Για μια ακόμα φορά θα φανεί ότι ίσως καταπατώ τα χωράφια του Τάσου όμως η ιστορία που αφηγείται ο Χρήστος Βαρέλογλου στο πρόσφατο post του στο The Digital Rookie θα άξιζε τον κόπο να διδάσκεται σε όλες τις σχολές με αντικείμενο το μάρκετινγκ -και σίγουρα σ' αυτές που ειδικεύονται στο online. (Επίσης, και με κίνδυνο να ακουστώ απάνθρωπος, θα πρότεινα να προβληθεί μέσω μιας διαδικασίας αλά "Κουρδιστό Πορτοκάλι" σε οποιονδήποτε έχει δουλέψει για τον ελληνικό τουρισμό μέσω του δημοσίου). Ναι, είναι τόσο καλή ιστορία και, ναι, θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν έναυσμα για πολλά και, ναι, είναι εφαρμόσιμη και στην Ελλάδα.
Η ιστορία είναι απλή -σε σημείο που ξέρω τουλάχιστον ένα φίλο που θα φώναζε "Τα αυτονόητα ρε παιδιά!"- και αφηγείται πώς ο Οργανισμός Τουρισμού της Αυστραλίας, χρησιμοποίησε τη σελίδα του στο Facebook για να συστήσει εκ νέου τη χώρα στη διεθνή κοινότητα. Μέσα σε τρία χρόνια από το 2010 που ανέβηκε, έχει 4,6 εκατομμύρια fans/likes, μηνιαίο fan growth 74.000 και 320.000 "talking about this" -τα στοιχεία είναι του Χρήστου αλλά υποθέτω ότι όντας άνθρωπος της αγοράς τα έχει ελέγξει και είναι ακριβή. Αλλά ακόμα και αν δεν είναι, αμφιβάλλω αν πέφτει πολύ έξω.
Πώς κατάφεραν οι Αυστραλοί να τονώσουν τόσο πολύ την ψηφιακή εικόνα της χώρας τους; Αξιοποιώντας το Δίκτυο -και ειδικά τα social media- με τον πιο σωστό τρόπο: άφησαν τους fans να τρέξουν τη σελίδα (ασκώντας, υποθέτω, κάποιο διακριτικό έλεγχο) και δίνοντάς τους τη δυνατότητα μέσω των φωτογραφιών και των εμπειριών τους να προβάλλουν και τον εαυτό τους αλλά και το θέμα τους -δηλαδή την Αυστραλία. Και σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, το πείραμα πέτυχε σε εντυπωσιακό βαθμό και συνεχίζει να πετυχαίνει καθώς τα likes κάτω από κάθε φωτογραφικό post μετριούνται σε δεκάδες χιλιάδες και το buzz (shares, comments κ.λπ.) που τα συνοδεύει είναι εξίσου μεγάλο. Ήτοι, μιλάμε για μια εξαιρετική κοινότητα που χτίστηκε μεν bottom-up αλλά υποκινούμενη top-down.
Όπως σε όλες τις προωθητικές ενέργειες η ουσία, δηλαδή αν τελικά όλα αυτά μεταφράζονται σε δολάρια Αυστραλίας από τουρίστες και πόσα από αυτά τα δολάρια προέρχονται από τη δουλειά στα social media παραμένει κάπως ασαφής -όμως η διαφημιστική αγορά έχει ούτως ή άλλως καταφέρει από χρόνια να πείσει ότι η δική της δουλειά τελειώνει όταν ο καταναλωτής μάθει το προϊόν. Αυτό όμως, ελάχιστα διαφοροποιεί το γεγονός ότι οι Αυστραλοί κατάφεραν να πείσουν σχεδόν τους πάντες ότι ο πιο απίθανος προορισμός του πρώτου κόσμου είναι "απίθανος" και με τη μεταφορική έννοια της λέξης. Όποιος δεν καταλαβαίνει το μάθημα που κρύβεται πίσω από αυτό το επίτευγμα, είναι μάλλον καταδικασμένος σε ισόβιες συζητήσεις καφενείου σχετικά με το ότι το πρόβλημα της Ελλάδας είναι οι εντός και εκτός συνόρων "ξένοι".
(*) Με μια βαθιά συγνώμη στο Νίκο Περάκη
Σχόλια