Φτάσαμε όταν οι σκαπανείς είχαν πια ξεμακρύνει στον δρόμο τους και το μόνο που διέκρινες πια στο βάθος του ορίζοντα ήταν τα αραιά σύννεφα της σκόνης. Οι πρώτοι άποικοι ήταν ήδη εδώ, ή μήπως θα πρέπει να πω ασκητές; Ανθρωποι παράξενοι, λίγο ιδιότροποι, ιερείς μιας θρησκείας που ακόμα δεν είχε ανακαλυφθεί.
Μας δέχτηκαν με τους κανόνες τους. Μας έδειξαν βαρύθυμα πού είχε νερό και πώς θα'χαμε φως τις νύχτες. Αυτοί κοιτούσαν κατά τον δρόμο που άνοιγαν οι σκαπανείς και εμείς κοιτούσαμε αυτούς. Και κάπως έτσι πορευτήκαμε.
Στα καλώδιά μας μέσα σερνόταν κάθε στιγμή, κάθε εκατοστό του χρόνου η αμφιβολία. Γυρίζαμε στον κόσμο και μιλούσαμε στη γλώσσα που καταλάβαινε ο καθένας, άλλος με μια φωτογραφία, άλλος με τα μαγικά ενός traceroute. Και γινόμασταν περισσότεροι. Στις βραδινές συζητήσεις ακούγαμε για ονόματα που τα'χε πάρει ο μύθος και τα'χε σηκώσει για να πάνε εκεί που κανείς δεν είχε πάει ποτέ. Ενας κόσμος μαγικός που ζούσε την πραγματικότητα μόνο σε καλώδια και οθόνες και που κάθε του βήμα ήταν φορτωμένο από κόπο, αγωνία και κρυμμένες χαρές. Και κάπως έτσι πορευτήκαμε.
Μετά η σκόνη στο βάθος του ορίζοντα κατακάθισε. Οι παράγκες έγιναν εμπορικά κέντρα και πολύχρωμοι ουρανοξύστες. Οι πλατείες φωσφόρισαν με LED φώτα. Με λαχτάρα ανοίξαμε κάθε πόρτα που μπορούσε να ανοίξει, άσχετα αν έπρεπε να ανοίξει ή όχι, κρυφοκοιτάξαμε, πατήσαμε στη γραμμή του νόμου. Εντάξει, όχι όλοι, κάποιοι από εμάς. Αποχαιρετίσαμε ξαφνικά σβησμένους λογαριασμούς και υποσχέσεις για αυριανές συναντήσεις που δεν έγιναν ποτέ γιατί ο χρόνος είχε αντίθετη, κακή, άποψη. Με τον νόμο θα τα βάλεις, με τον χρόνο άδικος κόπος. Σχεδιάσαμε ιδέες στο πίσω μέρος καταλόγων εστιατορίων και σε καθόλου ανθεκτικές χαρτοπετσέτες, μόνο και μόνο για να τις μουτζουρώσουμε την επόμενη μέρα και να ξεκινήσουμε από την αρχή. Και κάπως έτσι πορευτήκαμε.
Τα πρώτα μας πατήματα είναι πια απολιθώματα στο βάθος των αποτελεσμάτων αναζήτησης. Σε λαβυρίνθους ανάμεσα στις μηχανές. Θα μας βρεις παντού, όχι σαν μια λεγεώνα που δεν ξεχνάει και δεν συγχωρεί. Κάθε μέρα είναι πολλά βήματα μακρύτερα σε ένα ταξίδι που ξεκίνησε πριν από καιρό. Και κάπως έτσι πορευόμαστε...
ΥΓ: Γι'αυτούς που ξεκίνησαν πριν από δύο δεκαετίες το online ταξίδι τους, γι'αυτούς που έφυγαν αναπάντεχα αφήνοντάς το στα μισά, γι'αυτούς που συνεχίζουν...
Σχόλια