Δηλώσεις, σχόλια, δημόσιος διάλογος...

Δηλώσεις, σχόλια, δημόσιος διάλογος...

Εξακολουθεί να μην το χωράει απολύτως το μυαλό μου: ο αντιπρόεδρος της ισχυρότερης χώρας του κόσμου διαμηνύει στους πολίτες που τον ψήφισαν και που δοκιμάζονται από ένα ακόμα κρούσμα παράλογης και αναίτιας βίας ότι προσεύχεται για τα θύματα και τους προσφέρει την αγάπη του και σχεδόν ακαριαία, πολίτες απαντούν στο μήνυμά του άλλοτε με ευχαριστίες αλλά και άλλοτε με διαμαρτυρίες του τύπου “Η προεκλογική σου καμπάνια πήρε 30 εκατομμύρια δολάρια από την NRA συνεπώς άντε προσευχήσου για κανέναν άλλον”.

Η διαφωνία για τα όπλα στις ΗΠΑ είναι ένα εξαιρετικά περίπλοκο θέμα –περάν αυτού, είναι τόσο έξω από τη λογική των κοινωνιών των περισσότερων αναπτυγμένων χωρών που ακόμα και αν βάλει κανείς μπροστά του όλα τα στοιχεία και από τις δύο πλευρές θα δυσκολευτεί να αντιληφθεί γιατί εξακολουθεί να υφίσταται. Οι πολιτισμικές διαφορές ωστόσο δεν είναι μόνο με τις κοινωνίες των ιθαγενών στα (τελευταία εναπομείναντα) απομακρυσμένα νησιά του Ειρηνικού: ακόμα και μια χώρα που μας είναι τόσο οικεία όσο η Αμερική μπορεί να βρίσκεται πολύ, πολύ μακριά μας –ακόμα και το ίδιο το γεγονός ότι εξακολουθούμε να την αποκαλούμε “η Αμερική” δείχνει πόσα πράγματα αγνοούμε γι αυτή.

Συνεπώς δε σκοπεύω να πάρω θέση στον διάλογο (ή στη διαφωνία) για την οπλοκατοχή στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού (για την ακρίβεια, του Ειρηνικού από εδώ που βρίσκομαι τώρα). Θέλω όμως να εκφράσω για μια ακόμα φορά πόσο με εντυπωσιάζει το γεγονός ότι ζούμε πλέον σε μια κοινωνική κατάσταση στην οποία ο δεύτερος ισχυρότερος άνθρωπος στον κόσμο γράφει κάτι που ακαριαία εμφανίζεται στα μάτια 4,5 εκατομμυρίων ανθρώπων (και μετά από λίγο στα μάτια δεκαπλάσιων) και αμέσως κάποιοι εκφράζουν τη διαφωνία τους μαζί του. Στο ίδιο μέσο. Με το ίδιο κοινό. Πότε στην ιστορία είχε συμβεί το ίδιο πράγμα σε αυτή την έκταση; Και πόσο διαφορετική μπορεί να κάνει την κοινωνία μας;

Κάποιος κυνικός θα έσπευδε να παρατηρήσει ότι όση αξία έχει το μήνυμα του Μάικ Πενς με τις προσευχές, άλλη τόσο έχουν και τα μηνύματα περί ελέγχου των όπλων ακριβώς από κάτω του. Και θα συμφωνήσω μαζί του: με τον αριθμό των νεκρών να μην έχει τερματίσει ακόμα στους 59 και με τους τραυματίες να είναι “πάνω από 500”, τα λόγια σε μια οθόνη φαίνονται τραγικά λίγα –και δεν αναφέρομαι μόνο στα λόγια του κ. Πενς και των ανθρώπων που διαφωνούν μαζί του αλλά και στα αντίστοιχα του Μπαράκ Ομπάμα όταν έκανε ανάλογες δηλώσεις την προηγούμενη οκταετία και των προκατόχων τους. Όμως όταν πρόκειται για μια ιδέα, υπάρχει πάντα η κρίσιμη μάζα και όταν το όριό της ξεπεραστεί, τα λόγια μετατρέπονται σε πράξεις.

Θα συμβάλουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σ’ αυτό; Είμαι σχεδόν απολύτως βέβαιος: από τη στιγμή που πρόκειται για τους βασικούς διαύλους επικοινωνίας (σε σημείο που να τα χρησιμοποιεί ένας 58χρονος υπέρ-συντηρητικός πολιτικός από μια μάλλον μικρή επαρχιακή πόλη των μεσοδυτικών πολιτειών) πώς μπορούν να μη συμβάλουν; Και μόνο το ίδιο το γεγονός ότι αν κανείς αναζητήσει μια δήλωση του αντιπροέδρου των ΗΠΑ θα τη βρει ακολουθούμενη από εκατοντάδες σχόλια που την αντικρούουν και που με τη σειρά τους δίνουν αφορμή για άλλα σχόλια, δεν μπορεί να αφήσει ασυγκίνητους ούτε τους ιστορικούς του μέλλοντος αλλά ούτε τους πολίτες του παρόντος.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ,ΗΠΑ,

Σχόλια

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ. ΦΟΡΤΩΝΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Home