Τον Νοέμβριο 2013 μοιράστηκα λίγες σκέψεις για την επιχειρηματικότητα στο Infocom Changemakers με τις οποίες θα ήθελα, λέω τώρα, να επηρεάσω θετικά όλους αυτούς που ασχολούνται με το θέμα. Η υπό διαμόρφωση λεγόμενη “startup σκηνή” είναι εξ ορισμού εσωστρεφής (την κρατούν ως τέτοια οι πρωταγωνιστές της), δεν δικτυώνεται επαρκώς για να δημιουργήσει λύσεις με άξιους φορείς, επιχειρηματίες και παράλληλες αγορές. Εχει εστιάσει στα app/tech startups, απομονώντας τους τεχνικά καταρτισμένους από τις αγορές εκείνες, όπου η τεχνολογία μπορεί να μετασχηματίσει το offering και άρα τους χρειάζεται διακαώς.
Δεν εκπαιδεύει πραγματικά την κοινωνία ή το κοινό έστω των εκδηλώσεων που κάνει, στην ανάγκη δημιουργίας νέων μοντέλων (π.χ. κοινωνική επιχειρηματικότητα, εξαγωγική οικονομία) και δεν προσεγγίζει με σοβαρές προτάσεις τον corporate κόσμο (εντάξει, τον προσεγγίζει για χορηγίες). Εχουμε μέχρι σήμερα μόνο ένα παράδειγμα “δεσίματος” μεταξύ συνεργατικού χώρου – εταιρίας κινητής τηλεφωνίας – τράπεζας με παροχή εκπαίδευσης, πρόσβαση σε επενδυτικά σχήματα και mentoring. Δεν μπορώ να κρίνω την αξιοπιστία και τη σοβαρότητα του εγχειρήματος, αλλά πάντως είναι καλό το ότι έγινε. Αλλά είναι μόνο ένα, σε μια χώρα με 56% ανεργία!
Για όσους ενδιαφέρονται να διαβάσουν τις σκέψεις αυτές, ας το κάνουν download για να βλέπουν τα notes κάθε σελίδας:
Εγώ δεν καταλαβαίνω πως σε μια τέτοια συγκυρία, σε μια τόσο χτυπημένη δομικά χώρα, δεν ενδιαφέρονται καθόλου να συνευρεθούν και να συνεργαστούν παλιοί και νέοι επιχειρηματίες, έμπειροι καταλύτες της επιχειρηματικότητας, κοινωνικοί εταίροι για να φτιάξουν βιώσιμα σχήματα, παντρεύοντας το παλιό με το νέο ...το business με την τεχνολογία. Δεν καταλαβαίνω πως “υπόσχονται” την ευκολία πρόσβασης σε επενδυτές, τις ‘ρετσέτες’ επιτυχίας σε τόσα παιδιά, αντί να τους βάζουν στο “θρανίο”.
Στο δικό μου το μυαλό με τόσα αδιέξοδα που έχουμε για το μέλλον μας και επειδή ούτε σε μία περίπτωση δεν πρόκειται να επαναληφθούν οι συνθήκες μια ώριμης κοινότητας startups στην Ελλάδα (για πολλούς λόγους κυρίως Ελληνικού DNA), θα έπρεπε τώρα να έχουμε μια εντελώς άλλη προσέγγιση. Ολα μαζί τα startups entities θα ζητούσαν από την Κυβέρνηση να βάλει στα επενδυτικά της σχέδια τη δημιουργία πατεντών και εταιριών R&D με το ηλεκτρικό αυτοκίνητο του Πολυτεχνείου Κρήτης, το ειδικά τρόφιμα που ανακάλυψε το πανεπιστήμιο Λάρισας, τα εξαγώγιμα προϊόντα τυ Κορρέ, τους λαδιού και των αιθέριων ελαίων, των προϊόντων ονομασίας προέλευσης και αυτό θα έδινε ώθηση και ‘hands-on’ εμπειρία στα νέα παιδιά. Δεν είναι το έσοδο, ο μισθός αλλά η αίσθηση ότι κάτι θετικό και βιώσιμο συμβαίνει. Θα δημιουργούσαν κοινωνική πίεση για το ότι το Locish μπορεί να είναι το bid data app του Ελληνικού τουρισμού. Θα βοηθούσαν τα παιδιά της Incrediblue να έρθουν σε επαφή και συμφωνίες εκπτώσεων και ειδικών προγραμμάτων με τα επιμελητήρια των Σκανδιναβικών χωρών. Θα έδιναν πόρους στην Warply, ως μια παράλληλη εταιρική δραστηριότητά της, να γυρίσει τη χώρα και να εξηγεί πως τα εργαλεία της mobile οικονομίας μπορεί να σώσουν επιχειρηματίες, αλυσίδες, εταιρίες. Θα πίεζαν να μη συνεχίσει η δημόσια κατασπατάληση χρημάτων και θα απαιτούσαν να δημιουργήθούν Συνεργασίες Ιδιωτικού Δημοσίου Τομέα – π.χ. για τον θεματικό τουρισμό Αυτό θα έδινε δουλειές τοπικά και υπερτοπικά, όχι ότι θα εξαφανιζόταν η ανεργία, αλλά θα είχαμε θετικούς καταλύτες για ένα μέλλον που δεν συζητά η κοινωνία και ο δημόσιος διάλογος.
Αλλά αυτό προϋποθέτει ότι όταν χτυπάς στο Google τις λέξεις “startups” και “Greece” δεν θα σου βγαίνουν δεκάδες προσωπικά μαγαζιά και μέσα ενημέρωσης με τα links τους, αλλά αυτός ο ενιαίος και πανίσχυρος φορέας. Σε αυτόν θα είχαμε νέα παιδιά με ένα ποιοτικό δίκτυο μεντόρων, πανεπιστήμια, και μεγάλες εταιρίες ICT της χώρας, αλλά ‘κουμάντο’ θα έκαναν αυτά τα νέα παιδιά, για να ωριμάσουν, να οδηγήσουν και να προσπαθήσουν με ενωμένες δυνάμεις και στόχευση!
Μπορεί να έχω λάθος στην οπτική μου και να μην βοηθά ότι λέω. Αλλά τέτοια ατζέντα χρειάζεται η χώρα για να δημιουργήσει. Οχι άλλα events-αντιγραφή, όχι άλλο τους ίδιους ομιλητές, όχι άλλο τις ίδιες ιστορίες μεγάλης ...επιτυχίας που χρηματοδοτούνται για να πληρώνουν τα λειτουργικά τους. Τα νέα παιδιά εκεί έξω θέλουν καθοδήγηση και λιμάνι. Αλλά πάλι εκείνοι ξέρουν...
Ας κλείσουμε με κάτι που με συγκινεί πολύ, γιατί το βλέπεις αναγκαίο στο καθετί σε αυτή την έρμη χώρα: “Trust is built on telling the truth, not telling people what they want to hear.” Μην λέτε άλλα ψέμματα, αρκετά.
Stay tuned,
Τάσος
Σχόλια