Οπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, διοργανώνεται το «THE SUMMIT DUBLIN» ένα αντικειμενικά μεγάλο tech event. Ενα! Οχι χίλια! Επειδή λοιπόν το έχουμε κουράσει το θέμα, ας πούμε ένα «ουφ». Στο The Summit συγκεντρώνονται οι μεγάλες εταιρίες τεχνολογίας, έρχονται παγκόσμιας φήμης ομιλητές (που μονο να κερδίσεις εχεις από αυτούς), ακούς προβλέψεις χρήσιμες για τους CIOs, τους marketers, τους developers κλπ. και έχεις κάτι πάρει, συν το καλό, διεθνες networking.
Αντίθετα, στην Ελλάδα της νεοφυούς επιχειρηματικότητας, της καινοτομίας, του ταμείου εγγυοδοσίας, του ΕΣΠΑ, της Silicon Valley (άμα λάχει να’ουμ) και των δεκάδων φορέων (...από πέρσι το Νοέμβριο έως και τον Ιούλιο μέτρησα στα social media τη διοργάνωση 47 διαφορετικών events, πλέον 3 για το digital marketing, πλέον 6 διαγωνισμών ή αποτελεσμάτων καινοτομίας, πλέον 6 TEDx, πλέον 2 open coffee, πλέον 15 διαλέξεις σε καταστήματα). Μακάρι, λεφτά να υπάρχουν και μπόλικες χορηγίες! Αλλά πες, ότι δεν είναι κακό αυτό μιας και η επιχειρηματικότητα προσπαθεί να γίνει μέρος της ατζέντας διαλόγου της χώρας ...άντε, εντάξει πες ότι έτσι πρέπει να είναι! Το κακό είναι ότι ούτε παγκόσμιας φήμης ομιλητές, ούτε διεθνούς εμβέλειας παρουσιάσεις, ούτε συνύπαρξη εταιριών-στελεχών-παρόχων υπηρεσίας (κάτω από μία στέγη) βλέπουμε, ούτε σοβαρό networking γίνεται, ούτε συνέργειες χτίζονται. Στα Ελληνικά event, η λέξη «startups» κολλάει πάντα και παντού, σαν αρρώστια ένα πράγμα : στον υπέρτιτλο, ή ως υπότιτλος, ή τέλος σαν baseline slogan. Περνούν οι μέρες, οι ώρες, οι στιγμές και η «κοινότητα» αντί να αυγατίζει, αποδυναμώνεται στα σιλό των αντιμαχώμενων προσωπικοτήτων.
Μπορεί ο ένας να μυρίστηκε το επαγγελματικό του μέλλον, ο άλλος να θέλει να γίνει μόνιμα μέντορας, ο άλλος να προσβλέπει σε μία επιπλέον χορηγία ...αλλά στο τέλος της γραφής δεν έρχεται ο πολυπόθητος ψηφιακός μετασχηματισμός της οικονομίας μας. Στο Δουβλίνο κάτω από την ίδια στέγη έχουν το Enterprise Summit, το Internet of Things Summit και το Digital Marketing Summit. Ολα σε ένα, γιατί αφενός είναι μεταξύ τους συγκοινωνούντα δοχεία, αφετέρου θέλουν να χτίσουν έναν μακράς (και διεθνούς) προοπτικής θεσμό δια λόγου και γνωσης. Για να μαθαίνουν οι πολλοί, να εκπαιδεύονται οι υποψήφιοι, να αποκτά η χώρα και οι νέες επιχειρήσεις της σχέσεις και ερείσματα διεθνώς. Θα ήθελα να βγουν μπροστά και να πουν τις εμπειρίες τους οι Manos Paterakis και Lefteris Farmakas της re|direct και ο Nikos Moraitakis της Workable που βρέθηκαν πέρσι εκεί, απ’ότι είδα στους συμμετέχοντες 2013.
Οι διοργανωτές του DUBLIN SUMMIT γράφουν «It’s been called “the best technology conference on the planet”. But we just think it‘s different. And that difference works for our attendees, ranging from Fortune 500 companies to the most exciting startups in the world. Our speakers may be world class, but our networking is “simply legendary”» και οι διοργανωτές των Ελληνικών events …ακόμη... κάνουν copy-paste τη λίστα οφελών χορηγού... αφήστε που η αγορά μας (η εγχώρια) δεν δικαιολογεί τόσα resources, για τόσα πολλά commodity events, με ίδιο περιεχόμενο, σχεδόν ίδιο focus και σχεδόν παρόμοιους εγχώριους ομιλητές. Τα ίδια Παντελάκη μου, που λένε....
Θα πεθάνω ονειροπόλος, ελπιζοντας ότι κάποια μέρα θα δούμε όλοι, ότι είναι πιο σημαντικό το συνδημιουργούμενο κοινό μέλλον μας και το αυγάτισμα της Εθνικής οικονομίας, από το χαρτζιλίκι ενός μήνα για κάποιους. Γιατί όσο δημιουργούμε περισσότερους, κοινής επιχειρηματικής (και ανοιχτής) λογικής πόλους, τόσο πιο γρήγορα θα γίνουμε κάτι. Αλλιώς το μόνο που καταφέρνουμε είναι να γεμίζουμε τα facebook timeline μας με φωτογραφίες και claims, ότι ο καθένας μας είναι ειδικός, επειδή πήγε σε κάποιο event! Εϊναι;
Stay tuned ...και ο θεός βοηθός!
Σχόλια