Μένεα κατά των αυτοχρισθέντων "ειδικών στα social media" έπνεε στο Facebook πολύ καλός φίλος και ένας από τους πραγματικούς ειδικούς στον τομέα της Διαδικτυακής διαφήμισης* όπως συνήθως συμβαίνει, στο σχόλιό του απάντησαν και κάποιοι άλλοι επαγγελματίες της πιάτσας και πολύ σύντομα η συζήτηση διευρύνθηκε. Το επιχείρημα του φίλου ήταν ότι τα τελευταία χρόνια έχουν αναδυθεί διάφοροι οι οποίοι με μόνα εφόδια ένα iPad, ένα λογαριασμό στο Facebook και την τακτική παρακολούθηση του mashable πλασάρονται σε πελάτες και σε εταιρείες του χώρου ως "social media alchemists" και διάφορα παρόμοια βαρύγδουπα.
Βεβαίως ο φίλος έχει δίκιο: η αγορά ζητάει social media και κάποιοι αδράχνουν την ευκαιρία να τους τα προσφέρουν, συχνά με πολύ λιγότερες γνώσεις από όσες θα έπρεπε προκειμένου και να δικαιολογήσουν τα χρήματα που ζητούν και να αντιληφθούν και να καλύψουν τις ανάγκες του πελάτη ή της εταιρείας. Κάτι, ωστόσο που προέκυψε από τη συζήτηση ήταν η συνειδητοποίηση ότι ο χώρος του Internet έχει -ακόμα- μια ιδιαιτερότητα: προσφέρεται για τη σχεδόν ακαριαία γέννηση και ανάπτυξη "ειδικών" καθώς αλλάζει τόσο γρήγορα που συχνά δεν υπάρχει χρόνος οι ειδικοί αυτοί να δημιουργηθούν μέσω των διαδρομών που ισχύουν σε άλλους χώρους.
Στις αρχές της δεκαετίας του 90, ένας από τους πιο διακεκριμένους ειδικούς σε θέματα εργονομικού σχεδιασμού sites ήταν ο Δρ. Τζέικομπ Νίλσεν από την Κοπεγχάγη -όσοι ενδιαφέρονταν πραγματικά να σχεδιάσουν λειτουργικά sites αντιμετώπιζα τα βιβλία του "Usability Engineering" και "Hypertext and Hypermedia" περίπου όπως η Βίβλος. Κι όμως, όταν έγραψε το πρώτο του βιβλίο, το 1989 δεν είχε καν εργαστεί πουθενά ως ειδικός στην επαφή μεταξύ ανθρώπων και υπολογιστών, δηλαδή στο αντικείμενο το οποίο είχε σπουδάσει* επιπλέον, το αντικείμενό του δεν είχε καν αντίκρισμα στο Internet, καθώς η ιστορική πρόταση των Σερ Τιμ Μπέρνερς-Λι και Ρομπέρ Καγιό γι αυτό που ονόμασαν "web" ήρθε ένα χρόνο αργότερα.
Ο φίλος μου είπε "Ναι αλλά τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά -η Αμερική έχει πλέον ανακαλυφθεί". Και παρότι καταλαβαίνω τι εννοεί, νομίζω ότι υπάρχει μια σημαντική λεπτομέρεια: από το 1492 που ο Χριστόφορος Κολόμβος πάτησε το πόδι του στο σημερινό Σαν Σαλβαδόρ ως την υπερδύναμη που πλέον αποκαλούμε "ΗΠΑ", μεσολάβησαν 520 χρόνια διαρκών ανακαλύψεων, εντός και εκτός εισαγωγικών. Σίγουρα, ο χρόνος στο Internet (και στον 21ο αιώνα) περνάει πολύ πιο γρήγορα, όμως αν έχουμε μάθει κάτι όσοι -όπως ο φίλος μου- παρακολουθούμε από κοντά το Δίκτυο τα τελευταία 20 χρόνια, είναι ότι τα περιθώριά του για νέες ανακαλύψεις είναι πολύ μεγάλα* αν το αντίτιμο που πρέπει να πληρώσουμε γι αυτό είναι η ανοχή απέναντι σε κάποιους ανώριμους ειδικούς, νομίζω ότι είναι μάλλον αμελητέο!
Σχόλια