Η 9χρονη κόρη απορούσε γιατί έφευγα από το σπίτι Σάββατο μεσημέρι. "Που πας μπαμπά;" "Στο TEDx Academy" της απάντησα χωρίς να περιμένω να καταλάβει απολύτως τι εννοούσα, της έδωσα ένα φιλί και άνοιξα την πόρτα. Και στο δρόμο αναρωτιόμουν αν άξιζε τον κόπο να κατέβω στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών για να το παρακολουθήσω, χάνοντας μια πολύτιμη ευκαιρία για να περάσω χρόνο μαζί με την μικρή, απορίες που ωστόσο είναι μάταιες αφού λύνονται στο κλείσιμο των εκδηλώσεων, έχοντας πλέον μια συνολική εικόνα των ομιλητών και της διοργάνωσης.
Στην περίπτωση της φετινής εκδήλωσης, θα έλεγα ότι μου άρεσε το κλίμα που υπήρχε και το επίπεδο των ομιλητών. Υπήρχαν περιπτώσεις παρουσιάσεων που μου άρεσαν πολύ και άλλες στις οποίες, προσωπικά, δεν βρήκα κανένα ενδιαφέρον. Από την άλλη πλευρά, κάποιοι φίλοι που ήταν επίσης εκεί, είχαν την εντελώς αντίθετη άποψη από εμένα για ορισμένους ομιλητές ή για το ποιά ενότητα ήταν πιο ενδιαφέρουσα.
Το κεντρικό μήνυμα του φετινού TEDx Academy ήταν η ανακάλυψη νέων τρόπων, νέων οδών αλλά και νέων μεθόδων προκειμένου να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη. Προσωπικά, μου έμεινε χαραγμένη η παρουσίαση του Daniel Kraft για την αξιοποίηση των ψηφιακών τεχνολογιών στο χώρο της υγείας, η οποία βρίσκεται ένα βήμα πριν μία περίοδο τρομερών αλλαγών. Η Ping Fu μίλησε για την επανάσταση που φέρνει η 3D εκτύπωση και τα παπούτσια που φορούσε επί σκηνής μπορεί να μου έμοιαζαν από μακριά λίγο χοντροκομμένα, αλλά τα είχε κατασκευάσει μόνη της με εξωφρενικά χαμηλό κόστος χρησιμοποιώντας έναν 3D εκτυπωτή!
Άκουσα για τα big data και γενικότερα πως μπορούμε να αξιοποιήσουμε τον τεράστιο όγκο ψηφιακών δεδομένων που παράγονται πλέον σε παγκόσμιο επίπεδο από τον Τεό Βασιλάκη, ενώ μου έκανε μεγάλη εντύπωση η παρουσίαση του Χρήστου Δελαρόκα για το μέλλον της εκπαίδευσης και πως έχει αρχίσει να αλλάζει. Ίσως η κορυφαία ατάκα ήταν αυτή που έκανε ο Έλληνας καθηγητής ότι όταν ξανακλείσουν τα πανεπιστήμια, ίσως η κοινωνία να μην ενδιαφέρεται να ξανανοίξουν...
Ήταν εμπειρία η συζήτηση που έκανε με τον εαυτό του και το κοινό ο Richard Saul Wurman, ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε το TED στις αρχές της δεκαετίας του 80, για την ιδέα της σύγκλισης της τεχνολογίας, της ψυχαγωγίας και του σχεδιασμού (σ.σ. TED = technology, entertainment, design). Και ήταν εντυπωσιακό πως ο κ. Wurmann, ο οποίος είναι κάποιας ηλικίας συνεχίζει να αναζητεί γνώση και είναι περίεργος να μάθει καινούρια πράγματα. Όπως και όλοι όσοι βρέθηκαν στο TEDx Academy και άκουσαν με ενδιαφέρον τον David Gullo, διάσημο ωκεανογράφο, να μιλά για το πόσα λίγα ξέρουμε για τους ωκεανούς, καθώς μόλις το 5% αυτών έχει εξερευνηθεί!
Προσωπικά, μου άρεσε η ομιλία της Julie Meyer που ανέπτυξε την ιδέα της "χώρας της επιχειρηματικότητας" (enterpreneur country) προκειμένου να μας κάνει να δούμε διαφορετικά το πως προχωρά κάποιος μία επιχείρηση. Και κυρίως μου έκανε εντύπωση η πρόσκληση της προς όλους τους τοπικούς μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους (τους Γολιάθ κάθε χώρας) να βρεθούν κοντά με τις νέες, καινοτόμες επιχειρήσεις (τους Δαυίδ, δηλαδή). Μακάρι, αυτό να το δούμε και στην Ελλάδα...
Βέβαια, τις εντυπώσεις τις έκλεψε, όπως και αναμενόταν, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης, ο οποίος, μέσα από τα προσωπικά του βιώματα, που είναι σε κάποιο βαθμό γνωστά, ανέδειξε τη σημασία της δράσης προκειμένου να ξεπεράσουμε τα όποια προβλήματα μας και τις φοβίες μας. Τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο.
Σχόλια