Η λευκή σημαία της Φίνος Φιλμ

Η λευκή σημαία της Φίνος Φιλμ

Η Φίνος Φιλμ προσπάθησε. Προσπάθησε πάρα πάρα πολύ καλά. Δημοσίευσε στο YouTube όλες τις ταινίες της σε μια προσπάθεια αφενός να αντιμετωπίσει την ανεξέλεγκτη διανομή (αυτό που ονομάζουμε πειρατεία) των παραγωγών της και αφετέρου να γνωρίσουν οι νεώτεροι τη λεγόμενη "χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου".

Δυστυχώς η Φίνος Φιλμ δεν πέτυχε. Υποχρεώθηκε σε άτακτη υποχώρηση υπό τις πιέσεις των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης συγγενικών και πνευματικών δικαιωμάτων. Ναι, η ζούγκλα του copyright έχει πολλά θηρία. 

Η σχετική ανακοίνωση με το δυσάρεστο άγγελμα που εκδόθηκε από την Φινος Φιλμ καταλήγει ως εξής:

«Βρισκόμαστε σε πολύ δυσάρεστη θέση που αναγκαζόμαστε να στερήσουμε ένα μέρος της πολιτιστικής μας κληρονομιάς από το κοινό. Είναι πραγματικά κρίμα που οι Οργανισμοί Συλλογικής Διαχείρισης Συγγενικών και Πνευματικών Δικαιωμάτων δεν είναι σε θέση να δουν την ευκαιρία που παρουσιάζεται για να αγαπήσουν και οι νεότερες γενιές αυτές τις ταινίες, μέσα από την πλατφόρμα του YouTube και να καταπολεμηθεί η πειρατεία. Η Φίνος Φιλμ θα είναι πάντα ευγνώμων στο κοινό που τόσο ζεστά αγκάλιασε αυτή την προσπάθεια και λυπούμαστε ειλικρινά που φτάνουμε στο σημείο να του στερήσουμε την πιο αγνή και αυθεντική εμπειρία του Ελληνικού κινηματογράφου».

 Λευκή πετσέτα στο ρινγκ. Κρίμα. Τα πράγματα μπορούσαν να είναι καλύτερα. Δεν γνωρίζω γιατί οι εν λόγω οργανισμοί ήταν τόσο άτεγκτοι, το να δίνεις μερικές από τις κορυφαίες ελληνικές ταινίες δωρεάν online μπορεί να αναζωπύρωνε το ενδιαφέρον για τους συντελεστές τους. Να τους ξαναέβαζε στο κάδρο. Να αποτελέσουν σημείο αναφοράς, δάσκαλοι των νεώτερων. Εμπνευστές. Γιατί όχι, δημιουργοί και πάλι. Οι οργανισμοί επέλεξαν να ζητήσουν "τα μισθά μου" που έλεγε και η Σαπφώ Νοταρά, κάποια (λίγα; πολλά; αδιάφορο) ευρώ για τις προβολές των ταινιών στο YouTube. Μια μικρή ιστορία για όλους αυτούς που "τράβηξαν το χαλί" στην αξιέπαινη, θαρραλέα προσπάθεια της Φίνος:

Πριν από 20 χρόνια περίπου άρχισε να αναπτύσσεται το κίνημα του ελεύθερου λογισμικού. "Μα πώς θα ζήσετε χωρίς copyright, χωρίς πνευματικά δικαιώματα;" ρωτούσαν οι σκεπτικιστές. Οι κολεκτίβες έκαναν τη δουλειά τους. Εγραφαν κώδικα. Δημιουργούσαν. Δοκίμαζαν. Αποτύγχαναν. Ξαναδοκίμαζαν. Το ελεύθερο λογισμικό, ο ανοικτός κώδικας, είναι σήμερα πρότυπο. Χιλιάδες άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ζουν από αυτό. Δημιουργούν σε αυτό. Σκέφτονται με αυτό. Ο κόσμος του copyright, της πεισματικής υπεράσπισης μιας ιδέας που ξεκίνησε καλά αλλά ξεστράτισε στην πορεία (διάολε, οι δημιουργοί πρέπει να πληρώνονται, αλλά οι απόγονοί τους; Οι μουσικοί μιας δωρεάν συναυλίας που παίζουν τον Εθνικό Υμνο; Μπάστα, που λένε και οι γείτονες), αργά αλλά σταθερά δύει. Οι οργανισμοί μπορούν να διαλέξουν πού θα στέκονται όταν θα πέσει ο ήλιος. 

Πριν σ'αφήσω, να σε ρωτήσω κάτι, σάντουιτς τρως; Οχι τώρα, γενικά, πότε πότε τρως; Τρως. Πληρώνεις τίποτα τους απογόνους του δούκα Σάντουιτς από τον οποίο πήραν το όνομά τους τα σάντουιτς; Ούτε εγώ.

Παράξενο, εκτός της πνευματικής τροφής το copyright πρέπει να επεκταθεί και στην "κανονική" τροφή. Τόσο ψωμί κρίμα να μην μπορούμε να βγάλουμε καμιά δεκάρα από δαύτο...

Photo credit: Flickr / Portobeseno

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ,CYBERCULTURE,

Σχόλια

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ. ΦΟΡΤΩΝΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Home