Τα παιδιά μας θα ενηλικιωθούν σε ένα πολύ διαφορετικό περιβάλλον, κοινωνικά, εργασιακά, πολιτιστικά και ίσως βρεθούν σε σκληρότερες πραγματικότητες από τη σημερινή διαχειριση της κρίσης που βιώνουμε. Στο τρελό και ρομαντικό μυαλό μου θα έπρεπε ήδη να δουλεύουμε για το σχεδιασμό της επόμενης 20ετίας και μην το γελάτε. Ενας πολύ εξειδικευμένος επαγγελματίας και φίλος -που μου έμαθε πολλά- θα σας έλεγε ότι τα μακρο-οικονομικά μοντέλα προβλέψεων γίνονται obsolete μέσα σε 2 χρόνια από το σχεδιασμό τους. Για αυτό οι άνθρωποι και οι κοινωνίες συνεχώς αλλάζουν...εντάξει, όχι κι όλοι....είμαστε κι εμείς εδώ....
Ενώ λοιπόν η ανεργία καλπάζει και ακυρώνει το πιο ενθουσιώδες (και έτοιμο να παράγει) δυναμικό της χώρας, τους νέους, οι ...γνωστοί κύριοι-κύριοι ανακοινώνουν μεγάλα έργα, 4 οδικούς άξονες, νέες χρηματοδοτήσεις, κεφάλαια κίνησης, επιδοτήσεις. Προς τα που;
Είμαστε σίγουροι ότι τα χρήματα αυτά θα φτάσουν σε αγορές και εταιρίες που θα δημιουργήσουν ταλέντο και competence μέλλοντος, ώστε να δώσουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στη χώρα; Χρηματοδοτείς την υποδομή τηλεφωνίας και internet μιας τουριστικής επιχείρησης για παράδειγμα ή τη δημιουργία και το go-to-market Ελληνικών αυτοκινήτων χαμηλής κατανάλωσης που ίσως εξαχθούν ή/και πωληθούν ως πατέντες από το Πανεπιστήμιο Κρήτης; Δίνεις χρήματα σε επενδυτικά σχέδια για να κατευνάσεις το φόβο και το αίσθημα ανασφάλειας περιοχικών κοινών ανά την Ελλάδα, ή για να εφοδιάσεις τα νιάτα με ισχυρή γνώση και πρακτική εμπειρία δουλειάς σε νέους τομείς; Ενισχύεις γενικά και αόριστα (βεβαίως με κάποια τυπικά ζητούμενα) επιχειρήσεις ή μόνο εκείνες που εξάγουν και συνάπτουν εμπορικές σχέσεις σε μακρινές αγορές; Εγγυοδοτείς το επιχειρείν αόριστα ή τη δημιουργία συγκεκριμένων συνεργατικών δικτύων στην Απω Ανατολή (στην ενέργεια, τη βιολογική γεωργία, την εκπαίδευση), έχοντας εθνική στόχευση να αποκτήσουμε πλεονέκτημα; Ειλικρινά νιώθω πως για μία ακόμη φορά, η Ελλάδα πάει στα τυφλά... απλά, “κάτι να κάνουμε”.
Και όταν διαβάζω την “τιποτολογία” (ναι, είναι νέος δικός μου όρος) των δημόσιων κειμένων, ειλικρινά νιώθω ότι ακούω τα ίδια λόγια από τότε που ήμουν είκοσι ετών ....”…την προώθηση της απασχόλησης με τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας σε ανταγωνιστικούς τομείς και στην υποστήριξη της κινητικότητας του ανθρώπινου δυναμικού με έμφαση στους νέους ….2. Την επένδυση στη διά βίου μάθηση «μέσω της αναβάθμισης των δεξιοτήτων του εργατικού δυναμικού» (ωχ! μου μυρίζουν νέα Κέντρα επαγγελματικής επιμόρφωσης από ψευδο-γκουρού της γειτονιάς...) ....3. Στην ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής μέσω πολιτικών για τη καταπολέμηση της φτώχειας και την κοινωνική ένταξη.” Για αυτό σας λέω, bourdology. Μακάρι να κάνω λάθος και μακάρι όλα αυτά να αποδώσουν. Αλλά δεν νομίζω από την ταπεινή εμπειρία μου. Πλέον, ζούμε σε μια κυνική εποχή, που ελπίδες και υποσχέσεις δεν αρκούν...
Προς τους φίλους που διαβάζουν Ideacasts for GR startups ή/και καλύτερα ακόμη άρθρα στο διεθνές media στερέωμα, έχω να πω ένα μόνο πράγμα (για πολλοστή φορά) και ας το μεταδώσετε: boys & girls (diversity respected :)) είμαστε μόνοι μας, εμείς μόνο μπορούμε να αλλάξουμε και να σιγουρέψουμε το μέλλον μας, κινηθείτε προς την επιχειρηματικότητα, από εκπαιδευόμενος έως εταίρος ομάδας, δοκιμάστε συνεργασίες, σκεφτείτε ιδέες για όσα δεν προσφέρονται σήμερα και αγωνιστείτε. Με τα 80 εκατομμύρια ενός fund ακόμη κι αν ικανοποιηθούν 100 επιχειρηματικά σχέδια, δεν θα αλλάξει η χώρα που υπολείπεται σε γνώση, ταλέντο και έσοδα που θα αναχρηματοδοτήσουν το μέλλον της. Πρέπει να είμαστε πολλοί εκεί!
Και σκέφτομαι βρε παιδιά ...χωρίς επιδότηση ζω και κάπως κουτσο-περνάω κάμποσους μήνες, χωρίς όνειρα και ιδέες όμως τι θα είμαι στο μέλλον; Who knows…
Τάσος, Stay tuned!
Σχόλια