Είναι κάποιες φορές που κοιτάς τους μεγάλους του διαδικτύου και της τεχνολογίας και σου'ρχεται να κουνήσεις το κεφάλι σου με απορία, θυμηδία και κατανόηση.
Για να παραμείνουν στην κορυφή πρέπει διαρκώς να βρίσκουν κάτι καινούργιο, ώστε να κρατήσουν το ενδιαφέρον του κόσμου -και να τραβήξουν τα λεφτά τους- όσο το δυνατόν περισσότερο. Το παιχνίδι λέγεται καπιταλισμός και το παίζουν αρκετά καλά οι μεγάλοι που στο πίσω μέρος του μυαλού τους μάλλον αντιλαμβάνονται με σχετικό τρόμο πως στις εποχές που ζούμε οι εκθρονίσεις των τεχνολογικών βασιλιάδων είναι πολύ συνηθισμένες.
Το Facebook, λοιπόν, επιχειρεί για άλλη μια φορά να πιάσει την αγορά της ενημέρωσης. Το έπραξε μία φορά το 2011, όταν είχε δώσει στα μεγάλα ΜΜΕ τη δυνατότητα να φτιάξουν τους λεγόμενους social readers, περιβάλλοντα εντός του Facebook όπου ο χρήστης μπορούσε να δει ειδήσεις. Το εγχείρημα απέτυχε παταγωδώς. Στην αρχή πολλοί έσπευσαν να παίξουν με το νέο παιχνίδι, όμως γρήγορα το βαρέθηκαν. Μετά το Facebook έφτιαξε μια δική του υπηρεσία ειδήσεων που δεν νομίζω πως έχει εξελιχθεί όπως την σχεδίασαν. Οσο καιρό την χρησιμοποιούσα έβλεπα σχεδόν αποκλειστικά βίντεο με φυσικές καταστροφές και όταν υπήρχε κάτι άλλο, π.χ. κάτι σχετικό με τις επιχειρήσεις του ισραηλινού στρατού στη Λωρίδα της Γάζας, ήταν "χθεσινά νέα".
Τώρα, το Facebook λανσάρει μια νέα προσπάθεια, καλώντας τα μεγάλα μέσα να δημοσιεύουν ειδήσεις εντός του κοινωνικού δικτύου ώστε ο χρήστης να μην πηγαίνει στο site του εκάστοτε ΜΜΕ. Η αρχή θα γίνει μάλλον με τους New York Times που, όπως και να το κάνουμε, έχουν μια πολύ έντονη διάθεση να πειραματίζονται με τα ψηφιακά πράγματα και ενδεχομένως να ακολουθήσει το National Geographic.
Το Facebook αιτιολογεί την απόφασή του λέγοντας -μεταξύ πολλών άλλων- πως ο σημερινός μηχανισμός όπου μια είδηση δημοσιεύεται στην πλατφόρμα και ο χρήστης πρέπει να πατήσει έναν σύνδεσμο για να μεταβεί στο αντίστοιχο site είναι... χρονοβόρο. Υποτίθεται πως μεσολαβούν γύρω στα 8 δευτερόλεπτα, λέει το Facebook, για να πραγματοποιηθεί αυτή η μετάβαση. Υπερβολές της Δυτικής Ακτής, νομίζω...
Είναι αναμενόμενο όταν μια πλατφόρμα συγκεντρώνει 1,4 δισ. ανθρώπους να αποτελεί ελκυστικό προορισμό για κάθε δημιουργό περιεχομένου. Όμως η σχέση είναι εξ ορισμού άνιση. Ο περιβόητος αλγόριθμος του Facebook είναι σαφές πως αφαιρεί από τον χρήστη τη δυνατότητα (ίσως και το δικαίωμα) επιλογής και το μόνο που μπορείς να πεις είναι τι δεν θα βλέπεις, όχι όμως και τι θα βλέπεις. Υποτίθεται πως το Facebook θα δώσει στους ΝΥ Times μέρος των διαφημιστικών εσόδων, όμως αξίζει τον κόπο; Τελικά η ενημέρωση είναι κάτι αρκετά σοβαρό για να το συνδέεις με μία συγκεκριμένη και κλειστή πλατφόρμα, άσε που στην πορεία θα προκύψουν και θέματα της μορφής "αυτό που το διάβασα εδώ πού στο καλό θα το ξαναβρώ". Σίγουρα στο Facebook έχουν κάθε λόγο να λένε πως η νέα υπηρεσία θα βοηθήσει τους πάντες, κάτι πρέπει να πουν για να διατηρήσουν το ενδιαφέρον των επενδυτών, άλλωστε γι'αυτούς γίνονται όλα. Όμως ήδη καταγράφεται προβληματισμός για το τι σημαίνει αυτό για τους αντισυμβαλλόμενους. Μήπως τελικά το Facebook... ντρέπεται γι'αυτό που είναι;
Σχόλια