Όπως όλοι όσοι γράφουν περί τεχνολογίας έτσι και εμείς εδώ στο «Deasy» προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε τα μηνύματα που παίρνουμε είτε απευθείας από την αγορά, είτε από πιο κοντά στις πηγές των γεγονότων συναδέλφους προκειμένου να πιάσουμε όσο πιο νωρίς γίνεται τα μηνύματα των καιρών. Όμως το εγχείρημα είναι καταδικασμένο σε αποτυχία: πλέον η αγορά μας έχει επεκταθεί παντού και η ταυτόχρονη παρακολούθηση περίπου 200 χωρών είναι, απλώς, αδύνατη!
Η παραπάνω εισαγωγή είναι η προσωπική μου απολογία για το γεγονός ότι παρότι κατάφερα κάποια στιγμή να οσμιστώ ότι κάτι γίνεται στην Αφρική και έκτοτε να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά προς την κατεύθυνση της (πραγματικής) γηραιάς ηπείρου, έχασα έναν στόχο που κανονικά βγάζει μάτι: την Ινδία. Έχω όμως μια ακόμα δικαιολογία: όπως και οι περισσότεροι, απορροφήθηκα από το γεγονός ότι η Ινδία έχει τροφοδοτήσει (και συνεχίζει να τροφοδοτεί) τις αγορές της Δύσης με αξιολογότατα στελέχη –με κορυφαίο, μάλλον, τον Σάτια Ναντέλα- και παρέβλεψα τι γίνεται εντός της χώρας. Τα 1,2 δις του πληθυσμού της θα έπρεπε να με είχαν βάλει σε σκέψεις.
Διαβάζοντας ας πούμε ένα πρόσφατο άρθρο στο «Quartz» με τίτλο «Why India’s e-commerce boom will look nothing like China’s» συνειδητοποιώ ότι ίσως αυτά που είδαμε και βλέπουμε στην Κίνα να αποδειχθούν πολύ διαφορετικά από αυτά που θα δούμε στην Ινδία: παρότι η τοπική αγορά βρίσκεται πέντε χρόνια πίσω από την αντίστοιχη της Κίνας, οι ιδιομορφίες της υπόσχονται ότι τουλάχιστον ως προς τα ποιοτικά της χαρακτηριστικά, οι εξελίξεις στο ecommerce θα είναι εντελώς άλλες.
Όχι ότι τα νούμερα δεν είναι εντυπωσιακά: κατά την (ινδή) δημοσιογράφο, η αγορά του ηλεκτρονικού εμπορίου στη χώρα είναι αυτή τη στιγμή της τάξης των 17 δις δολαρίων όμως αναμένεται να φτάσει στα 100 δις ως το 2019. Και σημαντικό μέρος στην άνοδο αυτή θα παίξουν –βεβαίως- και τα κινητά: οι συναλλαγές μέσω αυτών έφτασαν το 2014 στα 5,8 δις δολάρια –πιο εντυπωσιακή ωστόσο είναι η αύξηση σε σχέση με το 2013 η οποία ήταν της τάξης του 383%. Όπως επισημαίνει η συγγραφέας του άρθρου, μεγάλο ρόλο σ’ αυτά παίζει το γεγονός ότι απέναντι στη μια Alibaba της Κίνας, η Ινδία έχει τρεις μεγάλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται εντός των συνόρων της: την Amazon, και τις τοπικές Flipkart και Snapdeal.
Ένα άλλο σημείο που η κ. Ουάλια, η συγγραφέας του άρθρου βρίσκει ικανό να λειτουργήσει ως game changer, είναι το εμπόριο τροφίμων, ένας τομέας που η Δύση (και η Κίνα) μόνο τελευταία αρχίζουν να ανακαλύπτουν. Στην Ινδία αντίθετα, προφανώς λόγω ιδιαιτεροτήτων που σχετίζονται με τη μορφολογία της χώρας και με την ύπαρξη υποδομών, οι συγκεκριμένες αγορές καλύπτουν ήδη ένα μεγάλο κομμάτι της πίτας –αν και το άρθρο δε δίνει νούμερα, υποστηρίζει ότι η διείσδυση του ηλεκτρονικού εμπορίου ως προς τα αγαθά αυτά στην Ινδία είναι ήδη μεγαλύτερη από αυτή της Κίνας (η Alibaba, ας πούμε μόλις αυτή την εβδομάδα ανακοίνωσε την είσοδό της στον τομέα αυτόν).
Φυσικά όλα αυτά δεν είναι παρά κλεφτές ματιές από τη χαραμάδα: όπως όλες οι αγορές θα χρειαστεί ιδιαίτερη μελέτη προκειμένου να μπορέσει κανείς να αρθρώσει μια ολοκληρωμένη γνώμη για την εικόνα μιας τόσο μεγάλης αγοράς. Όμως όπως έγραψα και στην αρχή, είναι σφάλμα μας να ξεχνάμε τέτοια μεγέθη (κυριολεκτικά και μεταφορικά). Όχι μόνο επειδή χάνουμε την ευρεία εικόνα του κόσμου γύρω μας αλλά και επειδή, ίσως, χάνουμε και ευκαιρίες για δράσεις που μπορεί να αποβούν επωφελείς και για μας τους ίδιους: πόσο πιο απλό θα ήταν π.χ. για μια ελληνική εταιρεία να δραστηριοποιηθεί σε μια αγορά χωρίς νομικούς και επικοινωνιακούς περιορισμούς όπως αυτοί που υπάρχουν στην Κίνα;
Σχόλια