Τα συνέδρια των χάκερ δεν είναι κάτι νέο –αν μάλιστα δεν είναι κανείς επαγγελματίας του χώρου της ασφάλειας θα μπορούσε να πει ότι είναι περιορισμένου ειδησεογραφικού ενδιαφέροντος. Ωστόσο, στο συνέδριο Usenix Enigma που έγινε στο Σαν Φρανσίσκο την προηγούμενη εβδομάδα, μια από τις παρουσιάσεις είχε και ευρύτερο ενδιαφέρον καθώς στη σκηνή ανέβηκε για μια ομιλία ένας κύριος ονόματι Ρομπ Τζόις. Αυτό που κάνει τον κ. Τζόις αξιοπρόσεκτο είναι η θέση του: πρόκειται για τον επικεφαλής του τμήματος Tailored Access Operations της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ –μ' άλλα λόγια ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι ο προϊστάμενος των χάκερ της NSA.
Το περιεχόμενο της ομιλίας του κ. Τζόις έχει επίσης ενδιαφέρον και μπορεί να το βρει κανείς αρκετά αναλυτικά στο σχετικό άρθρο του “Wired” –επί τροχάδην, περιλάμβανε την περιγραφή διαφόρων προβλημάτων ασφάλειας που υπηρεσίες όπως η δική του (δηλαδή κρατικές) μπορούν να χρησιμοποιήσουν προκειμένου να αποκτήσουν πρόσβαση σε διάφορα συστήματα, ιδιωτικά ή δημόσια και ορισμένες μεθόδους αντιμετώπισής τους. Κανείς δε θα εκπλαγεί μαθαίνοντας ότι οι απαντήσεις βρίσκονται εκεί που βρίσκονταν πάντα: στην πολύ ελεγχόμενη πρόσβαση των ευαίσθητων περιοχών ενός συστήματος ή ενός δικτύου, στην σχολαστικότητα του εκάστοτε διαχειριστή, στην καλύτερη δυνατή ενημέρωση και στη συνεργασία με τις αρχές (μεταξύ των οποίων, βεβαίως, και η ίδια η NSA).
Παρόλα αυτά, προσωπικά εξακολουθώ να πιστεύω ότι το πιο σημαντικό στοιχείο όλης της παρουσίασης είναι η ίδια η παρουσίαση: το γεγονός δηλαδή ότι ένα πρόσωπο από αυτά που επί δεκαετίες και για διάφορους λόγους (μεταξύ των οποίων και η ιδιαίτερη μικρό-κουλτούρα της συγκεκριμένης υπηρεσίας) έμεναν στο σκοτάδι, αποφασίζει όχι μόνο να βγει στο προσκήνιο αλλά και να μιλήσει ανοιχτά για τον τρόπο που λειτουργεί –ο ίδιος και αυτοί που είναι σαν κι αυτόν.
Αναμφίβολα, πρόκειται για μια ακόμα συνέπεια του φαινομένου Σνόουντεν: η NSA οφείλει να ανασκευάσει το προφίλ της και να πείσει την online κοινότητα ότι δεν είναι ο κακός της ιστορίας. Όμως δεν είμαι βέβαιος ότι το θέμα αρχίζει και τελειώνει εκεί: έχω την εντύπωση ότι ακόμα και αν η δράση της υπηρεσίας δεν είχε φτάσει στη δημοσιότητα με τον ανορθόδοξο τρόπο που έφτασε, οι μυστικές υπηρεσίες, τουλάχιστον των ΗΠΑ, θα έβγαζαν κάποια στιγμή έστω και ένα μέρος της δράσης τους στο φως. Και αυτό επειδή το παγκόσμιο τοπίο έχει αλλάξει και οι επιθέσεις, κυρίως από κρατικούς φορείς, είναι πλέον μέρος σχεδόν της καθημερινότητάς μας.
Ο ηλεκτρονικός πόλεμος προς το παρόν δε μας αφορά όλους –ή εν πάση περιπτώσει, έτσι νομίζουμε. Όμως είναι λάθος να πιστεύουμε ότι βρίσκεται ακόμα στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας: χώρες όπως οι ΗΠΑ ή οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις εμπλέκονται σε εχθροπραξίες σχεδόν καθημερινά και ενδεχομένως αρκετά από τα πράγματα που βλέπουμε στη διεθνή πολιτική σκηνή να υπαγορεύονται από γεγονότα που συμβαίνουν στον online κόσμο. Αξίζει λοιπόν, πιστεύω, να ακούμε με λίγο περισσότερη προσοχή ανθρώπους όπως ο Ρομπ Τζόις από τη στιγμή που αποφασίζουν να βγουν και να μιλήσουν ανοιχτά: πολλές φορές, ενδέχεται τα πράγματα που δε λένε να είναι πιο σημαντικά από αυτά που λένε...
Σχόλια