Με πολύ ενδιαφέρον (όπως συμβαίνει πάντοτε με τα κείμενα του συγκεκριμένου ανθρώπου και όχι λόγω προσωπικής και επαγγελματικής συμπάθειας) διάβασα το άρθρο του Κώστα Γιαννακίδη στο “Protagon” σχετικά με τις εκλογές που ανέδειξαν τον νέο πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας. Δε θα σταθώ στο καθαρά πολιτικό μέρος –όπως έχω γράψει κατ' επανάληψη, δεν είναι δουλειά μου και το “Deasy” δεν είναι πολιτικό μέσο- αλλά σ' αυτό που σχετίζεται με τα καθ' ημάς: στον ρόλο που έπαιξαν στην εκλογή του κ. Μητσοτάκη τα social media και γενικότερα στην αντιπαράθεση παλιάς και νέας αντίληψης στην πολιτική επικοινωνία.
Προφανώς ο Κώστας έχει δίκιο: μεταξύ των δύο υποψηφίων προέδρων του κύριου κόμματος της αντιπολίτευσης υπάρχει μια άβυσσος σε ό,τι έχει σχέση με τον τρόπο συνομιλίας με το κοινό. Και προφανώς έχει δίκιο ότι ο νεώτερος και, κατά τεκμήριο, πιο κοσμοπολίτης κ. Μητσοτάκης έχει μάλλον το πάνω χέρι όταν στη συζήτηση μπαίνουν τα ψηφιακά μέσα –δεν έχω αμφιβολία ότι και ο κ. Μεϊμαράκης αντιλαμβάνεται τη σημασία τους όμως και μόνο ο αριθμός π.χ. των tweets του πρώτου (4012) σε σχέση με τον δεύτερο (389) αρκεί για να πιστοποιήσει ότι η διαφορά τους στην πραγματική εικόνα επεκτείνεται και στην online.
Αν υπάρχει ένα σημείο στο οποίο προβληματίζομαι ωστόσο είναι αν αυτό σημαίνει πραγματικά κάτι για την προοπτική του κ. Μητσοτάκη στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Η παρούσα κυβέρνηση χειρίστηκε τα ψηφιακά μέσα πολύ αποτελεσματικότερα από ό,τι οποιαδήποτε από τις προηγούμενες και αυτό συνέβαλε (αποφασιστικά;) στην εκλογή της, όμως η γνώση των social media δεν υποστηρίχθηκε από κάποιον σύγχρονο λόγο (και συνακόλουθα πράξη) τους τελευταίους 12 μήνες. Αντίθετα μάλιστα, πολλοί θα συμφωνούσαν ότι τόσο τα λεγόμενα όσο και τα πεπραγμένα της ελάχιστα απέχουν από αυτά των κυβερνήσεων, π.χ. του ΠΑ.ΣΟ.Κ. του Ανδρέα Παπανδρέου πριν από 35 χρόνια.
Σαφώς αισθάνομαι καλύτερα βλέποντας τους πολιτικούς να αντιλαμβάνονται ότι το... “Ιντερνέτ” είναι κάτι που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη και σαφώς αισθάνομαι καλύτερα βλέποντας τους πολίτες να ανταποκρίνονται. Όμως φοβάμαι ότι δε θα προσυπογράψω τη θέση του Κώστα ότι “συνετρίβη η παραδοσιακή προσέγγιση στην πολιτική επικοινωνία” –τουλάχιστον όχι ακόμα. Και όχι επειδή ο κ. Μητσοτάκης προέρχεται από την οικογένεια που προέρχεται (γεγονός που το θεωρώ εντελώς άσχετο με την ουσία της συζήτησης, ακόμα και της πολιτικής) αλλά επειδή το να ακούει ένας αρχηγός τους επικοινωνιολόγους του είναι απλώς το πρώτο βήμα. Ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ δεν τα έκαναν (καίτοι, θεωρητικώς, θα όφειλαν για ακόμα περισσότερους λόγους) οπότε ας δούμε την πορεία του νέου επικεφαλής της Νέας Δημοκρατίας και ας χαρούμε περισσότερο αργότερα.
Σχόλια