Καλή Χρονιά, ως είθισται, προς όλους. Δεν τα είπαμε, από κεκτημένη ταχύτητα. Τι καλή θα’ναι όμως, μιας και ερμηνείες υπάρχουν πολλές; Στην κατάσταση που βρισκόμαστε, το καλή για εμένα είναι να συνειδητοποιείς το πρόβλημά σου, να βλέπεις επιλογές στο μέλλον και να λες “θα το παλέψω” ...το πρώτο βήμα προς τη θετική αλλαγή. Μετά, να κάνεις!! Είναι σίγουρο ότι θα μας πάρει χρόνια αυτή η μεταστροφή, αλλά με αυτή την ευχή λοιπόν ας προχωρήσουμε στο νέο κύκλο των άρθρων Ideacasts for GR startups.
Ας δούμε πρώτα τι μας κληρονόμησε το 2012. Εχουμε και λέμε: ανεργία στο 25+%, κλείσιμο ή/και μεταφορά έδρας επιχειρήσεων στο εξωτερικό, μείωση εισοδημάτων, συνεχιζόμενο (αλλά μικρότερο πια) talent loss, συγχώνευση ή κλείσιμο αντιπαραγωγικών και κοστοβόρων κρατικών “υποδομών”. Στα πιο θετικά της μικρής δύστυχης ιστορίας μας ήρθαν τα tech και μικρομεσαίων επιχειρήσεων funds και θα δούμε.... (εμφιλοχωρούν παρεάκια, και λοιποί αετονύχηδες). Αρα, τι καλή χρονιά μας λές βρε φίλε θα πει κάποιος....
Είναι, γιατί ακριβώς όλα τα παραπάνω είναι η ευκαιρία να δημιουργήσουμε καλές ιδέες και βιώσιμες επιχειρήσεις. Αν όχι τώρα από αίσθημα επιβίωσης ή/και προετοιμασίας για το μέλλον, τότε πότε; Επειτα, από το μηδεν που λένε, ξεκινάς πιο εύκολα, με μικρότερα κόστη, χωρίς ενδιάμεσους και σε ίση βάση ανταγωνισμού. Η Ελλάδα έχει όλο τον καιρό έως το 2020 (deadline και θα με θυμηθείτε) για να επανεκκινήσει δυνάμεις, να ξαναστήσει δίκτυα συνεργασιών και από peculiarity να κάνει την επιχειρηματικότητα στάση ζωής, όπως θα έπρεπε να είναι. Στη λογική αυτή που περιγράφω, ήδη ακούω και βλέπω μεγάλη κινητικότητα, που είναι καλό και ελπιδοφόρο νέο.
Κάθε αρθρογράφος όμως ξεκινά το νέο έτος με τα “resolutions” του (sic), οπότε κι εγώ ας μοιραστώ τα δικά μου ...που είναι βέβαια σχετικά με όλους εμάς. Εχουμε και λέμε:
1. Κόβουμε τα ναρκωτικά της εποχής (καταστροφολογία, σενάρια), δηλαδή κλείνω τηλεόραση, ραδιόφωνα και γενικώς οτιδήποτε αναμασά “το κακό τούτο που μας βρήκε”. Δίνουμε χρόνο σε θετικές ειδήσεις, διάβασμα, νέα μάθηση, γνωριμίες και συνεχή ανταλλαγή απόψεων για το τι κινείται εκεί έξω, τι γίνεται, τι μπορούμε να κάνουμε...
2. Διαγράφουμε το παρελθόν της χώρας με ανωνυμία (ναι, αυτό που μας έφτασε στον πάτο). Δεν ασχολούμαστε πια, υπάρχουν τόσα trolls στο #twittergr που αρκούν. Ξέρουμε όλοι ότι η χώρα είχε, έχει (και θα έχει) έλλειμμα ηγεσίας στο πολιτικό, κοινωνικό και επιχειρηματικό χώρο. Εμείς είμαστε οι νέοι ηγέτες, που εμπνέουμε τους γύρω μας, φτιάχνουμε τα προσωπικά μας οράματα και μας ενδιαφέρει μόνο καθετί δημιουργικό και φρέσκο.
3. Κάνουμε νέους φίλους και με όλους συνδημιουργούμε, από απλά κοινά μας post στα κοινωνικά δίκτυα, κοινό blog, μέχρι δουλειές και εθελοντικά σχήματα. Ψάχνουμε, αγωνιζόμαστε μαζί και όχι από τα παντός είδους “σιλό” που μας βολεύουν (από τον καναπέ και την καφετέρια μέχρι στην αίθουσα της σχολής και το γραφείο ή/και τα co-working branded spaces).
4. Δεν υπάρχει δεν μπορώ, δεν μου αρέσει, δεν ξέρω. Καθετί που εξασφαλίζει βιωσιμότητα στο προσωπικό μας brand, στη δουλειά μας ή μας δίνει λύσεις για να κάνουμε δουλειά είναι μια σοβαρή επιλογή και παίρνουμε γρήγορα αποφάσεις. Όπως έχω ξαναγράψει ...όλα αλλάζουν σαν μια αναπνοή (δεν έχουμε την πολυτέλεια “να το σκεφτώ”). Οποιος πονάει, σφίγγει δόντια και κάτι κάνει...όχι στασιμότητα.
5. Κοιτάμε δουλειές και ευκαιρίες σαν πολίτες του κόσμου. Το local και μόνιμο (κοντά στο φαγάκι της λεβεντογέννας μάνας) πέθανε και είτε ως συνεργάτης, ως προμηθευτής, ως intern, είτε full-time υπάλληλος κοιτάω ευκαιρίες. Εκτός από την ανάγκη δουλειάς και βιοπορισμού έχουμε όλοι ανάγκη αλλαγής competence και εκπαίδευσης on-the-job σε νέα μοντέλα, που η Ελλάδα μπορεί να τα συζητήσει επισήμως (?) σε καμιά δεκαριά χρόνια....μόλις ανοίξουν τα πανεπιστήμια
6. Σκεφτόμαστε και κάνουμε δουλειές με την ίδια λογική που ακολουθούν τα Κέντρα Καινοτομίας της υφηλίου (ΗΠΑ, Ισπανία, Ινδία, Κίνα, Σουηδία, Βραζιλία), δηλαδή αν αυτό που σκέφτεσαι, επιχειρείς, δημιουργείς θα αφορά το κοινό καλό μεγάλων κομματιών πληθυσμού (φοβερό control point για νέες επιχειρήσεις, ε?)
7. Αποφασίζουμε την προσωπική μας γραμμή και τι μας εκπροσωπεί, ώστε να επενδύσουμε στην ψηφιακή μας ταυτότητα, τη θεματολογία που θα μας εκπαιδεύσει και θα μας προετοιμάσει να δουλέψουμε ως interns, επιχειρηματίες ή συνεργάτες. Αυτό απαιτεί μια στρατιωτική πειθαρχία και εχθρός του είναι το Ελληνικό “καλός σε κάμποσα πράγματα”…. Διαβάστε και λίγο, αντί για chats … “…a man should make the most of what equipment he has” (prepare the you brand).
8. Δεν μας πτοεί η αποτυχία ή το κάθε διογκωμένο (φαινομενικά) πρόβλημα, γιατί είμαστε από σκληρή πάστα και ξέρουμε να νικάμε. Ποτέ οι άνθρωποι που έβγαζαν αυτοπεποίθηση, πάθος και θετική επιμονή δεν έχασαν...trust me!
9. Οποτε ακούμε ότι έρχεται κάποιος από το εξωτερικό να μιλήσει, τρέχουμε να τον ακούσουμε. Στην Ελλάδα που μας λείπουν παραστάσεις, παραδείγματα και ερεθίσματα, είναι σίγουρο ότι θα ακούσουμε κάτι από μία “ατζέντα” που δεν συζητείται στην Ελλάδα και κάτι θα μας ανοίξει τα ματάκια. Δεν λέω ότι όλοι όσοι έρχονται είναι σπουδαίοι, αλλά αυτό θα το κρίνετε...
10. Αγαπώντας τους ανθρώπους, βλέπουμε μόνο τις θετικές τους πλευρές και αυτές προσπαθούμε να συγκινήσουμε και να ξυπνήσουμε. Μόνον έτσι, θα δημιουργήθούν νέες κοινότητες, επιχειρηματικές συνεργασίες ισοτιμίας, καθαρά μυαλά, εμπιστοσύνη και θετική σκέψη μπροστά… μόνον έτσι θα αλλάξει η βασική φιλοσοφία στη χώρα μας.
11. Ανάβουμε το δικό μας φως “να φωτίζει” με περηφάνεια, αυταπάρνηση και πάθος. Μια προϋπόθεση να μην αντιγράφουμε, να μην αναπαράγουμε αλλά να προσθέτουμε αξία σε ότι κάνουμε και προβάλλουμε. Η νευρολογία έχει αποδείξει πως ακριβώς δημιουργείται το μαζικό θυμικό και αυτό είναι που πρέπει να ξαναχτίσουμε στην Ελλάδα...
12. Ακολουθούμε στα κοινωνικά δίκτυα μόνο όσους φέρνουν πνεύμα, άποψη, αξία στη γκρίζα και ρουτινιάρικη κουβεντολογία (φευ) που ζούμε κάθε μέρα. Είναι κι αυτό από μόνο του μια αρχή πειθαρχίας και προσωπικής αλλαγής...και επίσης μια αναγκαία προϋπόθεση στην on-going αναγκαία επανεκπαίδευσή μας.
13. Αλλάζουμε σχέση με τα λεφτά (το καλύτερο για το τέλος), άρα και στις συνεργασίες μας, ή στη λεγόμενη εμπορική μας αξία, ή/και στους προϋπολογισμούς των business plans που κάνουμε. Οχι μόνο γιατί λεφτά δεν υπάρχουν (αυτό κι αν είναι αλήθεια), αλλά γιατί πρέπει να επιστρέψουμε στην εποχή των Ιδεών και της Αξίας ...χωρίς τα λεφτά (που είναι σιγουράντζα...). Οπως φαίνεται στο fb profil μου “Gentlemen we have run out of money. It’s time to start thinking”
Τώρα που το 2013 μας μπήκε, εύχομαι μαζί του να μας εντυπωθούν οι 13 αρχές που γράφω πιο πάνω. Ιδιαίτερα σε όλους όσους θέλουν και αγωνίζονται να βρουν ένα νέο δρόμο. Η χώρα μας εδώ και χρόνια δεν έχει δώσει μεγάλα παραδείγματα στον κόσμο.Ας γίνει ο καθένας από εμάς ένα τέτοιο μεγάλο παράδειγμα, φωτεινό και σύγχρονο.
A! αν και δεν είναι resolution, να διαβάζετε τα deasy Ideacasts, να τα βαράτε, να διαφωνείτε ...αλλά να ανοίγετε δημιουργικό διάλογο μέ αφορμή αυτά με τους γύρω σας. Ποιός ξέρει, κάποιος μπορεί να ωφεληθεί....
Καλή χρονιά και stay tuned!
Τάσος
Σχόλια