Σκέψεις από το Λονδίνο...

...και τα Sony World Photography Awards 2014

Στο ξεκίνημα του ταξιδιού μου στο Λονδίνο, ως καλεσμένος της Sony, για τα Παγκόσμια Βραβεία Φωτογραφίας δύο συναισθήματα κυριαρχούσαν μέσα μου. Έχοντας ακόμα ζωηρές τις αναμνήσεις από το αντίστοιχο event του 2011, η χαρά ήταν μεγάλη για την εκ νέου παρουσία μου στο μεγάλο φωτογραφικό ραντεβού της χρονιάς. Ένα event που δεν περιορίζεται στο τελετουργικό της απονομής των βραβείων αλλά στην ευκαιρία που σου δίνεται να έρθεις σε επαφή με τη διεθνή φωτογραφική κοινότητα, να γνωρίσεις νέους φωτογράφους αλλά και μεγάλες προσωπικότητες από το χώρο, να δεις μια σημαντική έκθεση στην οποία φιλοξενούνται όλα τα έργα των φιναλίστ, να συμμετέχεις εν ολίγοις σε πλήθος δραστηριοτήτων. Και από την άλλη πλευρά ήταν η μελαγχολία για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται η τέχνη της φωτογραφίας σε διεθνές επίπεδο και πως αντίστοιχα στη χώρα μας. Ένα ενδεικτικό παράδειγμα…  Για τα Sony World Photography Awards 2014 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Φωτογραφίας συνεργάστηκε με εκατοντάδες εκπαιδευτικά ιδρύματα σε όλο τον κόσμο. Πόσα από αυτά ήταν ελληνικά; Κανένα.

Όσο περνούσαν οι ώρες στο Λονδίνο και συμμετείχαμε στο «παραπάνω πρόγραμμα» τόσο αυτά τα αντιφατικά συναισθήματα (και τα δύο) γίνονταν πιο έντονα, παρασύροντας μάλιστα σε ανάλογες κουβέντες την «ελληνική αποστολή» που περιλάμβανε επιπλέον τον εκδότη του περιοδικού «Φωτογράφος», Δημήτρη Τζίμα αλλά και τον Έλληνα φιναλίστ του διαγωνισμού, Παναγή Χρυσοβέργη. Ειδικά, ο τελευταίος από τις σπουδές του στη Γαλλία αλλά και την εμπειρία του στο πλευρό του γάλλου φωτογράφου Patrick Zachmann έδινε πολύτιμη τροφή στις σκέψεις μας.

 

Πρεσβευτές μιας… άλλης εποχής

Στο «ελληνικό πηγαδάκι» προέκυψε μια ακόμα αντίφαση αμέσως μετά τη συνέντευξη του φετινού τιμώμενου προσώπου, της Mary Ellen Mark. Μια γυναίκα που έχει δεκαετίες εκπληκτικής καριέρας πίσω της, αφήνοντας το δικό της στίγμα στο χώρο της street, documentary και portrait φωτογραφίας. Μιας φωτογράφου, όπως και πολλοί ακόμα της δικής της γενιάς που υμνούν την εποχή που μεγαλούργησαν, μια εποχή που τα media παρείχαν πολύ περισσότερο χρόνο στους φωτογράφους για να υλοποιήσουν τη δουλειά τους. Όπου η επεξεργασία μιας φωτογραφίας δεν μπορούσε να αλλοιώσει το τελικό αποτέλεσμα στο βαθμό που μπορεί σήμερα.

Όμως οι εποχές έχουν αλλάξει, η τεχνολογία έχει σαρώσει τα πάντα, η ταχύτητα με την οποία κινείται ο κόσμος είναι ιλιγγιώδης, τα τεχνικά χαρακτηριστικά των σύγχρονων φωτογραφικών μηχανών εγγυώνται καλύτερο αποτέλεσμα στο μικρότερο δυνατό χρόνο. Μήπως λοιπόν θα πρέπει εκτός από το βραβείο μακροχρόνιας συνεισφοράς που δίνεται σε σημαντικούς ανθρώπους, όπως φέτος η Mary Ellen Mark ή το 2011 o Bruce Davidson (και τόσοι άλλοι) να δίνεται και ένα ακόμα βραβείο που να ακολουθεί τους ρυθμούς της εποχής στο χώρο της φωτογραφίας; Χωρίς να σβήνεις την ιστορία, να «κλείνεις το μάτι» και στις σύγχρονες εκδοχές της φωτογραφικής τέχνης; Η εξέλιξη είναι κομμάτι της ιστορίας και ίσως, όσο «άβολα» αισθάνεται η Mary Ellen Mark στο σημερινό περιβάλλον, να αισθανόταν ο γάλλος Eugène Atget (που δημιούργησε το δικό του μύθο μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα) στην εποχή της μεγάλης αμερικανίδας φωτογράφου. Όμως σε διαχρονικό επίπεδο η αλλαγή και η εξέλιξη ενός κλάδου είναι μέσα στο παιχνίδι και ίσως θα πρέπει να έχει τη δική του παρουσία σε ένα τόσο μεγάλο θεσμό.

SONY WORLD PHOTOGRAPHY AWARDS,SONY,

Σχόλια

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ. ΦΟΡΤΩΝΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Home