Τούτο τον Ιανουάριο έγραφα για την ανάγκη να επανεκτιμήσουμε τα προϊόντα της Ελληνικής γής, που αποτελούν μεγάλο και ικανό χώρο επιχειρηματικής δράσης. Μου το θύμισε πάλι ένα ταψί γεμιστά στο σπίτι. Πήγα στο μανάβικο να ψάξω και η επίσκεψη με απογοήτευσε. Μετά από τρία τέταρτα της ώρας από τον ιδιοκτήτη κατάλαβα ότι το μόνο Ελληνικό προϊόν εκεί ήταν μια χούφτα σύκα που κάποιος καλός φίλος του έφερε. Είναι χιλιοειπωμένο, αλλά αφήνοντας την παραγωγή υπέρ της αστικοποίησης διαπράξαμε τρία κεφαλαιώδη λάθη: α) χάσαμε το ταλέντο μας, β) χάσαμε έσοδα και γ) άλλες χώρες πήραν το μερίδιο που μας ανήκε ...στο εμπόριο και τη διεισδυτική διπλωματία.
Ασε βρε φίλε, έχω MBA και θα πάω πίσω εκεί που ξεκίνησαν οι παπούδες μας; Ξέρετε η γη δεν είναι πια μόνο η εικόνα του αγρότη που σκάβει. Εϊναι ένα αναπτυσσόμενο οικοσύστημα παρεμφερών δράσεων, στο οποίο εκτός της καλλιέργειας, μπορείς πια να χειριστείς έξυπνα τους πόρους που σου δίνονται. Τα φύκια είναι πρώτη ύλη, το περιβόλι συντηρείται με έξυπνους μετρητές, η γη δίνει βιοκαύσιμα, τα κατακάθια του λαδιού επεξεργάζονται, τα βιολογικά κερδίζουν έδαφος παντού και όλα αυτά χρειάζονται σχεδιασμό, δουλειά, πωλήσεις, αντιπροσώπευση, συνεργασίες. Με χαρά διάβαζα στο vima.gr για τις δέκα καινοτόμες επιχειρηματικές ιδέες, δέκα φιλόδοξες ομάδες και τους δώδεκα μήνες που τους πήρε, για να μετατρέψουν τις ιδέες τους σε προϊόντα, υπηρεσίες ή εφαρμογές που προάγουν τη βιώσιμη ανάπτυξη (το Aephoria.net Greenhouse αποτελεί το τέταρτο και πιο ουσιαστικό στάδιο του πρωτότυπου προγράμματος εκκίνησης και υποστήριξης νεοφυών επιχειρήσεων Aephoria.net, την ομάδα του οποίου αποτελούν η Οργάνωση Γη, το ελculture και το Ιδρυμα Κ2). Μεγάλο μπράβο και μακάρι τα μέσα επικοινωνίας να προέκτειναν τέτοιες καλές πρακτικές.
Ας τα πούμε ξεκάθαρα, χωρίς το ψέμα που ζούμε. Δεν ξέρω αν εμείς, αλλά αρκετά από τα παιδιά μας θα πρέπει να αναζητήσουν την τύχη τους στη γη και τις νέες δράσεις γύρω από αυτή. Το “σύστημα” δεν τους αντέχει όλους, ούτε όλοι θα γίνουν developers, ούτε το κλεινόν άστυ θα μπορεί εσαεί να είναι τίγκα σε υπαλλήλους. Υπάρχει ακόμη ένας λόγος: η μεγαλύτερη αντίσταση σήμερα στα στο παγκόσμιο industry των μεταλλαγμένων (των 7 μεγάλων Αμερικανικών παραγωγών) που κατακτά τα πάντα, είναι το φυσικό προϊόν. Θα αποκτά όλο περισσότερη σημασία, ψυχολογική και εμπορική υπεροχή. Το αλεύρι που βάζεις στον αρτοπαρασκευαστή σου, η ντομάτα που κάνεις πολτό με ζάχαρη και λάδι (χωρίς συντηρητικά) για τις σάλτσες των παιδιών, τα χόρτα που πλαισιώνουν κάθε καλό φαγητό, το τυρί που μουσκιώνεις κάμποσο στο υπόγειο κλπ. Η Anuga, η μεγαλύτερη έκθεση στον κόσμο, τα τελευταία τρία χρόνια το δείχνει ξεκάθαρα : τα premium brands του μέλλοντος θα έχουν ονομασία προέλευσης, διατροφικές αναλύσεις, πιστοποίηση ποιότητας, έξοχες συσκευασίες, διανομείς ειδικά επιλεγμένους και σημεία πώλησης που θα φωνάζουν “εδώ, το μοναδικό”. Θα σου έρχονται στο σπίτι με τιμές πιο φτηνές από του σουπερμάρκετ, θα έχουν trace number, θα τα βρίσκεις συγκρίσιμα σε πλατφόρμες κοινοπραξιών, και ίσως ξαναμπούν ως εγκυκλοπαιδική γνώση στο σχολείο όπως γίνεται σε πολλές χώρες. Αν ξυπνήσουμε, βέβαια, πρώτα.
Αυτή θα είναι μια πραγματική καινοτομία, γιατί μπορεί να συλλέξει και να συνθέσει όλες τις τεχνολογικές και εμπορικές μας γνώσεις για να προωθήσει μαγικά προϊοντα στο εξωτερικό. Αλλιώς δεν έχει νόημα φίλε να πληρώνουμε τα ΤΕΙ Ιχθυοκαλλιεργειών και τη Γεωπονική σχολή... Ακου 3.000 βότανα της Ελληνικής γής ο Κορρές. Ακου ο Κρόκος Κοζάνης παγκόσμια μοναδικότητα. Ακου η μαστίχα να έχει αυξανόμενη διείσδυση από τα mastihashop. Ακου, χάσαμε από το συνθετικό σφουγγάρι μια ολόκληρη αγορά... Ακου τα marketplaces των ΗΠΑ να ζητούν Ελληνικά προϊόντα και εμείς να συζητάμε για τη σύνταξη των 2.500 ευρώ... Θα μου πεις, στα ξένα πανεπιστήμια συνήθως υπάρχει και ένας incubator μαζί με ένα επενδυτικό ταμείο για να δημιουργούνται εταιρίες και να βγάζει και το πανεπιστήμιο κέρδος. Για φανταστείτε, η Γεωπονική να ήταν ο μέντορας των 10 επιχειρήσεων που έγραφε το vima.gr... ονειρεύομαι, ε; Ποιός να τα συζητήσει αυτά από τις ουρές των επιδοτούμενων και τα μαγαζάκια συνεργασιών...
Να τι θα έπρεπε να συζητάμε και να δίνουμε ερεθίσματα στα παιδιά που παγιδεύτηκαν στο “έχω MBA, θα γίνω manager”: τους τεχνητούς θαλάσσιους οικισμούς του ΕΛΚΕΘΕ στο Αιγαίο για την αναπαραγωγή των ειδών, τα κοινοτικά εργοστάσια συγκομιδής και επεξεργασίας λιπάσματος από τα σπίτια στις πολιτείες των ΗΠΑ (με 1 δολλάριο που πηγαίνει στο Δήμο), την επενδυτική αγκαλιά του κράτους σε εξαγωγικές φάρμες, το ότι η Κίνα λατρεύει το πράσινο σαπούνι, ότι τα αιθέρια έλαια αυξάνονται με 150% ρυθμό πωλήσεων παγκόσμια, τη δημιουργία επενδυτικών περιφερειακών εταιριών με τράπεζες μόνο για την εγγύηση και χρηματοδότηση εξαγωγικών συνεργασιών, την υποχρεωτική συμμετοχή των ανανεώσιμων πηγών στο σύστημα ενέργειας, την οικοκαλλιέργεια ως πρακτική βοήθεια στα οικονομικά των νοικοκυριών και εκπαίδευση, τις κοινοπραξίες ανέργων με παραγωγούς για την επέκταση δικτύων διανομής, το incubation κοινών εταιριών φοιτητών με παραγωγούς με στόχο την ανάπτυξη νέων επιχειρηματικών ιδεών. Δεν θα ήθελαν όλα αυτά, πιστεύετε, designers, πωλητές, οικονομικούς, και εργάτες; Δεν είναι όλα τα παραπάνω χώρος συνεργασιών μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου τομέα; Δεν θα μπορούσαν ολόκληρα νησιά να προδιαγράψουν το μέλλον τους; Δεν θα μπορούσαν έμπειροι άνθρωποι και νέοι να φτιάξουν μαζί όμορφες δράσεις;
Ολα αυτά σε μία χώρα που κινητοποιεί δυνάμεις για να ξαναδημιουργήσει και να σωθεί. Σε μία χώρα που δεν αναμασά κουραστικά τη συνήθεια του παρελθόντος. Σε μία χώρα που βοηθάμε τους νέους ανθρώπους να σκεφτούν δημιουργικά πως η τέχνη/επιστήμη που έμαθαν, θα μπορούσε να συνδεθεί με ένα νέο χώρο, μια άλλη αγορά. Σε μία χώρα που αντιμετωπίζει κάθε εμπόδιο σαν ευκαιρία και δεν ζει με το κόμπλεξ ότι για να έχεις κοινωνική αξία πρέπει να είσαι ΧΨ είδος επαγγελματία.
Ρωτήστε και ψάξτε αυτά που λέω. Το να ρωτάς και να μαθαίνεις είναι στην καρδιά της καινοτομίας, ειδικά όταν πρόκειται για την επιχειρηματική δημιουργία. Αν είστε άνθρωποι που θέλετε να δημιουργήσετε και να διαχειριστείτε προϊόντα και υπηρεσίες (και όχι να κρατήσετε άθικτο το MBA), θα βρείτε πολλές ιδέες γύρω από την Ελληνική γή. Και δεν κάνω λάθος, πολλοί θα πρέπει να επιστρέψουν εκεί που ξεκίνησαν όλα. Οχι από ανάγκη, ή μέχρι να προσληφθούν κάπου, αλλά για να κάνουν μια ασφαλή και πιο μακρόπνοη επιλογή από την καφετέρια!
Stay tuned…
Τάσος
Σχόλια