Αν υπάρχει κάτι που δεν μπορείς να μην έχεις στην Ιαπωνία, αυτό είναι το κινητό· και δεν το εννοώ με την έννοια που συμβαίνει και στην Ελλάδα, καθώς στην Ιαπωνία σχεδόν το σύνολο των χρηστών εξαντλεί τις δυνατότητες της συσκευής του χάρη στις υπηρεσίες που παρέχονται από τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας. Χάρη στο προχθεσινό λανσάρισμα των νέων συσκευών της DoCoMo, οι τιμές των συσκευών που λανσαρίστηκαν τον Ιανουάριο έπεσαν κατακόρυφα με αποτέλεσμα να βρω μια αρκετά συμφέρουσα πρόταση για το Sony Ericsson Xperia Arc (Android 2.3/ Gingerbread, οθόνη αφής 4.2 ίντσες με βελτιστοποίηση εικόνων BRAVIA, ανάλυση 854×480, «κινητήρα» 1 GHz Snapdragon της Qualcomm, RAM 512 MB, φωτογραφική μηχανή 8.1 mega-pixel, έξοδο HDMI και κάρτα microSD 16 GB). Λέω δε, «αρκετά συμφέρουσα» επειδή η απολύτως συμφέρουσα πρόταση, (με χρηματοδότηση 100%!) ήταν για το Galaxy Tab της Samsung το οποίο, ωστόσο ήταν πολύ μεγάλο για τις τσέπες ή τον σάκο μου.
Έχοντας το τηλέφωνο λιγότερο από 24 ώρες στα χέρια μου, θα αφήσω την παρουσίασή του για την επόμενη εβδομάδα. Αυτό που αξίζει να αναφέρω, ωστόσο, είναι ότι ήδη συνειδητοποίησα γιατί οι Ιάπωνες δεν έχουν σπεύσει να αντικαταστήσουν όλοι τα κινητά τους με smartphones: το 90% των πραγμάτων που κάνει το Xperia, τα κάνει και ένα απλό ιαπωνικό κινητό, από αυτά που μπορεί κανείς να αγοράσει έναντι 50-100 ευρώ.
Αυτό μάλιστα το επιβεβαίωσε και ο πωλητής της DoCoMo ο οποίος, όταν τον πίεσα να απαντήσει στο ερώτημα «υπάρχει πραγματικά λόγος να αγοράσω smartphone;» μου είπε μετά από κάποια σκέψη «ο browser του μπορεί να δείξει σελίδες που χρησιμοποιούν Flash».
Και έχει δίκιο: σχεδόν όλες οι υπηρεσίες που μπορεί να έχει κανείς μέσω των διαφόρων apps που μπορεί να βρει κανείς (δωρεάν ή επί πληρωμή) είτε για το Android, είτε για το iOs, διατίθενται και για τα απλά κινητά από τις τρεις μεγάλες εταιρείες κινητής στην Ιαπωνία (DoCoMo, SoftBank, au/KDDI). Αυτό που δε διατίθεται για τις συσκευές αυτές, είναι η πρόσβαση σε ορισμένα από τα μεγάλα SNS της Δύσης, κάτι που απ’ ό,τι φαίνεται δεν πτοεί ιδιαίτερα τους Ιάπωνες καθώς –με μόνη εξαίρεση το Twitter- οι περισσότεροι αγνοούν επιδεικτικότατα κάποια από τα πιο γνωστά σ’ εμάς δίκτυα, με χαρακτηριστικότερη περίπτωση αυτή του Facebook.
Συνεπώς, τα smartphones εδώ υπάρχουν (κυρίως) για να ικανοποιήσουν τη νεοφιλία των Ιαπώνων· και όχι μόνο των νεότερων καθώς είναι εντυπωσιακό πόσο συχνά βλέπει κανείς ανθρώπους άνω των 60 να χρησιμοποιούν με άνεση κάποιες πολύ καινούριες συσκευές. Οι πραγματικά αναγκαίες υπηρεσίες, διατίθενται ούτως ή άλλως από τις εταιρείες κινητής και μάλιστα με κόστος αρκετά χαμηλότερο από το κόστος των επικοινωνιών δεδομένων –αρκεί να καταφέρει κανείς να πλοηγηθεί με επιτυχία μέσα στον λαβύρινθο των προγραμμάτων, συμβολαίων και πακέτων.
Και, εύλογα νομίζω, διερωτάται κανείς γιατί οι εταιρείες κινητής στον υπόλοιπο κόσμο δεν έκαναν αντίστοιχες κινήσεις πριν την έλευση των smartphones –η τεχνολογία υπήρχε και οι καταναλωτές σίγουρα θα πλήρωναν για πράγματα που θα έκαναν την καθημερινότητά τους πολύ πιο εύκολη...
Σχόλια