Υπάρχουν αρκετοί που λένε “τι να σου κάνει μία επιχειρηματική ιδέα...” αν δεν κάνεις εκείνο και το άλλο, αν δεν έχεις ομάδα, αν δεν έχεις χρήμα κλπ. Δεν πρέπει να μυθοποιούμε, σίγουρα, τις επιχειρηματικές ιδέες και επίσης θα συμφωνήσω ότι είναι πράγματι over-rated η έννοια της ιδέας per se, ιδιαίτερα σε μία χώρα που η πρακτική business εμπειρία είναι πολύ μικρή. Αλλά πως να το κάνουμε, οι ιδέες κινούν τον κόσμο. Πάντα με συγκινούσαν και μέσα από αυτές έπαιρνα ερεθίσματα να αποκτήσω νέα γνώση και να αλλάξω. Οπότε, θεωρήστε το σημερινό Ideacast ως tribute στις ιδέες. Ποιές όμως ακριβώς ιδέες;
Να το ξεκαθαρίσουμε: οι καλύτερες ιδέες είναι οι τίμιες! Είναι εκείνες που βγαίνουν από προσωπική εμπειρία και διασταυρώνονται με αληθινά ανθρώπινα insights. Είναι οι ιδέες που τις συνέλαβε κάποιος για να βοηθήσει τους πολλούς εκεί έξω, για να αφήσει ένα θετικό αποτύπωμα και όχι απλά ...να βγάλει φράγκα. Φυσικά δεν αναφέρομαι μόνο σε εκείνα τα πολυδιαφημισμένα παραδείγματα, που βλέπουμε σε κάθε συνέδριο (Windows, iPhone κλπ). Μιλώ για ιδέες που αλλάζουν τον κόσμο προς το καλύτερο για μεγάλες μάζες.
Ας πούμε η ύδρευση με φυσικά δίκτυα του Actionaid σε υποανάπτυκτες κοινότητες είναι ready-to-market για να βοηθήσουν τεράστια τμήματα της υφηλίου να προοδεύσουν. Τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα σε ένα κόσμο με λιγότερους πόρους, ο εθελοντισμός για εκπαιδευτικούς σκοπούς, τα smart grid solutions για να δίνουν ακόμη καλύτερη ποιότητα ζωής στις πόλεις (ενώ βοηθούν τα κράτη να γίνουν πιο ποιοτικά προς τον πολίτη τους). Τα βιοκλιματικά κτίρια, ο θεματικός τουρισμός, το mobile banking είναι τέτοιες ιδέες που δίνουν πρόσβαση και δικαίωμα / άποψη / ελευθερία σε εκατομμύρια ανθρώπους. Οι συνεταιριστικές κοινοπραξίες προϊόντων ονομασίας προέλευσης, που έγιναν σύμφυτες με το τουριστικό και γαστρονομικό προϊόν της Ιταλίας και της Γαλλίας. Το αναδιπλούμενο Ελληνικό ποδήλατο, όχι μόνο είναι “πράσινο” και πρακτικό, αλλά μπορεί να βοηθήσει φτωχές κοινότητες και η Ελλάδα να το εξάγει ως πατέντα (λέμε τώρα...).
Και όλες οι παρόμοιες ιδέες, επειδή είναι “παιδιά” ομάδων, που δεν είναι στο “σύστημα”, που δεν τους προβάλλει κανείς είναι και οι πιο συνεργατικές μορφές ανάπτυξης και προόδου. Με αυτή τη λογική και κατά την ταπεινή μου γνώμη, δεν είναι ιδέες που βοηθούν τους πολλούς α) το όμορφο βιβλιοπωλείο κάποιων φίλων, σκαλισμένο στο βράχο, που μάθαμε στο TEDx, β) μια ακόμη εφαρμογή τουρισμού σε ένα ήδη κορεσμένο global market universe, γ) ένα νέο θεματικό εστιατόριο, δ) ένα app για music sharing (από ραδιόφωνο έως αρχειοθέτηση) ...κάπου μέσα τους κρύβουν μια μικρούλα αντιγραφή (θυμηθείτε το παλαιότερο άρθρο).
Ξέρετε, ο επιχειρηματίας του μελλοντικού χρόνου πρέπει να αφήνει αποτύπωμα φήμης και διάρκειας με μεγαλύτερο ηθικό βάρος απ’ ότι παλαιότερα ...τότε που αρκούσε ένα ‘flashy’ event εγκαινίων. Σήμερα, όπως και αν ορίσετε μία ιδέα, πρέπει να ωφελεί πολλούς και να μαθαίνει τον κόσμο. Αυτό είναι δύσκολο, όσο η ανακάλυψη του Bluetooth, η χρήση έξυπνων μετρητών στις καλλιέργειες, το κοινωνικό παντοπωλείο και τα ρούχα από κάνναβη.....
Η Ελλάδα θα έπρεπε να στοχεύει σε τίμιες και καθαρές ιδέες με ένα συνολικό σχέδιο αναδιάταξης των δυνάμεων μας (...χωρίς τους βαψομιαλλιάδες όπως λέω), όχι απλά για να επιβιώσει αλλά για να φέρει “στον αφρό” νέο ταλέντο και να δημιουργηθούν πρότυπα. Και τότε ξαφνικά οι interns, οι νεο-εκπαιδευόμενοι, τα παλαιότερα στελέχη των αγορών θα είχαν ένα πραγματικό οικοσύστημα από εμπνευσμένα μυαλά να ακολουθήσουν. Αλλά η Ελλάδα πολιτικολογεί στους καναπέδες και είναι έτοιμη μόνο να λύσει ιστορικά μακρόβιες πολιτικές και ιδεοληπτικές διαφορές.
Η σημερινή χώρα του όχλου δεν θα δεί ποτέ με διαφορετικό μάτι το «Pandora» του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ με το ομώνυμο ρομπότ-όχημα που χαρτογραφεί, αναγνωρίζει και αποφεύγει εμπόδια. Πήρε τη 2η θέση στον παγκόσμιο διαγωνισμό Robocup Rescue 2013 στο Αϊντχόφεν της Ολλανδίας με περισσότερους από 500 συνέδρους από τους χώρους της Ρομποτικής, των Ευφυών Συστημάτων και της Τεχνητής Νοημοσύνης. Θα ήταν πράγματι μεγάλο πράγμα να πει το Ελληνικό κράτος, το χρηματοδοτώ, το μελετάτε, κάνετε το business case και εφόσον βρείτε αγορές να το πουλήσετε, εγώ σας καλύπτω τις εγγυήσεις και σας βοηθώ στα Χ πρώτα χρόνια παραγωγής με συναγερμό των εμπορικών μας ακολούθων.... το best autonomy ρομπποτικό όχημα από Ελληνικά χέρια για να πλοηγείται σε χώρους που έχουν υποστεί καταστροφή, όπως π.χ. από σεισμό και να ανιχνεύουν θύματα. Για να μην πω για την ιδέα του δικτύου ειδικών κάδων στις πόλεις που παρουσιάστηκε στο διαγωνισμό calltoinnovation.gr πριν κάμποσους μήνες. Αυτό και αν θα ήταν commercial πατέντα της Ενωσης Δήμων της χώρας....
Αλλά βλέπετε, εμείς πάμε μαζικότερα και ευκολότερα στα ΕΣΠΑ, σε κανα Ευρωπαϊκό χρηματοδοτικό, στην τράπεζα της γειτονιάς και όλα να τα κάνουμε... apps. Γιατί ζούμε ακόμη στην εποχή των σιλό, των συστημάτων εξουσίας, των κολλητών, της αντιγραφής, των περιορισμένων παραστάσεων και μάλλον ελπίζουμε (λίγο πολύ όλοι) ότι χωρίς κόπο θα αναπτύξουμε εξαρχής κάτι νέο.
Μα δεν είναι τίμια αυτή η προσέγγιση και δεν είναι για τους πολλούς. Είμασταν στις υπηρεσίες, είμασταν στο υπερτιμολογημένο εμπόριο ...ακόμη και με ορθή επανάληψη αυτών, δεν θα ξανασηκωθούμε...
Stay tuned,
Τάσος.
Σχόλια