Τουρισμός-βιομηχανία: ώρα μηδέν! Η Χαλκιδική θέλει γήπεδα τέννις, η Κρήτη οικογένειες, το Αγιον Ορος θρησκευόμενους Ρώσους, η Κάλυμνος αναρριχητές, η Σέριφος σκάφη, η Σύμη Ιταλούς, η Σαντορίνη νεόνυμφους, αλλά το κράτος θέλει φόρους για να πάρουν …φορο-απαλλαγές οι ξενοδόχοι της Ελλάδας! Από την άλλη, το Υπουργείο Τουρισμού ΜΑΣ μαθαίνει (“στου κασίδι το κεφάλι”) τι είναι το μοδάτο flashmob και πως το συρτάκι συνδυάζεται με το breakdance, ώστε να το κάνει endorse και live on-set η Υπουργός!!! Λέτε το εκτιμώμενο 20% αύξησης στην τουριστική κίνηση του 2013 να έρχεται από αυτό το flashmob; Οχι, όχι μωρέ, δεν είναι ότι το Maghreb που έγινε ανασφαλής περιοχή, ούτε ότι η Ισπανία είχε φωτιές, ούτε η είδηση ότι τελικά αποπληθωρίζεται η Ελλάδα... όχι, σίγουρα είναι το flashmob στο south bank του Λονδίνου. Τέτοια επιτυχία.... Κακόμοιρη χώρα, που οι ποιητές σου έγραφαν αιώνες για τις ομορφιές σου, χωρίς να έχουν προβλέψει ποιοι θα τις διαχειρίζονται...
Σχέδιο δεν είχαμε ποτέ για τον Τουρισμό, απλά το αποκαλούμε βιομηχανία βεβαίως-βεβαίως. Θα μου πείτε, ποιός θα φτιάξει το σχέδιο; Κανείς άλλος από εμάς τους ίδιους, στην κοινωνία των πολιτών που βλέπουμε τις ευκαιρίες για να ξαναδημιουργήσουμε. Ναι, ο καθένας από εμάς!! Μπορεί να είναι ο φοιτητής marketing που επιστρέφει στον τόπο του και προσπαθεί να πείσει τους γιδοβοσκούς (ιδιοκτήτες ενοικιαζόμενων εννοώ), να φτιάξουν ένα συνολικό προϊόν ποιότητας από τη συνεργασία τους; ‘Ενας άνεργος που μαθαίνει σε δύο φίλους παραδείγματα, πως στήνονται εξειδικευμένα sites θεματικών προορισμών και διακοπών και το κάνουν μαζί; Λίγοι φίλοι που θα φτιάξουν μια εταιρία δραστηριοτήτων και ψυχαγωγίας μέσα σε ένα ποτάμι (αχ, Εύηνε πανέμορφε); Η συνεργασία δύο όμορων ξενοδοχειακών μονάδων που μετατρέπονται σε παραδοσιακά Ελληνικά με relevant αισθητική, εμπειρικά παραδοσιακά γεύματα, βραδιές και όλα αυτά σε προσιτές, ανταγωνιστικές τιμές; Γιατί όχι ένας Περιφερειάρχης που συγκεντρώνει τους ιδιοκτήτες εστιατορίων και καταλυμμάτων, για να τους εξηγήσει ότι επειδή λεφτά δεν υπάρχουν ...πρέπει να φτιάξουν το προϊόν; Ακόμη και η πρόσκληση χρηστών να αναδείξουν τα ποιοτικά μέρη μέσω μιας εφαρμογής, ενός business μοντέλου όπως το Locish.
Θέλουμε ποιοτικές γωνιές να ανθίσουν και όχι μαζικές μπουρδολογίες... Η νέα επιχειρηματικότητα χρειάζεται να ξεκινήσει από εμπνευσμένους ανθρώπους, που με δυσκολίες και καθυστερήσεις (τίποτε δεν είναι εύκολο στη ζωή) θα πρέπει να συγκινήσουν τριγύρω τους τα “κουρασμένα” μυαλά και να προτείνουν διέξοδο στο μέλλον. Δυστυχώς, δεν θα μας σώσουν παρά για λίγους μήνες οι επιδοτήσεις και τα προγράμματα. Τα κατατρώνε τα τσιμέντα, οι πισίνες και οι πληρωμές δανείων των μικρομεσαίων (που γίνονται ακριβά αυτοκίνητα). Ο τουρισμός στα τελευταία 10 χρόνια σε όλο τον κόσμο έχει πάρει τη μορφή πακέτου τιμής-εμπειρίας-συγκεκριμένου προορισμού...πάει το γενικό “τα νησιά του Αιγαίου”.
Μαζί με τους τουριστικούς προορισμούς ποιότητας ανοίγονται παράλληλες ευκαιρίες και αγορές φυσικά, σαν να δημιουργείται ένα οικοσύστημα. Τα παραδοσιακά branded προϊόντα, οι υπηρεσίες ψυχαγωγίας και ανακάλυψης ιστορικών τόπων (που ο Ελληνας δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για αυτά), οι απομακρυσμένες κοινότητες, εταιρίες extreme sports και τόσα ακόμη. Οι ευκαιρίες είναι πραγματικά πολλές και επειδή δεν πρόκειται ποτέ να συνεργαστούν ευρέως οι Ελληνες, θέλουμε μικρές οάσεις που θα επιβιώσουν και μετά την παρούσα συγκυρία. Θέλουμε εταιρίες που θα εκπαιδεύουν στην εξυπηρέτηση πελάτη, θέλουμε εταιρίες που θα γίνουν booking βιτρίνες σε διάφορες περιοχές και μετά από ένα email γενικόλογου ενδιαφέροντος του πελάτη, θα στέλνουν εναλλακτικά itineraries. Ξέρετε γιατί η Νότιος Αφρική έγινε τόσο επιθυμητός προορισμός; Γιατί οι πράκτορες και τα agencies που έχουν, δουλεύουν με custom-tailored πακέτα και προορισμούς. Δεν είναι απλά γκισέ πωλήσεων κουπονιών....
Θα υπήρχε διαδικτυακό ραδιόφωνο που δουλεύει μόνο στη Γερμανία και τα εκεί social media, για να φέρει τουρίστες; Τι θα προέβαλλε, γενικά Ελλάδα ή ένα προ(σ)κλητικό και συγκεκριμένο προϊόν; Θα υπήρχε website που θα δήλωνες ειδικές προτιμήσεις και θα σου έδινε λύσεις; Θα μπορούσαμε να κάνουμε βάση δεδομένων house exchange (για 120 χώρες) ή/και παρόμοια μοντέλα όπως υπάρχουν σε Καναδά, Γαλλία, Ιταλία; Θα μπορούσαμε να έχουμε κοινότητες που συγκεντρώνουν χρήματα, για να συντηρούν σαν κοινές, δημόσιες υπηρεσίες τις εκδρομές και τα μνημεία ενός τόπου; Μήπως αυτά θα τα κάναμε για ένα μικρό εισόδημα, ή για να δημιουργήσουμε συνολικά φήμη για τη χώρα και την περιοχή τουριστικού ενδιαφέροντος; Διάβαζα πρόσφατα για την Κάλυμνο που χωρίς δέντρο για δείγμα, και χωρίς σφουγγαράδες πλέον ...ξαναζεί. Εγινε από δύο Ιταλούς η Μέκκα της παγκόσμιας αναρρίχησης. …”Πάνω από 4000 “πιστοί” φτάνουν κάθε χρόνο απ’ όλον τον κόσμο. Μια ολόκληρη οικονομία δημιουργήθηκε από το πουθενά: καταστήματα με είδη αναρρίχησης, τεχνητές κλειστές πίστες, οδηγοί και εκπαιδευτές για τους αρχάριους, studios μασάζ και ρηλάξ γιατί η αναρρίχηση ζορίζει το μυϊκό σύστημα, συντηρητές διαδρομών. Αλλά όσοι έρχονται, γυρίζουν το νησί με ποδήλατα, με άλογα, κάνουν windserfing, κανό, καταδύσεις, παρακολουθούν μαθήματα μαγειρικής, ζωγραφικής, λογοτεχνίας, βοτανολογίας, χορού, ό,τι τραβάει η ψυχή τους. Τα ξενοδοχεία, τα καφενεία, τα εστιατόρια είναι γεμάτα. Τυπώνονται ταξιδιωτικοί οδηγοί και χάρτες. Δημιουργούνται sites. Διαφημιζόμενοι μπαίνουν στις σελίδες τους. Γραφίστες, κειμενογράφοι, φωτογράφοι – όλοι έχουν δουλειά.”
Πριν λοιπόν γίνουμε Silicon Valley (πάντα γελάω με τη μανία των techies), πρέπει να καινοτομήσουμε πρώτα στη δημόσια ζωή και στις προσφερόμενες υπηρεσίες βασικών τομέων της ζωής μιας χώρας. H χώρα είναι σύνολο και όχι μονόπαντη μανία.... Ο τουρισμός, η πολιτιστική ανταλλαγή, η έννοια εξυπηρέτησης πελάτη είναι πολύ βασικά θεματα. Πρέπει να ξεκινήσουν από εμάς και όσους επηρεάζουμε γύρω μας. Αλλιώς, ...σερβιτοράκια φίλοι μου, σερβιτοράκια...
Η ανάπτυξη θέλει τρεις για να γονιμοποιηθεί. Αυτόν που έχει την ιδέα. Αυτόν που θα εκτιμήσει την ιδέα και θα βάλει τα λεφτά (κάποιες φορές αυτοί οι δύο ταυτίζονται). Και μια σοβαρή χώρα / περιβάλλον / κόσμο που θα τους αφήσει να δουλέψουν. Αυτόν τον 3ο, τελευταίο παράγοντα εμείς πρέπει να τον δημιουργήσουμε και όχι κάποιος άλλος για εμάς... Η Υπουργός Τουρισμού και κάθε obsolete μυαλό από τα 80s δικαιολογούνται, δεν έχουν πιθανώς δει το Incredible India ...εμείς όμως; Είμαστε πολίτες του κόσμου, ενημερωνόμαστε και μαθαίνουμε. Τι σας μαθαίνει λοιπόν το Incredible India (έστω σε μικρότερη κλίμακα) για τη μικρή περιοχή που φαντάζεστε να κάνετε δουλειά;
Σκεφτείτε διαφορετικά και stay tuned!
Τάσος
Σχόλια