Και όμως φταίει το Facebook!

Και όμως φταίει το Facebook!
Φωτογραφία: mkhmarketing (Flickr)

Η συνειδητοποίηση ότι τα πράγματα έχουν δύο (τουλάχιστον) όψεις είναι μια από τις πιο συναρπαστικές εμπειρίες της ζωής του ανθρώπου και όσοι δεν μπορούν να τη διαχειριστούν είναι καταδικασμένοι να βιώσουν μερικές πολύ δυσάρεστες εμπειρίες. Για όσους εξ ημών εκτιθέμεθα, τα πράγματα είναι κάπως χειρότερα όμως αυτός είναι ο σταυρός που πρέπει να κουβαλήσουμε ως αντάλλαγμα για την άνετη (χα!) δουλειά που κάνουμε.

Σκεφτόμουν π.χ. αυτό που έλεγα και εγώ τις προάλλες και ο Νίκος σχολιάζοντας εμένα και εγώ ξανά σχολιάζοντας τον Νίκο που σχολίαζε εμένα ότι δηλαδή το πρόβλημα του αποτελέσματος των αμερικανικών εκλογών δεν είναι το Facebook και, ως εκ θαύματος, η συνειδητοποίηση έπεσε πάνω στο κεφάλι μου σαν βάρος 16 τόνων –για όσους έχουν μελετήσει κλασική βρετανική δραματουργία (δηλαδή Μόντι Πάιθον): η αυτό-αναφορικότητα που επιδεικνύουμε εμείς και που οφείλεται σε αρκετά μεγάλο βαθμό στο Facebook (και γενικότερα στο Internet) σίγουρα συνέβαλε στην διαμόρφωση του αποτελέσματος.

Απλώς αυτό έγινε έμμεσα: ο κόσμος επηρεαζόταν από τις πληροφορίες που διάβαζε  και που συνέπιπταν με τις ήδη υπάρχουσες πεποιθήσεις του (“γυάλες-φίλτρων” κ.λπ.) και άρα πειθόταν όλο και περισσότερο για το ότι τα αποτελέσματα θα έρθουν όπως θα ήθελε. Αυτό το μετέφερε στις δημοσκοπήσεις, οι ερευνητές (επηρεασμένοι κι αυτοί από τις δικές τους πεποιθήσεις -ναι, δε θα έπρεπε να συμβαίνει όμως οι άνθρωποι είναι άνθρωποι!) ερμήνευαν τους αριθμούς ανάλογα, δημοσίευαν τα αποτελέσματα τα οποία με τη σειρά τους ενίσχυαν την προηγούμενη κατάσταση κ.ο.κ.

Όμως αυτό δε θα έπρεπε να συμβαίνει και στην περίπτωση των οπαδών του Ντόναλντ Τραμπ; Προφανώς συνέβη –δεν έχω τρόπο να το επιβεβαιώσω καθώς όπως μάλλον θα φαντάζεται ο αναγνώστης, η δική μου γυάλα αποτελείται από πηγές του λεγόμενου “liberal” χώρου. Υποθέτω ωστόσο ότι συνέβη σε μικρότερο βαθμό ή ότι τελικά οι πηγές που πρόσκεινται στον κ. Τραμπ έχουν καλύτερη επαφή με την πραγματικότητα του κοινού τους από ότι αυτές που πρόσκεινται στην κ. Κλίντον και, σε τελική ανάγνωση, πρόσφεραν πιο ακριβείς πληροφορίες.

Τα παραπάνω δεν αναιρούν την αποποίηση ευθυνών εκ μέρους του Μαρκ Ζάκερμπεργκ απλώς, όπως συχνά συμβαίνει στην πραγματικότητα, το Facebook ταυτόχρονα ευθύνεται και δεν ευθύνεται για το αποτέλεσμα των εκλογών με τον ίδιο τρόπο που ευθύνεται και δεν ευθύνεται για οτιδήποτε συμβαίνει στις κοινωνίες μας, των οποίων είναι πλέον αναπόσπαστο  μέρος. Από τη στιγμή που περνάμε ένα σημαντικό μέρος του χρόνου μας στα social media και από τη στιγμή που δεχόμαστε να προσδιορίζουν την αντίληψή μας, θα ήταν ανόητο να τα θεωρήσουμε απολύτως άσχετα με την αντίληψη αυτή.

Σε ένα κείμενό του, επίσης για τις αμερικανικές εκλογές, ο Μ.Τ Σίγκλερ γράφει ότι την επόμενη των εκλογών, τα μηνύματα στο Twitter τον έκαναν να συνειδητοποιήσει ότι αυτό που θυμόταν το προηγούμενο βράδυ ήταν πραγματικότητα –αν ένας από τους γνωστότερους σχολιαστές (και άρα ανθρώπους που οφείλουν να ξέρουν τι είναι πραγματικότητα και τι όχι) χρειάζεται την επιβεβαίωση του Twitter για να καταλάβει τι είναι αληθινό και τι όχι, μάλλον τα πράγματα δεν πάνε καλά.

Η μόνιμη επωδός παραμένει και μόνιμη και επωδός: το πρόβλημα δεν είναι τα social networks (SNS), είναι οι χρήστες τους. Όμως τα SNS συνδιαμορφώνουν τους χρήστες τους και οφείλουν να είναι μέρος κάθε συζήτησης που σχετίζεται με κοινωνικά ζητήματα και που διεξάγεται στις πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα –με τον ίδιο τρόπο που η τηλεόραση ήταν μέρος κάθε αντίστοιχης συζήτησης που διεξαγόταν στις τελευταίες του προηγούμενου, οι εφημερίδες κάπως παλιότερα κ.ο.κ. Όχι για να τα περιορίσουμε –θεός φυλάξοι!- αλλά για να έχουμε μια πληρέστερη εικόνα του φαινομένου για το οποίο συζητάμε.

FACEBOOK,SOCIAL MEDIA,ΕΚΛΟΓΕΣ,ΗΠΑ,

Σχόλια

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ. ΦΟΡΤΩΝΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Home