Ο ένας είναι 65 ετών (γεν. το 1946), ο άλλος είναι 59 (γεν. το 1955) και ο άλλος 50 (γεν. το 1961). Και οι τρεις είναι ηγέτες –οι δύο πολύ ισχυρών χωρών και ο τρίτος (για την ακρίβεια ο μεσαίος) της χώρας που μας ενδιαφέρει περισσότερο. Αυτό το οποίο μου κίνησε το ενδιαφέρον ωστόσο, είναι ότι παρότι τόσο ο Ναότο Καν (ο γηραιότερος εκ των τριών), πρωθυπουργός της Ιαπωνίας, όσο και ο Μπαράκ Ομπάμα (ο νεώτερος), πρόεδρος των ΗΠΑ, έχουν μπλογκ, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, ο κ. Γιώργος Παπανδρέου δεν έχει.
Βεβαίως δεν είμαι τόσο αφελής να πιστεύω ότι τα μπλογκ των δύο άλλων ηγετών γράφονται από τους ίδιους (ο κ. Καν υποστηρίζει ότι το κάνει αλλά προσωπικά δεν το πιστεύω). Και το θέμα δεν είναι εκεί. Το θέμα είναι ότι άνθρωποι οι οποίοι θα μπορούσαν κάλλιστα να αγνοήσουν το θέμα αυτής της επαφής με τους πολίτες των οποίων ηγούνται, δεν το κάνουν· αντίθετα, χρησιμοποιούν το μέσο προκειμένου να εκθέσουν αναλυτικά τις θέσεις και τις απόψεις τους για τον τρόπο που χειρίζονται τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι χώρες τους.
Ασφαλώς πρόκειται περί προπαγάνδας, ενίοτε ούτε καν ήπιας. Και, ασφαλώς, ένα από τα βασικά συστατικά του μπλογκ (δηλαδή η επικοινωνία μέσω σχολίων) είναι κομμένα στα μπλογκ και των δύο ηγετών. Αυτό που με απασχολεί εν προκειμένω, ωστόσο, είναι ότι οι δύο άλλοι ηγέτες κάνουν τουλάχιστον μια απόπειρα να φανούν εντός κλίματος και μάλιστα επιλέγοντας από το οπλοστάσιο του Ίντερνετ το μέσο που τους το επιτρέπει καλύτερα –και σκόπιμα δεν αναφέρομαι στη χρήση του Twitter και του Facebook επειδή κανένα από τα δύο SNS δεν προσφέρονται για τις αναλύσεις που θα πρέπει να περιέχει το προσωπικό σάιτ ενός πολιτικού.
Σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω ότι το πρόβλημα της Ελλάδας περιορίζεται στην έλλειψη μπλογκ εκ μέρους του πρωθυπουργού. Πιστεύω όμως ακράδαντα ότι η έλλειψη αυτή είναι ένα ακόμα τεκμήριο μιας προβληματικής νοοτροπίας η οποία εκφράζεται παντού και η οποία συνοψίζεται με τη φράση «απόσταση από τον πολίτη». Αν ο κ. Πρωθυπουργός προβληματίζεται από το ότι κάθε μέρα επί περίπου δύο μήνες δεκάδες χιλιάδες πολίτες της χώρας της οποίας ηγείται, μαζεύονται έξω από τη Βουλή και χλευάζουν αυτόν και όλο το πολιτικό σύστημα στο οποίο ανήκει, ίσως θα μπορούσε να ξεκινήσει να δείχνει τον προβληματισμό του από κάτι τόσο απλό.
Σχόλια