Καλημέρα και καλή εβδομάδα, πρωτοκλασσάτη αναγνώστρια μου και στυλάτε αναγνώστη μου. Όπως κατάλαβες, βρίσκεσαι ενώπιος ενωπίω με ακόμα ένα κοντσέρτο για φραστικά πολυβόλα, όχι με τον Σταύρο τον άγριο ή τον Πολίτη τον απολίτιστο, αλλά με τον Foti, τον πεFOTIσμένο!
Αυτήν την εβδομάδα, θα ήθελα να σου εξομολογηθώ ένα μεγάλο μου μυστικό.
Το νέο ηλεκτρονικό φετίχ μου, έχει γίνει πλέον το Twitter. Ένας πραγματικά νέος κόσμος επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων... Ένας κόσμος, που ενώ θέλει και έχει, τόσα πολλά να πει... πρέπει να το κάνει σε 140 χαρακτήρες.
Ναι, σε 140 χαρακτήρες! ...Το άτιμο το SMS έχει 160. Αυτοί γιατί το μειώσαν κι άλλο; Αν συνεχίσουμε έτσι, σε καμιά 10αριά χρόνια, θα φτάσουμε να επικοινωνούμε μόνο με 3 χαρακτήρες. ΝΑΙ και ΟΧΙ. Σαν τα computers, ένα πράγμα.. Δεν θα χωράει ούτε το ΙΣΩΣ.
Τέλος πάντων. Πάμε πάλι στο φανταστικό Twitter.
Έχεις σκεφτεί λοιπόν, κορυφαία ατάκα να γράψεις, για να πάρεις μετά τα απαραίτητα @ (=replies).
[Προσοχή: Χρειάζεται ένα @ και το όνομα σου. Αν πάρεις 2 @@, έχεις πρόβλημα!!]
Εκεί λοιπόν που συντάσσεις το βαθυστόχαστο γνωμικό σου, τι βλέπεις; Αυτό το άτιμο, αυτό το εκνευριστικό, αυτό το ...κόκκινο ... -3 στους χαρακτήρες!
Και σου ανάβουν τα λαμπάκια. ‘Πρέπει να πω την ατάκα μου’. ‘Πρέπει να γράψω την γνώμη μου’, ‘Από που να κόψω χαρακτήρες;΄, και διάφορες άλλες αντίστοιχες σκέψεις δαιμονίζουν το μυαλό σου, ενώ ιδρώνεις και αγχώνεσαι γιατί δεν πρέπει να στερήσεις από τους followers σου, αυτόν τον τόσο ευφυή στοχασμό.
Και εκεί είναι που βλέπεις το Φως. Το τόσο λαμπρό φως, που όπως και στις υπερπαραγωγές μυστηρίου του Hollywood, έτσι και σε αυτήν την αφήγηση… μπαίνει από το παράθυρο.
Πετάω το laptop, αρπάζω το κινητό, και τρέχω στα SMS.
«Χρν Πλλ, τρλε θειε μ», είχε γράψει ο 12χρονος ανηψιός στην γιορτή μου, και εγώ τον κορόιδευα για τα Ελληνικά του.
“Στάκαμαν”, λέω και κοντοστέκομαι ακίνητος... Και αν κάνω και εγώ το ίδιο; Να κάνω δηλαδή, το ‘δηλαδή’... ‘δλδ’... δεν γίνεται το -3, πράσινο μηδέν 0; Στα ίδια του δεν είναι; Και γιατί κάθομαι και δεν έχω πατήσει ακόμα το enter για να το δημοσιοποίησω;
...Ρε πστ μου, λες να έχουν δίκιο σε περισσότερα πράγματα οι πιτσιρικάδες;...
Αμ, το άλλο δεν στο είπα. Τους δικούς μου τους followers τους έχω τρελάνει με το Blip. Εκεί να δεις γλέντια που τους κάνω.
(σημείωση για εσένα που δεν είσαι αναγνώστης μου και δεν το ξέρεις: Το Blip είναι κάτι σαν μουσικό Τwitter. Κάνεις tweets δηλαδή, προσθέτοντας και μουσική).
Ξεκινάει λοιπόν το twitterοπαρεάκι να κάνει σοβαρό διάλογο για την ειρήνη και την τρομοκρατία... τσουπ, πετάγομαι εγώ και με το blip τους ρίχνω ένα άσχετο Lonely Island. Πάνε να κανονίσουν κανα ιντερνετομασωνίστικο συμπόσιο.. ζαπ, εγώ με Flight of the Conchords, στο Blip… Τους έχω κάνει τα νεύρα τσατάλια!
Θέλεις να σου βάλω και ένα κερασάκι στην τούρτα; Ωραία λοιπόν... Με το twitter μαθαίνεις ταχύτατα... ξένες γλώσσες, ενώ γίνεσαι και εσύ πομπός της Ελληνικής γλώσσας στους ξένους followers σου. Που αλλού θα τα έκανες αυτά;
Τελειώνω εδώ για σήμερα, αλλά δεν θα μπορούσα να σε αφήσω χωρίς ένα δωράκι.
Αυτήν την εβδομάδα, σου κάνω δώρο την καλύτερη κριτική που έχει γίνει ποτέ σε ταινία.
Υ.γ.1: Ευχαριστώ πολύ την Digicat για την υπέροχη αγιογραφία που μου έχει κάνει. Απλά να σας υπενθυμίσω, ότι η δική μου αναφορά τελειώνει στις λέξεις ‘...φαίνεται έξυπνος και ευχάριστος’... Μετά, από ότι κατάλαβα, μάλλον περιγράφει τον εκδότη μας!
Υ.γ.2: Μιας και μιλούσαμε για συντομογραφίες και για το Twitter, ρίξε μια ματιά, για να δεις πόσο μπροστά είναι τα άτομα. Σε εμάς θα έπρεπε να είναι ‘Εθνική Μέρα’ ;o)
Υ.γ.3: Δεν γκρίνιαξα αυτήν την εβδομάδα, γιατί το φυλάω για την άλλη... Θα σου το κάνω το mobile marketing, τις Mercedes και τις λίστες που δεν κάνουν unsubscribe... με τα κρεμμυδάκια!
Υ.γ.4: Ποια στελέχη της αγοράς Internet διασκέδαζαν στον Βέρτη το Σ/Κ, ανοίγοντας τα παλιομπούκαλα με τα ουίσκια το ένα μετά το άλλο; Τι γιόρταζαν; Ποιος διαμαρτυρήθηκε γιατί δεν υπήρχε το αγαπημένο του ποτό στην κατάψυξη; Αποκαλυπτικές φωτογραφίες coming soon…
Υ.γ.5: Στο video που ακολουθεί στο τέλος, είναι ο εθνικός ύμνος της Ελλάδας, ελαφρά διασκευασμένος. Ας είναι καλά, ο Φρέντος που τον ανακάλυψε και δεν μας ξέφυγε. (στο 0:28 τα σπάει)
Σχόλια