Ένα κέντρο development για ψηφιακούς χάρτες στο Χαϊντεραμπάντ και ένα πρόγραμμα acceleration για developers του iOS στο Μπάνγκαλορ –αν προσθέσει κανείς τις συναντήσεις με κορυφαίους πολιτικούς με πρώτο τον πρωθυπουργό Ναρέντρα Μόντι, η επίσκεψη του Τιμ Κουκ στην Ινδία φέρνει στον νου περισσότερο πολιτικούς και λιγότερο στελέχη μεγάλων εταιρειών. Και όχι άδικα καθώς τα γεφύρια που φτιάχνει η Apple στη δεύτερη μεγαλύτερη αγορά του κόσμου αποσκοπούν στην επίλυση ενός πολιτικού προβλήματος: του κανόνα του 30%.
Ο κανόνας θεσπισμένος από την ινδική κυβέρνηση, από την προσοχή της οποίας δεν έχει ξεφύγει το γεγονός ότι οι αμερικανικές εταιρείες θα έκαναν τα πάντα για το 1,2 δις του πληθυσμού της (ειδικά δεδομένων των δυσκολιών της αμέσως επόμενης πολυπληθέστερης χώρας) απαιτεί από μια εταιρεία που θέλει να ανοίξει δικά της καταστήματα λιανικής να παράγει το 30% των προϊόντων της εντός της Ινδίας. Μ' άλλα λόγια, και με δεδομένη την τωρινή σύνθεση των συσκευών της Apple, η εταιρεία δεν έχει τη δυνατότητα να ανοίξει Apple Store στην Ινδία.
Χρειάζεται; Ομολογώ ότι ακόμα δεν έχω καταλάβει: αν και τα τηλέφωνα της Apple κυκλοφορούν κανονικά στην Ινδία, το κομμάτι της πίτας της είναι μόλις στο 2% καθώς ο περισσότερος κόσμος προτιμάει της φθηνότερες συσκευές από τις γύρω ασιατικές χώρες. Ταυτόχρονα, το τελευταίο τρίμηνο οι πωλήσεις iPhones ανέβηκαν κατά 56%, πράγμα που σημαίνει ότι η μέση και άνω τάξη αρχίζει να θέλγεται από τη γοητεία της συσκευής με το μηλαράκι. Και αν όντως ισχύει αυτό, τα Apple Store θα είναι απαραίτητα καθώς ενισχύουν κατακόρυφα την εικόνα της εταιρείας (και την εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους αυτοί που αγοράζουν τα προϊόντα της).
Υπάρχει τρόπος η Apple να ξεπεράσει τον σκόπελο του 30%; Ένας τρόπος ήταν να εκμεταλλευθεί ένα παραθυράκι που λέει ότι μπορεί να γίνει εξαίρεση αν τα προϊόντα της της ενδιαφερόμενης εταιρείας είναι “state of the art” ή “cutting edge technology”. Παρότι όμως στη σχετική συζήτηση το Υπουργείο Εμπορίου και Βιομηχανίας υποστήριξε το αίτημα της Apple να αντιμετωπιστεί ως τέτοια, το Υπουργείο Οικονομικών έκρινε διαφορετικά και επέμεινε ότι αν η εταιρεία θέλει να ανοίξει καταστήματα επί ινδικού εδάφους, θα πρέπει να συμμορφωθεί με τον συγκεκριμένο κανόνα.
Άλλη λύση; Με κάπως περιπαικτική διάθεση, το “Bloomberg” προτείνει το φραντσάιζ καθώς εκεί ο περιορισμός δεν υφίσταται αφού ο επιχειρηματίας είναι ντόπιος. Προσωπικά δε θα το έβλεπα και πολύ πιθανό καθώς η διάθεση της Apple για απόλυτο έλεγχο όσο το δυνατόν περισσότερων παραμέτρων που σχετίζονται με αυτή και τα προϊόντα της είναι παροιμιώδης. Από την άλλη μεριά, όπως επίσης επισημαίνει το ίδιο άρθρο, αν θέλει κανείς να παίξει ένα παιχνίδι με έπαθλο ένα δισεκατομμύριο συσκευές, θα πρέπει να είναι προετοιμασμένος να κάνει και κάποιες υποχωρήσεις.
Σχόλια