Καθυστερήσεις και αφέλειες

Καθυστερήσεις και αφέλειες

Διαβάζοντας εχθές στο Reuters ένα άρθρο σχετικά με μια δήλωση του CEO της Netflix, Ριντ Χέιστινγκς στο Facebook, αναρωτήθηκα για μια ακόμα φορά αν ακόμα και αυτοί οι άνθρωποι του Internet, έχουν συνειδητοποιήσει τις αλλαγές που έχουν επέλθει στον τρόπο που ζούμε και που δουλεύουμε (ή, αν πρόκειται για εταιρείες, που επιχειρούμε) ιδιαίτερα μετά τη σχεδόν καθολική επικράτηση των social media* ακόμα περισσότερο, αν έχουν συνειδητοποιήσει ότι ο "παλιός κόσμος" δεν έχει ακόμα καταφέρει να εναρμονιστεί πλήρως με τον "νέο".

Η υπόθεση δεν είναι καινούρια αλλά ξεκίνησε πέρσι το καλοκαίρι: Ο κ. Χέιστινγκς έκανε ένα status update στην προσωπική του σελίδα στο μεγάλο social network δηλώνοντας ότι η υπηρεσία που προσφέρει η εταιρεία του, κατάφερε να πιάσει μέσα στον Ιούνιο του 2012 ένα δισεκατομμύριο ώρες θέασης* φυσικά είχε κάθε λόγο να περηφανεύεται όμως η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς των ΗΠΑ είχε κάπως αντίθετη άποψη: σύμφωνα με τους κανόνες της, οι μέτοχοι των εισηγμένων εταιρειών πρέπει να μαθαίνουν άμεσα τις σημαντικές πληροφορίες που σχετίζονται με τις εταιρείες στις οποίες συμμετέχουν. Δίνοντας έτσι απλά την πληροφορία στη προσωπική του σελίδα, ο CEO της Netflix βρέθηκε υπόλογος για πιθανή ανεπάρκεια στην ενημέρωση των ανθρώπων που πληρώνουν το μισθό του.

Όπως έγραψα και παραπάνω, τα ζητήματα εδώ είναι δύο: αφενός ο ίδιος ο κ. Χέιστινγκς μοιάζει να μην ξέρει καλά τους κανόνες του παιχνιδιού στο οποίο παίζει. Ή, στην καλύτερη περίπτωση, να μην έχει αντιληφθεί σε όλη του την έκταση τι σημαίνει "κάνω ένα status update" στο Facebook, γεγονός ανεπίτρεπτο για έναν άνθρωπο που ηγείται μιας εταιρείας που όχι μόνο επιχειρεί στο Internet αλλά που συγκαταλέγεται μεταξύ των πρωτοπόρων της τωρινής του φάσης. Ακόμα και αν το πάρουμε και στην πιο απλή του εκδοχή, είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που διαθέτει περισσότερους από 260 χιλιάδες followers στο συγκεκριμένο SNS να μη συνειδητοποιεί ότι κάθε του "κουβέντα" μεγεθύνεται επί 260.000;

Το θέμα της αντίδρασης της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς είναι, βεβαίως πιο σύνθετο: από τη μια ο χρόνος αντίδρασης απέχει πολύ από το να θεωρηθεί "άμεσος" καθώς η διαδικασία διερεύνησης του περιστατικού και διεξαγωγής πορίσματος χρειάστηκε... 10 μήνες (εξ ου και το δημοσίευμα του Reuters μόλις προχθές) και από την άλλη, η ίδια η δυσκολία προσαρμογής των κανόνων λειτουργίας του συστήματος στη νέα πραγματικότητα, δείχνουν ότι ακόμα και φορείς που αποτελούν τμήμα του πιο δυναμικού κομματιού της κοινωνίας (και σε μια καπιταλιστική κοινωνία, η αγορά χρήματος είναι από τα πιο δυναμικά κομμάτια) έχουν πολύ δρόμο να διανύσουν μέχρι να ξεπεράσουν το "σοκ του μέλλοντος" της εποχής μας. Το ερώτημα είναι, έχουν την πολυτέλεια του χρόνου που απαιτεί μια τέτοια διαδρομή;

NETFLIX,ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ,

Σχόλια

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ. ΦΟΡΤΩΝΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Home