Ψηφιακή πολιτική και το τζένγκα της γραφειοκρατίας

Ψηφιακή πολιτική και το τζένγκα της γραφειοκρατίας

Αυτή δεν είναι η πρώτη κυβέρνηση που υπόσχεται ένα σύγχρονο ψηφιακό περιβάλλον για τις σχέσεις του κράτους με τον πολίτη (και τις επιχειρήσεις) και σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία.

Από την ημέρα που ο Γιώργος Α. Παπανδρέου προχώρησε στη σύσταση του υπουργείου Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Η Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση έγινε μετά από μερικά χρόνια Ψηφιακή Πολιτική την οποία τώρα αναβαθμίζει ο νέος πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης αλλά ο εξ εμπειρίας απαισιόδοξος θα κρατήσει μικρό καλάθι διότι έχει ξανακούσει υποσχέσεις.

Να, ας πούμε, στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, στην αυγή του 21ου αιώνα ήταν όταν είχε κυκλοφορήσει ένα Προεδρικό Διάταγμα για την ψηφιακή υπογραφή. Οι εκτελεστικές πράξεις επρόκειτο να εκδοθούν “σε λίγους μήνες”. Οι μήνες έγιναν τρίμηνα, εξάμηνα, χρόνια, κύλησε νερό στο αυλάκι, οι σφραγίδες στο Δημόσιο έδιναν και έπαιρναν, οι υπογραφές το αυτό, όχι όμως και τα ψηφιακά αδερφάκια τους.

Χρόνια πολλά μετά ο υπουργός Εσωτερικών της κυβέρνησης Καραμανλή Προκόπης Παυλόπουλος παρουσίασε στο Ζάππειο το δίκτυο “Ερμής” για τον εκσυγχρονισμό των σχέσεων κράτους - πολίτη. Υποσχέθηκαν κάρτα πολίτη και ψηφιακή υπογραφή. Περιττό να πω πού τριγυρίζει η κάρτα και πού η ψηφιακή υπογραφή.

Η αλήθεια είναι πως ο νέος πρωθυπουργός έχει απόλυτο δίκιο όταν λέει πως ψηφιακή πολιτική δεν σημαίνει να μεταφέρεις την υφιστάμενη γραφειοκρατία στο ψηφιακό περιβάλλον. Όσοι έτρεχαν (τρέχαμε) για να υποβάλουμε συγκεντρωτικές δηλώσεις ΦΠΑ στο τέλος του έτους όταν η σύνθεση των περιοδικών δηλώσεων ήταν υπόθεση ενός κουμπιού αντιλαμβάνονταν (αντιλαμβανόμαστε) πόσο ανούσιες ήταν κάποιες διαδικασίες. Κάποια στιγμή κάποιος φωτισμένος άνθρωπος στη ΓΓΠΣ (μάλλον) είπε πόσο χασομέρι ήταν αυτή η υπόθεση και η συγκεντρωτική δήλωση ΦΠΑ καταργήθηκε. Ομως το να περιμένεις να εμφανιστεί ένας φωτισμένος άνθρωπος για να αφαιρέσει ένα ξυλαράκι από το τζένγκα της ελληνικής γραφειοκρατίας δεν αποτελεί ευοίωνο σημάδι προκοπής.

Το να αντικαταστήσεις το σλάλομ ανάμεσα σε γραφεία και διαδρόμους με μια αντίστοιχη δοκιμασία μέσω οθόνης δεν αποτελεί ένδειξη προόδου, κάθε άλλο. Ομως αν αρχίσεις να καταργείς ξυλαράκια από το τζένγκα θα βρεθείς αντιμέτωπος με διαμαρτυρόμενα ξυλαράκια. Τα οποία θα αρχίσουν να μιλάνε για τεχνοφασισμούς. Θα σου μιλήσουν για τον παπού και τη γιαγιά της φαντασίας τους που “δεν ξέρει από αυτά τα πράγματα”. Θα σου βρουν, με λίγα λόγια, ένα κάρο δικαιολογίες για να περιμένει η ψηφιακή υπογραφή άλλα δέκα χρόνια. Αυτά είναι τα δύσκολα, από ψηφιακή έχουμε ό,τι θες, στην πολιτκή είναι που κολλάμε.

ψηφιακη υπογραφη,ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ,ΠΟΛΙΤΙΚΗ,

Σχόλια

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ. ΦΟΡΤΩΝΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Home