Εγώ με το facebook πολλά πολλά δεν είχα. Ήμουν το κλασσικό τυπάκι που θεωρούσε την όλη φάση φακέλωμα, αντίχριστος, σατανάς. Όταν όλοι μου οι φίλοι είχαν πλακωθεί να ανεβάζουν φωτογραφίες και να κάνουν like σε κάθε χαζοβιντεάκι και δήλωση των γνωστών τους εγώ αντιστεκόμουν σθεναρά. Όχι, δε θα γινόμουν εγώ υποχείριο των Αμερικάνων. Δε θα έπεφτα στην παγίδα να εκχωρήσω οικειοθελώς το δικαίωμα της ιδιωτικότητάς μου. Δε θα γινόμουν μέρος του πειράματος για το σχηματισμό μιας κοινωνίας τύπου «μεγάλος αδερφός». Έφτιαξα απλά ένα προφίλ και έμπαινα στα προφίλ των άλλων για να κοροϊδέψω τα χάλια τους.
Όλα αυτά μέχρι που γνώρισα τον Μάριο. Γνωστός της φίλης μου της Ελένης, ένα βράδυ συστηθήκαμε σε ένα μπαρ. Την άλλη μέρα με βρήκε στο facebook και με έκανε add. Και από εκεί άρχισε ο Γολγοθάς μου. Την αρχική χαρά διαδέχτηκε η αμφιβολία («μήπως είναι κανάς βλαμμένος που αντί να ζητήσει το κινητό μου με έψαξε στο facebook, λες και είμαστε δεκαπέντε χρονών;») και στη συνέχεια η αγωνία («και τώρα τί κάνω; Ξημεροβραδιάζομαι στο chat μπας και τον πετύχω;»).
Εννοείται ότι αμέσως μπήκα στο προφίλ του να δω τί του έχουν γράψει στον τοίχο του, πόσους φίλους έχει, αν υπήρχαν χαζογκομενάκια να κάνουν like σε κάθε αμπελοφιλοσοφία που πόσταρε κάθε τρεις και λίγο (είχα πέσει σε σκληροπυρηνικό χρήστη του facebook) και φυσικά τις φωτογραφίες του. Οι φωτογραφίες δικαίωσαν το κόλλημά μου. Ήταν θεός. Αφού είδα όλες τις εκδοχές του Μάριου (“ο Μάριος στη θάλασσα να κάνει σερφ”, “ο Μάριος σε κλαμπ να τα πίνει με την παρέα του”, “ο Μάριος στας Ευρώπας με τους κολλητούς του” και γενικά όλα τα κλισέ κόνσεπτ που βλέπεις εκεί μέσα) κάπου ένιωσα και λίγο άσχημα.
Είχα μάθει τόσα πράγματα για εκείνον όσα αν είχαμε βγει τρία ραντεβού. Ήξερα πόσους κολλητούς έχει και τα ονόματά τους, πού είχε πάει το καλοκαίρι διακοπές, ότι ήταν από αυτούς που σύχναζαν Κολωνάκι και σε καμμία περίπτωση Εξάρχεια αν έκρινα με βάση τις φωτογραφίες από τα μπαρ που διασκέδαζε. Επίσης, είχα ανακαλύψει ότι εκτός από τη φίλη μου την Ελένη, είχαμε κι άλλη μια κοινή γνωστή, μια συμμαθήτριά μου από το λύκειο, την οποία και θυμήθηκα ξαφνικά να πάρω τηλέφωνο μετά από χρόνια για να μάθω τα νέα της («Πού χάθηκες, βρε ψυχή; Όλα καλά; Εδώ τα ίδια. Να σου πω από πού ξέρεις έναν Μάριο;»).
Μετά άρχισα να νιώθω ενοχές που κρυφοκοιτούσα από την κλειδαρότρυπα τη ζωή του. Ήταν άδικο εγώ να τον κατασκοπεύω κι αυτός να μην ξέρει τίποτα για μένα οπότε και αποφάσισα να αρχίσω να ανεβάζω κι εγώ φωτογραφίες. Έλα μην προσπαθήσεις τώρα να μου υπενθυμίσεις το αριστεροδιαουμενίστικο μανιφέστο που σου αράδιασα πιο πάνω. Τα είχα ξεχάσει όλα. Στο μυαλό μου έβλεπα μόνο καρδούλες κι αγγελάκια και φαντασιωνόμουν το επόμενο άλμπουμ που θα ανέβαζε ο Μάριος από τις (κοινές) διακοπές μας.
Σιγά σιγά άρχισα να πέφτω κι εγώ στην παγίδα. Ανέβασα φωτογραφίες από τα τελευταία μου ταξίδια και περίμενα να τις σχολιάσει. Όταν έγινε αυτό κυκλοφορούσα με ένα ηλίθιο χαμόγελο στο δρόμο λες κι είχα πάρει καμμιά δεκαριά λεξοτανίλ και ζάναξ μαζί. Φυσικά το “κυκλοφορούσα” είναι τρόπος του λέγειν γιατί δεν έβγαινα σχεδόν καθόλου από το σπίτι μπας και τον πετύχω στο chat.
Ξαφνικά είχα μετατραπεί σε ένα από τα τυπάκια που κορόιδευα με πάθος παλιότερα. Βρε πώς αλλάζει ο άνθρωπος... Είχα βρει πλέον νόημα στο ανέβασμα φωτογραφιών, στον ασταμάτητο σχολιασμό και στην ακατάσχετη μπουρδολογία και δημιουργία groups: ήταν όλα ένα show-off δίχως αρχή και τέλος προκειμένου να προσελκύσουμε όλοι εκεί μέσα το ταίρι μας.
Ο Μάριος μου ζήτησε να πάμε για ποτό μετά από δέκα μέρες καθημερινής ηλεκτρονικής ψιλοκουβεντούλας. Συναντηθήκαμε στο Central του οποίου ήμασταν κι οι δυο φαν στο γκρουπ στο facebook. Μετά από τρία apple martini, συζήτηση δυόμιση ωρών και άπειρα χαμόγελα «τί ωραία που περνάμε εδώ» συνειδητοποίησα ορισμένα πράγματα για τον φανταστικό κόσμο στον οποίο είχα μπει.
- Ήταν πολύ πιο εύκολο να μιλήσω για πράγματα που ήξερα ότι θα τον ενδιαφέρουν και κατά συνέπεια να του κεντρίσω το ενδιαφέρον. Ήταν σα να είχα διαβάσει πριν συναντηθούμε συνέντευξή του.
- Ήμουν τόσο τσιμπημένη που το να είμαι ο εαυτός μου φάνταζε πιο δύσκολο από το να λύσω γραμμικό σύστημα τριών αγνώστων. Η εύκολη λύση ήταν να προσποιηθώ κάποια που δεν είμαι αλλά θα ήταν πολύ κοντά στα δικά του γούστα. Έτσι βρεθήκαμε να έχουμε το ίδιο αγαπημένο συγκρότημα και να υποστηρίζουμε την ίδια ομάδα
- Οι πολύωρες συζητήσεις μας στο chat δεν είχαν καμμία σχέση με την επαφή από κοντά. Εκεί τον έβρισκα απίστευτα ετοιμόλογο και με τρομερό χιούμορ ενώ από κοντά κάπου χάναμε την επικοινωνία
- Όταν ο άνθρωπος έχει ένα πολύ καλά ενημερωμένο προφίλ στο facebook που ανανεώνει 30 φορές τη μέρα μην περιμένεις να έχει ζωή έξω από αυτό
- Δέκα ωραίες φωτογραφίες δεν είναι λόγος για να αποφασίσεις ότι θες να είσαι με κάποιον
Τον Μάριο τον είδα άλλες δυο φορές πριν παραδεχτώ στον εαυτό μου την πικρή αλήθεια. Δεν ταιριάζαμε καθόλου αλλά όλη αυτή η ηλεκτρονική επικοινωνία και κατασκοπεία είχαν παρατείνει το διάστημα που θα μου έπαιρνε κανονικά για να απορρίψω κάποιον. Στην πραγματικότητα η κατάσταση απλά βοήθησε στο να εξιδανικεύσω έναν φανταστικό έρωτα στο μυαλό μου όπως έκανα στο γυμνάσιο δηλαδή που ερωτευόμουν τα αγόρια από μακρυά και τα ερμήνευα με βάση τις απαντήσεις που έδιναν στα λευκώματα (pathetic). Μα είναι δυνατόν να έχω ξεχάσει πόσο εύκολο είναι να κατασκευάσεις μια ωραία εικόνα του εαυτού σου, όταν ξέρεις ότι μετά από σένα θα πάρει το λεύκωμα η Στελλίτσα και πρέπει να φανείς καλός στα μάτια της, αν θες να έχεις ελπίδες να χορέψετε μαζί στο επόμενο πάρτυ;
Το προφίλ μου στο facebook δεν το έσβησα αλλά σταμάτησα να μπαίνω είκοσι φορές τη μέρα προκειμένου να δω ποιός είναι στο chat και αν κανείς έκανε like στις φωτογραφίες μου. Όσο για την αναζήτηση του επόμενου έρωτα αυτή συνεχίστηκε μακρυά από από το διαδίκτυο. Εκεί που μπορούσα να πω με (κάποια σιγουριά) αν με γοητεύει ο άλλος πραγματικά και υπάρχει χημεία και όχι ότι η sony του τραβάει πολύ καλές φωτογραφίες. Εκεί που η κουβέντα είχε μια φυσική ροή και δεν έμπαινε σε καλούπια με βάση το προφίλ και τα ενδιαφέροντα του κάθε υποψηφίου. Τελικά δεν έφταιγε το facebook αλλά ο τρόπος που εγώ το χρησιμοποιούσα. Και αν δεν μπορείς να ελέγξεις τις καταχρήσεις καλό είναι να τις αποφεύγεις.
Σχόλια