Πως τα φέρνει η ζωή λοιπόν. Ολο αντιθέσεις και αναποδιές. Να ζεις σε μία χώρα που θέλει να ξανα-ξεκινήσει, που θέλει ...λέει... να φέρει την ανάπτυξη και να διαβάζεις ...την ελπίδα σε άλλες χώρες. Αντιθέσεις είπατε;
Με τυμπανοκρουσίες ανακοινώνεται ο θεσμός (πια) “2013 NFC & Mobile Money Summit” που θα γίνει στη Νέα Υόρκη, 14-17 Οκτωβρίου, για να φέρει σε επαφή “...once again key players in the mobile and financial sectors”. Στην Ελλάδα ακόμη ψάχνει το κράτος πως θα βάλει ελέγχους φοροδιαφυγής στη λιανική (η τεχνολογία δεν έχει ανακαλυφθεί) και οι τράπεζες πως θα φτιάξουν startup “μαγαζιά” αντί να αλλάξουν οι ίδιες. Προβλέπεται ότι από το mobile money business διεθνώς θα ωφεληθούν 10 industries. Αχ, σε ποιόν να το πεις! Και που είστε... οι mobile experts και developers αντί για διακοπές 1 μήνα το καλοκαίρι μαζέψτε κομπόδεμα να πάτε εκεί και με το folder σας στο χέρι να γνωρίσετε πελάτες, που μπορεί να σας δώσουν υπεργολαβίες.
Από την άλλη, η Google με τα μυθικά free και υγιεινά γεύματα εργαζομένων δίνει ένα μήνυμα πολλαπλής ανάγνωσης. Το κάνει για να κρατά τους εργαζόμενους ευχαριστημένους, υγιείς και φυσικά για να εργάζονται περισσότερο στα γραφεία της. Το κάνει και γιατί την αφήνουν... Την ίδια ώρα στην Ελλάδα ζητούν περισσότερους φόρους, θυσίες, γραφειοκρατία, εμπόδια στις επιχειρήσεις που λειτουργούν. Και οι Ελληνικές επιχειρήσεις βέβαια έχουν ακόμη Διοικητικά Συμβούλια οικογενειακά! Για αυτό μην αναρωτιέστε που οι περισσότερες νέες επιχειρήσεις που ξεκινούν, κάνουν έδρα στο εξωτερικό...πριν ασχοληθείτε με αυτές που φεύγουν.
Πρέπει να είμαστε περήφανοι που φτιάχτηκε στην Ελλάδα το I LOVE DYSLEXIA, ένας εξειδικευμένος χώρος για τη βιωματική διδασκαλία των Αγγλικών ως ξένη γλώσσα σε μαθητές με δυσλεξία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Ενας χώρος που θα έκανε ακόμα και τους Σκανδιναβούς να ζηλεύουν! Αλλά δεν είμαστε περήφανοι που ακόμη το φαινόμενο της δυσλεξίας στα χέρια των Υπουργείων Παιδείας και Υγείας είναι διαδικασία ειδικών επιτροπών, και όχι ένα εθνικό πρόγραμμα βοήθειας. Ετσι, από περιοχή βοήθειας, έγινε και αυτό περιοχή γραφειοκρατικής δυσκολίας, ώστε να οδηγούνται οι “ωφελούμενοι” σε ιδιωτικές λύσεις.
Στα χωράφια του κόσμου μπαίνουν έξυπνοι μετρητές και παρακολουθούν την υγρασία και την ποιότητα του αέρα. Λίγο πιο κει, σε ένα οινοποιείο της Ιταλίας ο ιδιοκτήτης είναι καθισμένος εμπρός στο μόνιτορ του υπολογιστή του και βλέπει ποιές περιοχές είναι ώριμες. Σκέφτονται όλοι την παραγωγή τους και σε μία βάση δεδομένων βλέπουν τις παγκόσμιες τιμές. Το κέρδος θα φέρει επαναπρόσληψη εργαζομένων, κοινωνικά μερίδια στις πόλεις τους και θετική φήμη σε όλο τον κόσμο (λες Τοσκάνη και μυρίζεις ψημένο τυρί και παχύ κρασί...). Την ίδια στιγμή μαθαίνει όλος ο κόσμος ότι σε ένα μέρος της Ελλάδας ....called village of Manolada…σκοτώνονται οικονομικοί μετανάστες, επειδή ζήτησαν να πληρωθούν. Ακόμη και αν στο twitter ξεκίνησε hashtag για μπουκοτάζ, το κακό έγινε. Νεκροί άνθρωποι και φυσικά η Washington post το αναμεταδίδει και ...λέτε ο Αυστραλός πρόξενος να κοιτάξει προβληματισμένος την αίτηση του Ελληνα που ζητάει δουλειά στη χώρα του;
Εχετε πολλές κάρτες, ταυτότητα, δίπλωμα, κάρτα υγείας κλπ στο πορτοφόλι σας και ανησυχείτε για κλοπές ή μήπως το ξεχάσετε; Οχι πια, η PayTango είναι εδώ, από 4 φοιτητές του Carnegie Mellon (ακούστε: biometrics to serve as someone’s mobile wallet). Δεν είναι μόνη, υπάρχει και η startup PulseWallet που παρουσιάστηκε (για πελάτες και συνεργασίες) στο CES 2013. One touch check-in φίλοι μου παντού. Αγγίζεις και έφυγες.... Την ίδια στιγμή, εδώ, πρέπει να πάρεις 10 σφραγγίδες, όσες και οι θέσεις εργασίας σε ένα δημόσιο οργανισμό (η δουλειά να δικαιολογείται...όλα κι όλα). Στην Ελλάδα οι παράλληλες βάσεις δεδομένων των στοιχείων πολιτών συντηρούνται ξεχωριστά, για να εξυπηρετούν...τη μη-εξυπηρέτηση. Πως είπατε; Αχ και να έδιναν ένα τέτοιο έργο σε 100 φοιτητές του Πανεπιστημίου Πειραιά ή του ΕΜΠ...σε 6 μήνες θα είχαμε λύσει προβλήματα 30 ετών....(αντε να δώσουμε και μια βοήθεια στο κράτος μας που ψάχνει ...μπας και βάλει ηλεκτρονική υπογραφή και ηλεκτρονική ταυτότητα πολίτη στις δημόσιες υπηρεσίες).
Πολλά λέγονται για την ανάγκη αλλαγών στην εκπαίδευση. Λέγονται, εδώ! Στην Εσθονία γίνονται με το “ICT and education” στην πράξη. Το ConsumerLab ανακοίνωσε μία online έρευνα 518 Εσθονών μαθητών, 2 focus groups και 1 επίσκεψη σχολείου, σε ηλικίες 15-18. Που λέτε, τα WiFi είναι ‘on’, το 1/3 των μαθητών φέρνει τα tablets τους το σχολείο για εργασίες και οι μαθητές δηλώνουν ενθουσιασμένοι από το mobility και flexibility. Νέο νόημα. Παρά το γεγονός ότι τα κινητά τηλέφωνα δεν είναι επίσημα επιτρεπτά στα σχολεία της χώρας, το 1/4 των μαθητών τα χρησιμοποιεί για τις εργασίες με την επίβλεψη των καθηγητών. Την ίδια ώρα στην Ελλάδα, οι γονείς σε ιδιωτικά σχολεία δεν θέλουν πολλές εργασίες και πίεση, στα δημόσια έχουμε απεργίες και τα παιδιά από βαρεμάρα... γράφουν τους τοίχους. Και περνάει χαριτωμένα η ώρα όλων....και γενιές χάνονται, πόσες ακριβώς γενιές είπαμε;
Η ιστορία της διάκρισης των Ελλήνων φοιτητών, που δεν είναι στις καφετέριες αραχτοί, μου άρεσε όμως περισσότερο. Καταλήψεις, εκλογές, αυτοδιοίκητο και ξύλο; Eεε, ακριβώς το αντίθετο! Κερδίζουν παγκόσμια διάκριση, στην κατηγορία World Citizenship του διαγωνισμού Microsoft που αφορά την ανάπτυξη εφαρμογών με «κοινωνική ευαισθησία» σε πεδία όπως η εκπαίδευση ή η υγειονομική περίθαλψη με το Kinemat. Η ομάδα που αποτελείται από τους φοιτητές του Πανεπιστημίου Πειραιά Γεωργία Καλύβα, Γιώργο Μανωλτζά, Μιχάλη Νικολαΐδη και Κώστα Ντόκο με μέντορα της ομάδας τον Συμεών Ρετάλης, αναπληρωτής καθηγητής στο τμήμα Ψηφιακών Συστημάτων στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Το project Kinemat συνδυάζει τα εικονογραφημένα εκπαιδευτικά βιβλία που στοχεύουν στο να βοηθήσουν τα παιδιά μικρής ηλικίας (4-6 χρονών) να αποκτήσουν βασικές γνώσεις και δεξιότητες, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και τις παιγνιώδεις δραστηριότητες των παιδιών με αντικείμενα όπως κύβους, τουβλάκια lego, κλπ. Αυτή η Ελλάδα όμως δεν θα βγεί ποτέ σε κεντρικό δελτίο ειδήσεων, ή σε εξώφυλλο εφημερίδας ως θετικό παράδειγμα. Εκεί έχει αίμα, φωνές και αντεγκλήσεις. Εκεί εκπαιδεύονται οι άνθρωποι να μισούν και ξέρουν ότι όταν φωνάζεις, σε προσέχουν.
Αυτές δεν είναι απλά αντιθέσεις. Είναι η πραγματικότητά μας! Εμείς τη δημιουργήσαμε και τώρα δυσφορούμε. Δεν μας φέρνει χαμόγελο, αλλά εκείνη τη βαριά αίσθηση της σκέψης “να φύγω”.... Αυτά εμείς τα αφήσαμε, τα εννοήσαμε, τα σχεδιάσαμε. Κάναμε πρωταγωνιστή τη σύνταξη των 2.500 ευρώ, τον φοροφυγά, τον άτιμο διπλανό μας, τα παχυλά συστήματα λειτουργίας αγορών και θεσμών και αφαιρέσαμε τα όνειρα από τα νιάτα, που είναι το μέλλον μας. Τώρα είναι αργά; Ποτέ δεν είναι αργά φίλοι μου. Αρκεί να διαγράψουμε με ανωνυμία το παρελθόν και να μαζευτούμε προς το μέλλον. Μόνο για αυτό να συζητάμε. Να φτιάξουμε κοινότητες, να μιλήσουμε σε ένα άγνωστο που μας μαθαίνει στα κοινωνικά δίκτυα και να προτείνουμε ιδέες ο ένας στον άλλο.
Ζούμε το παλιρροιακό κύμα του παρελθόντος που αντιστέκεται και όχι απλά μια οικονομική συγκυρία. Αν σταθούμε όρθιοι, θα είναι γιατί πιαστήκαμε χέρι-χέρι και στήσαμε μπροστά το στήθος μας. Ολοι όμως... από αυτό τον αγώνα όποιος λείψει, θα “πεθάνει” μόνος. ‘Fight-back’ το λένε οι ξένοι και είναι μια στάση ζωής.
Δεν έχω πολύ πια κουράγια να γράφω τόσα κάθε εβδομάδα, σας το ομολογώ, έχω μόνο την ελπίδα ότι θα διαδώσετε αυτές τις απλές ιδέες παντού... τότε θα είμαι μαζί σας, χέρι-χέρι για να σταθούμε όρθιοι. Να ελπίζετε και να κάνετε....
Stay tuned,
Τάσος
Σχόλια