Τελικά ότι δεν κατάφεραν οι απειλές και οι υπαινιγμοί του Νεκτάριου, ότι δεν κατάφερε ο Δοκησίσοφος με τα άλλα του και με τα όπα του, ότι δεν κατάφερε ο πακτωλός χρημάτων, η δόξα και το κάμπριο το κατάφερε η Ελενίτσα. Διότι αυτή τελικά κατάφερε να με βγάλει από τον συγγραφικό μου λήθαργο.
Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα πριν αρχίσει το λακριντί. Δεν έχω τίποτα μα τίποτα να μοιράσω με τις ανώνυμες στήλες είτε είναι σε περιοδικά, είτε σε εφημερίδες είτε σε blogs είτε στο Twitter. Έχω υπάρξει στο παρελθόν τουλάχιστον δύο φορές ανώνυμος και το έχω ευχαριστηθεί ιδιαιτέρως και πιστέψτε με δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Και αν μου έρθει η διάθεση θα ξανά-υπάρξω. Γιατί μερικά πράγματα πρέπει να γράφονται και αν γράφονται επώνυμα ενδέχεται να χάσουν όλη την πλάκα τους.
Αυτό όμως δε σημαίνει ότι όποιος ανώνυμος βγάζει «βρώμες» πρέπει και να μας αρέσει – τουλάχιστον όχι σε μένα. Ειδικά όταν αφήνονται υπόνοιες και ακόμα ειδικότερα όταν οι «βρώμες» δεν μπορούν να ελεχγθούν και ακόμα ειδικότερα όταν η επισκεψιμότητα γίνεται «άγιο» δισκοπότηρο. Και ακόμα ειδικότερα – χωρίς πλάκα- όταν δεν υπάρχει κανένα ευφυές σχόλιο αλλά μόνο αποκαλύψεις ή «αποκαλύψεις».
Δεν υπήρξα fan του Troktikou. Και δεν θα υπάρξω ούτε του Trom-aktikou. Αλλά αυτό ενδέχεται να μην αφορά κανέναν. Αυτό που ενδέχεται να αφορά ορισμένους φίλους και εχθρούς είναι ότι ουδέποτε θεώρησα τομή στη δημοσιογραφία το Troktiko ή όποια άλλη ανώνυμη στήλη. Μπορεί να βρήκα κάποιες διασκεδαστικές ή ενδιαφέρουσες ή απλά άθλιες. Αλλά τομή όχι. Για κανένα λόγο.
Δε γνωρίζω τίποτα περισσότερο από όλους τους κοινούς θνητούς και πολίτες για το θάνατο (δολοφονία) του φερόμενου ως ιδρυτή και βασικό στέλεχος και δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να πουλήσω ούτε θλίψη ούτε πύρηνα λογίδρια. Θεωρώ προφανές ότι οι δικοί του άνθρωποι έχουν δικαιολογημένα ένα αβάσταχτο πόνο και δεν μπορώ παρά να συλληπηθώ. Άλλωστε έχω γράψει ουκ ολίγες φορές ότι ελάχιστα μπορώ να διαχειριστώ την απώλεια. Δεν μπορώ όμως και να αγιοποιήσω καμία στήλη και κανένα blog γιατί είχε ένα τέτοιο τέλος.
Νιώθω υπερήφανος που συμμετέχω σε ένα Μέσο που επιτρέπει στον καθένα να λέει και μάλιστα επώνυμα την άποψή του. Τυγχάνει όμως να διαφωνώ με την αξιαγάπητη Ελενίτσα μας και δεν μπορώ στο Deasy να υπάρχει μόνο αυτή η άποψη. Αυτός είναι και ο μόνος λόγος που μπαίνω στο πνεύμα των ημερών. Kανένας άλλος.
Σχόλια