Αρκετό σουξέ είχε ένα ποστ που έκανα πρόσφατα στο Facebook σχετικά με την παράλογη (κατ’ εμέ τουλάχιστον –είμαι σίγουρος ότι αυτοί που την εφαρμόζουν θα την υπερασπίζονται) λογική της εμφάνισης διαφημίσεων στο Δίκτυο. Αρκετοί φίλοι, εντός και εκτός αγοράς έσπευσαν να συμφωνήσουν, δημόσια και ιδιωτικά, αφενός με την άποψή μου ότι η υπόθεση των αλγορίθμων (δηλαδή των ανθρώπων που τους έχουν σχεδιάσει) προβολής διαφημίσεων είναι έωλη και αφετέρου με το σχόλιό μου ότι η ανεξέλεγκτη συχνότητα της προβολής λειτουργεί τελικά ανασταλτικά ως προς την πρόθεση αγοράς –ακόμα και αν υπήρχε τέτοια.
Για όσους δεν είδαν το ποστ, η περίπτωση σχετίζεται με την εταιρεία Victorinox, γνωστή για τους σουγιάδες-πολύ-εργαλεία του ελβετικού στρατού και, πιο πρόσφατα για τα ρολόγια της: πριν από μερικές εβδομάδες, επισκέφθηκα το site της εταιρείας προκειμένου να δω μια πληροφορία και έμεινα εκεί για περίπου δέκα λεπτά. Και από εκείνη την ημέρα, δεν υπάρχει περίπτωση να επισκεφθώ site που σερβίρει διαφημίσεις (δηλαδή σχεδόν οποιοδήποτε site) και να μη μου εμφανιστεί, συχνά περισσότερες από μια φορές –ειδικά σε sites όπως το Facebook- κάποια διαφήμιση των συγκεκριμένων ρολογιών.
Όπως έγραφα στο Facebook, το όλο πράγμα είναι αστείο γιατί δε φοράω ρολόι, γιατί αν φορούσα θα αγόραζα (για προσωπικούς λόγους) Seiko και γιατί ακόμα και αν δεν αγόραζα Seiko, δεν υπήρχε ούτε μια περίπτωση να αγοράσω προϊόν μιας εταιρείας που, ουσιαστικά, με σπαμάρει με τον πιο επαίσχυντο τρόπο. Καταλαβαίνω ότι κάποιος από το τμήμα μάρκετινγκ της Victorinox άκουσε την ιδέα του «remarketing» της Google και κατάπιε αμάσητη την προπαγάνδα περί «ad innovations» όμως μια εταιρεία που πουλάει προϊόντα που βρίσκονται στην γκάμα των 500-1000 δολαρίων θα έπρεπε να ξέρει ότι οι καταναλωτές της (πραγματικοί και δυνητικοί) είναι κάπως απαιτητικοί.
Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι συγκαταλέγομαι σε μια ισχνή μειονότητα καταναλωτών –αν η συγκεκριμένη τακτική είχε στην πλειονότητα τα ίδια αποτελέσματα που έχει σε εμένα, το γεγονός κάπως θα έφτανε στα αυτιά της (κάθε) Victorinox και στην επόμενη συνάντηση με τους «ειδικούς» της Google θα έμπαινε στο τραπέζι, πιθανότατα συνοδεία κάποιων όχι και τόσο κολακευτικών σχολίων. Όμως από τη θέση που βρίσκομαι, το μόνο πράγμα που μπορώ να κάνω είναι αυτό που έγραφα παραπάνω: να δημιουργήσω μια προσωπική μαύρη λίστα με τις εταιρείες που με αντιμετωπίζουν σαν άβουλο και να την ενημερώνω όσο πιο τακτικά και επιμελώς μπορώ∙ ακόμα και αν δεν τους προκαλέσω ζημιά (κάτι που ούτως ή άλλως δεν ήταν πρόθεσή μου), τουλάχιστον θα αισθάνομαι εγώ καλύτερα με τον εαυτό μου.
Σχόλια