Για άλλη μια φορά θα αναφερθώ στις εκλογές –καθόλου πρωτότυπο καθώς είμαι σίγουρος ότι για τις επόμενες μέρες όλοι θα συνεχίσουν να αναφέρονται στις εκλογές. Και για άλλη μια φορά θα αναφερθώ στο πώς εισέπραξα εγώ τις εκλογές μέσω Internet καθώς η συγκεκριμένη επιλογή ήταν μονόδρομος (για να είμαι δίκαιος, θα αναφέρω, ωστόσο, ότι το ιαπωνικό κρατικό τηλεοπτικό δίκτυο ΝΗΚ κάλυψε τουλάχιστον τα βασικά και μάλιστα και με ανταποκριτή στην Αθήνα). Αυτή τη φορά, ωστόσο, θα αναφερθώ σε κάτι που είχα αναφέρει για πρώτη φορά πριν από δεκαπέντε περίπου χρόνια και που έλπιζα ότι δε θα χρειαζόταν να αναφέρω ξανά δεκαπέντε χρόνια μετά.
Πέρα από τα SNS, τα blogs και τα sites, αυτή τη φορά στράφηκα αρκετά στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα· όχι, επειδή μου έλειψε ο ελληνικός τηλεοπτικός λόγος (που λέει ο λόγος) αλλά επειδή είχα διάθεση για κάτι πιο οπτικό. Και, όπως και δεκαπέντε χρόνια πριν, διαψεύσθηκα οικτρά καθώς ακόμα και τα μεγάλα ΜΜΕ δεν κατάφεραν ούτε μια στιγμή να διασχίσουν την Ασία και να φτάσουν ως τον υπολογιστή μου. Βεβαίως, όπως είπα, τις βασικές πληροφορίες τις είχα ήδη –και σ’ αυτό, το επίσημο site αποδείχθηκε αντάξιο των περιστάσεων- όμως όλες οι εικόνες φαίνεται ότι χάθηκαν στις στέπες της Σιβηρίας ή στα βουνά του Ινδοκούς.
Ίσως δε θα έπρεπε να είμαι τόσο αυστηρός με τα κανάλια –όπως έλεγε τις προάλλες και κάποιος σχολιαστής, νομίζω του BBC, η Ελλάδα βρέθηκε για πρώτη φορά μετά από 2500 χρόνια στο κέντρο του κόσμου, πράγμα που σημαίνει ότι εκατομμύρια μάτια στράφηκαν προς τα ελληνικά sites την ίδια ώρα που το αποπειράθηκα κι εγώ. Όμως επειδή τα ΜΜΕ είναι το εργασιακό μου περιβάλλον επί 25 και παραπάνω χρόνια και επειδή βρισκόμαστε στο 2012, οι απαιτήσεις μου είναι αναγκαστικά υψηλές. Τα ελληνικά ΜΜΕ (και, θυμίζω, αναφέρομαι στα μεγάλα ΜΜΕ) είχαν κάθε ευκαιρία τα τελευταία δέκα χρόνια να δημιουργήσουν τις υποδομές που χρειάζεται προκειμένου να μπορούν να καλύψουν τέτοια γεγονότα –η κάλυψη τέτοιων γεγονότων είναι η δουλειά τους, διάολε!
Φυσικά ενδέχεται το πρόβλημα να ήταν ενδημικό στην Ιαπωνία· σε τελική ανάλυση, βρίσκεται όντως πολύ μακριά από την Ελλάδα και η γεωγραφία που μεσολαβεί είναι πραγματικά από τις πιο δύσκολες. Επειδή, ωστόσο, είχα την ευκαιρία στο παρελθόν να δω από κοντά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι δικτυάδες των ΜΜΕ εξαιτίας του επαρχιωτισμού των προϊσταμένων τους, απευθύνομαι στους τελευταίους, εν γνώσει του ότι πιθανότατα θα με αγνοήσουν: εταιρείες μεγέθους εκατονταπλάσιου από τις δικές σας (και όχι μόνο εταιρείες ΜΜΕ) έχουν επενδύσει στο Internet αστρονομικά ποσά. Μήπως θα πρέπει κάποια στιγμή να αντιληφθείτε από πού θα έρχεται το βούτυρο στο ψωμί σας τα επόμενα χρόνια; Και για να σας βοηθήσω, δε θα είναι οι νοικοκυρές που βλέπουν σαπουνόπερες, τουρκικές ή ελληνικές.
Σχόλια