Ισως θα διάβασες ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο υποχρεώνει την Google να διαγράφει δεδομένα πολιτών εφόσον οι τελευταίοι το επιθυμούν. Μια πιο προσεκτική ανάγνωση βάζει τα πράγματα σε μια σχετικά φυσιολογική διάσταση, αρκεί να δούμε πώς ξεκίνησε το θέμα.
Ενας Ισπανός πολίτης διαμαρτυρήθηκε όταν διαπίστωσε πως σε αναζητήσεις με το όνομά του στο Google εμφανίζονταν παλιά δημοσιεύματα που αφορούσαν μια διένεξή του με την Εφορία, που είχε βγάλει σε πλειστηριασμό το σπίτι του λόγω οφειλών. Οντως αυτό συνέβη, μόνο που στο μεταξύ ο πολίτης προχώρησε σε ρύθμιση του χρέους και έτσι γλίτωσε το σπίτι του. Ομως τα γραπτά μένουν και παρά την "αθώωση" το Google επέμενε να εμφανίζει αποτελέσματα γύρω από την απειλή της κατάσχεσης και του πλειστηριασμού. Αυτά έγιναν το μακρινό 2001. Είμαστε στο 2014, θυμίζουμε, έτσι για να έχετε μια ιδέα της ταχύτητας (και) της ευρωπαϊκής Δικαιοσύνης.
Η απόφαση του Δικαστηρίου επιχείρησε να λύσει ένα πρόβλημα, το κατά πόσο η λύση είναι κατάλληλη μένει να αποδειχθεί. Το αξιοσημείωτο είναι ότι με βάση όσα διαβάσαμε η Google θεωρείται κατά κάποιον τρόπο διαχειριστής του περιεχομένου που εμφανίζεται στις σελίδες αναζήτησης και ως τέτοιος έχει την ευθύνη απομάκρυνσης πληροφοριών που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Στα ελληνικά πράγματα γνωρίζαμε πως την ευθύνη την είχαν οι αρχικοί εκδότες, εκείνοι δηλαδή που δημοσίευαν το περιεχόμενο και αυτοί ήταν οι αποδέκτες των πολιτών που είχαν λόγο να ζητήσουν την αφαίρεση μιας αναφοράς στο πρόσωπό τους.
Το Δικαστήριο σαν να εμφανίζει την Google ως "υπέρτατο άρχοντα" στη διαχείριση περιεχομένου και αυτό στα μάτια των χρηστών μπορεί να μην απέχει και πολύ από την πραγματικότητα. Σίγουρα υπό αυτό το πρίσμα η απόφαση δεν θα πολυαρέσει στην Google, καθώς ο μπαμπούλας της αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας μπορεί ανά πάσα στιγμή να βγει από την ντουλάπα. Οσον αφορά την εφαρμογή της απόφασης, προβλέπεται αυξημένος φόρτος στις κατά τόπους αρχές προστασίας δεδομένων αλλά και στις εταιρείες αναζήτησης.
Σχόλια