Εντάξει. Τα παραλέω. Γράφω αυτό το κείμενο μετά από μια άσχημη προσωπική εμπειρία και αφού διάβασα αυτό το άρθρο στο Wired. Τι έκανε το Wired; 'Εστειλε στους συνδρομητές του προσωποποιημένα τεύχη χρησιμοποιώντας πληροφορίες που είναι διαθέσιμες για αυτούς στο διαδίκτυο. Και βρήκε πολλές, μα πάρα πολλές, πληροφορίες: από το που πάνε τα παιδιά τους σχολείο μέχρι ένα ενοχλητικό σχόλιο που μπορεί να τους έκανε κάποιος στο status τους.
Εντυπωσιακό; Πόσο ασφαλής όμως αισθάνεσαι εσύ με τις πληροφορίες που υπάρχουν -για τη δική σου ζωή- στο διαδίκτυο; Κανονικά καθόλου. Το ίδιο μάλλον θα έπρεπε να πω και εγώ, αφού έχω βάλει πάρα πολλές πληροφορίες σχετικά με την προσωπική μου ζωή εκεί έξω, στο Internet…
Κάνε το απλό και βάλε το όνομα σου στο google για να δεις τα αποτελέσματα. Μετά κάνε αναζήτηση με το mail σου. Δες κάποια πράγματα που αναφέρεις στο twitter και μπορείς (εύκολα) να καταλάβεις ότι έχεις πολλές πιθανότητες να γίνεις η χαρά του stalker…
Χαρακτηριστικό παράδειγμα; Μια μέρα ανέφερα στο twitter ότι: " Παντρεύομαι όποιον μου φτιάξει μια mixtape". Η χιουμοριστική πρόσκλησή μου είχε τελικά και αντίδραση, αφού κάποιος μου έφτιαξε και μου έστειλε μια mixtape στο γραφείο ( το ευχάριστο νέο ήταν ότι τον ήξερα και τον συμπαθώ πολύ, δεν τον παντρεύτηκα όμως…). Αλλά εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα πόσο εύκολο είναι κάποιος να με εντοπίσει.
Δεν χρειάζεται να μας πιάνει το σύνδρομο καταδίωξης, αλλά καλό θα ήταν να είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί με τις πληροφορίες που εμείς οι ίδιοι διοχετεύουμε προς τα έξω.
Εντοπισμένη digicat
Σχόλια