική και η ηγεσία της εταιρείας, εμφανώς προβληματισμένη, αναζητά τρόπους να την ανακόψει.
Θα συμφωνήσω με τον συντάκτη του “Inc.” ότι υπεύθυνη για την κατάσταση αυτή είναι η ίδια η Facebook: στον αγώνα της να καταφέρει να βρει ένα μοντέλο εσόδων, η εταιρεία του Μαρκ Ζακερμπεργκ στράφηκε, χωρίς ίχνος πρωτοτυπίας, στη διαφήμιση και στους μεγάλους παρόχους περιεχομένου. Και όταν αυτοί ήρθαν, οι απλοί χρήστες άρχισαν να εγκαταλείπουν –προφανώς παραμένουν συνδεδεμένοι (γιατί η συνήθεια είναι μεγάλο πράγμα) όμως συμμετέχουν λιγότερο. Φαντάζομαι δε, ότι είναι θέμα χρόνου μέχρι η μικρότερη αυτή συμμετοχή να αρχίσει να αντικατοπτρίζεται και στις εταιρικές σελίδες.
Είναι κάτι που το έχουμε δει να συμβαίνει και παλιότερα –και όχι μόνο online, αν και εκεί είναι ίσως πιο άμεσα ορατό: υπάρχει ένα σημείο πέρα από το οποίο η δημοτικότητα αρχίζει να γίνεται μπούμερανγκ. Αν η αναστροφή θα είναι μόνο ποιοτική όπως είναι αυτή τη στιγμή ή αν θα αρχίσει να γίνεται και ποσοτική, μένει να φανεί όμως προσωπικά δε θα αντιμετώπιζα αψήφιστα ούτε την πρώτη –το ίδιο φαίνεται ότι ισχύει και με την ηγεσία της Facebook, εξ ου και η προσπάθεια ανακοπής της. Με δεδομένο πάντως πώς πλασάρει η εταιρεία την πορεία της υπηρεσίας ως τώρα, πιστεύω ότι αυτό που το τρομοκρατεί τους πάντες στο Μένλο Παρκ είναι η ιδέα ότι θα έρθει ένα τρίμηνο στο οποίο η άνοδος στις νέες εγγραφές θα κινηθεί οριζόντια και όχι ανοδικά. Αν η αίσθηση την οποία καταγράφει ο Τζεφ Μπερκοβίτσι δεν είναι μόνο δική του (και προσωπικά δεν το πιστεύω), το τρίμηνο αυτό δε θα αργήσει –ακόμα και αν πέσει το Σινικό Τείχος...
Σχόλια