Στην ταινία “A lot like love” του 2005, ο Aston Kutcher υποδύεται έναν νεαρό επιχειρηματία που έχει μία ιδέα για ένα ηλεκτρονικό κατάστημα που πωλεί παιδικές πάνες κάπου στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Το πλάνο του ακούγεται ενδιαφέρον σε ένα venture capital που επενδύει σε αυτό, καθώς είναι η εποχή της φούσκας των .com. Η πρώτη κίνηση του συνεταίρου του Kutcher είναι να αγοράσει ένα πανάκριβο αυτοκίνητο. Μετά από μερικούς μήνες, η εταιρεία πτωχεύει και η σκηνή όπου ο πωλητής παίρνει πίσω το αυτοκίνητο, συμπεριλαμβανομένου και του μπρελόκ, είναι από τις καλύτερες αυτής της συμπαθητικής κομεντί. Ουσιαστικά, πρόκειται για μία σκηνή αρκετά τυπική την περίοδο 2001-2003 όταν πολλές από τις εταιρείες που δημιουργήθηκαν στο πλαίσιο της τότε τεχνολογικής χρηματιστηριακής φούσκας πτώχευσαν εν μία νυκτί.
Fast forward στο 2011, μία χρονιά όπου είχαμε αρκετές και σημαντικές εξελίξεις στο χώρο της τεχνολογίας και για τις οποίες μπορείτε να διαβάσετε στο ειδικό αφιέρωμα του deasy.gr. Όμως, η πιο ενδιαφέρουσα ενδεχομένως είναι η επάνοδος του ενδιαφέροντος για νέες εταιρείες από το χώρο της τεχνολογίας που κάνουν το ντεμπούτο τους στο χρηματιστήριο. Τα παραδείγματα είναι αρκετά και περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων το LinkedIn και τη Zynga, αν και άπαντες περιμένουν το Facebook, το οποίο ετοιμάζεται να κάνει τη δημόσια εγγραφή του μέσα στο 2012 με μία αποτίμηση της τάξεως των 100 δισ. δολαρίων! Και το ερώτημα είναι προφανές: αξίζει τόσα πολλά; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ισχύς του Facebook μέσα στο Internet είναι μεγάλη, όπως φάνηκε και από τα πιο πρόσφατα στοιχεία της comScore. Αλλά, 100 δισ. δολάρια είναι πολλά.
Γενικότερα, τα social media και το Διαδίκτυο είναι πάλι στο προσκήνιο της επιχειρηματικότητας. Και είναι αλήθεια ότι πολλοί βλέπουν στελέχη νέων εταιρειών να δαπανούν υπερβολικά χρήματα για την προσωπική προβολή τους, μοιάζοντας λίγο με τον συνεταίρο του Aston Kutcher. Το Business Week έχει ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο επί του θέματος που αναδεικνύει τις ανησυχίες που υπάρχουν περί μίας νέας “φούσκας”.
Οι ανησυχίες είναι μάλλον λογικές, δεδομένου και του παρελθόντος. Από την άλλη πλευρά, όμως, το επενδυτικό ενδιαφέρον που υπάρχει δημιουργεί και πολλές ευκαιρίες, ακόμη και για ελληνικές εταιρείες. Το παράδειγμα του Gipht.me, το οποίο λάνσαρε την εφαρμογή του και στο οποίο έχουν επενδύσει τρία funds από ΗΠΑ, Ρωσία και Ταϊβάν είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα από μία σειρά από περιπτώσεις Ελλήνων που τόλμησαν να αναζητήσουν κεφάλαια στη Σίλικον Βάλεϊ και τα κατάφεραν. Και το παράδειγμα θα πρέπει να το ακολουθήσουν και άλλοι, όπως θα πρέπει και η πολιτεία να βοηθήσει. Όχι τόσο με κεφάλαια όσο με διευκολύνσεις σε θεσμικό επίπεδο όπου υπάρχουν και τα περισσότερα εμπόδια για την προσέλκυση επενδύσεων στη χώρα μας.
Φυσικά, υπάρχει και για τις ελληνικές επιχειρήσεις ο φόβος να σπάσει η “φούσκα”. Αλλά η πραγματικότητα είναι πως αν δεν αποτύχεις, δεν πρόκειται να πετύχεις. Και επιπλέον, δεν σημαίνει ότι αν η “φούσκα” σπάσει, όλες οι επιχειρήσεις που δημιουργήθηκαν μέσα σε αυτήν θα καταστραφούν. Από τη “φούσκα” των .com στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ξεπήδησαν και εταιρείες που εκελίχθησαν σε κολοσσούς. Το παράδειγμα της Google είναι ίσως το πλέον χαρακτηριστικό και ενδιαφέρον...
Σχόλια