Δεν ήταν μόνο η πάγια τακτική μου να μη βλέπω μια σειρά από το ξεκίνημά της (για να μην απογοητευθώ αν μου αρέσει και τελικά κοπεί) που με οδήγησαν να μείνω μακριά από το "Game of Thrones" για τις τρεις πρώτες σεζόν του: αφενός δεν τρελαίνομαι ιδιαίτερα για τη λογοτεχνία φαντασίας (είμαι περίπου της άποψης ότι αν έχεις διαβάσει Τόλκιν, τα έχεις διαβάσει όλα) και αφετέρου ομολογώ ότι βρήκα απωθητική την τόσο μεγάλη παρουσία της στο Internet -αμφιβάλλω αν στα όσα χρόνια ασχολούμαι με το Δίκτυο υπήρξε άλλη σειρά με τόσο πολύ και φανατικό κοινό, εξαιρούμενου ίσως του "Star Trek".
Αυτή η παρουσία ήταν που με έκανε τελικά να τη δω: από μια μεριά (για την ακρίβεια από την αντίθετη μεριά από αυτή που μόλις ανέφερα), είναι συναρπαστικό να βλέπει κανείς την πλήρη ανατροπή του στερεοτύπου του "nerd". Μέχρι και τα τις αρχές της δεκαετίας που διανύουμε, όποιος τολμούσε να ψελλίσει έστω τις λέξεις "δράκος", "σπαθί" ή "ιππότης", καλά θα έκανε να είναι είτε 13 χρονών, είτε φοιτητής μεσαιωνικής ιστορίας -σε αντίθετη περίπτωση θα αντιμετωπιζόταν σαν κοινωνικός παρίας. Αντίθετα, την ίδια μοίρα έχουν σήμερα, τουλάχιστον online, όσοι αγνοούν τα τεκταινόμενα στον κόσμο των Λάνιστερ, των Σταρκ και των Ταργκάρυεν.
Προσωπική μου εκτίμηση -και ψάχνοντας λίγο στο Internet συνειδητοποίησα ότι δεν είναι μόνο δική μου- είναι ότι η περίπτωση του "Game of Thrones" δεν είναι μοναδική: υπάρχουν τουλάχιστον άλλες δύο σειρές που -λογικά- θα έπρεπε να κινήσουν το ενδιαφέρον μόνο των nerds αλλά που αντίθετα κατάφεραν να γίνουν παγκόσμιες επιτυχίες και να αγγίξουν ένα κοινό πολύ ευρύτερο. Ήταν το "Heroes" και το "Lost" και αν ρίξει κανείς μια ματιά στο παρασκήνιο θα δει ότι και στις τρεις περιπτώσεις, η ευθύνη για την επιτυχία τους πέφτει σε μεγάλο ποσοστό
στο Internet.
Δεν είμαι σίγουρος ότι η online επιτυχία των τριών σειρών καθοδηγήθηκε 100% από τα στούντιο που τις παρήγαγαν. Θέλω να πω, σαφώς τα στούντιο έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν όμως από εκεί και πέρα, τα memes αποκτούν δική τους ζωή και υπόσταση και δεν έχω πεισθεί ότι υπάρχει κάποιος που μπορεί να τα χειριστεί με απόλυτη ασφάλεια. Το YouTube μας έχει δείξει δεκάδες περιπτώσεις όπου ακόμα και αν το βίντεο ήταν επαγγελματικό και όχι ερασιτεχνικό, η επιτυχία του ήταν σίγουρα πολύ πέρα από τις προσδοκίες των δημιουργών του -ίσως η χαρακτηριστικότερη περίπτωση είναι το πιο πετυχημένο βίντεο όλων των εποχών, το "Gangnam Style".
Αυτό για το οποίο είμαι σίγουρος ωστόσο είναι ότι τα παραπάνω παραδείγματα -και αρκετά ακόμα, αν και μικρότερης κλίμακας- επιβεβαιώνουν την οργανική πλέον σχέση μεταξύ των "τριών οθονών", σχέση που είναι ορατή σε όλες τις κοινωνίες -το "Game of Thrones" είναι εξίσου επιτυχημένο στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ και η διείσδυση των ψηφιακών μέσων στις δύο κοινωνίες είναι πολύ διαφορετική. Και παρότι, όπως έχουμε επισημάνει κατ' επανάληψη, εταιρείες δισεκατομμυρίων χτίζουν επάνω της αναμένοντας (και λαμβάνοντας) πολύ χειροπιαστά οφέλη, όμως έχει ενδιαφέρον όταν το βλέπεις στην καθημερινή σου ζωή και όταν ανατρέπει τα στερεότυπα. Και δεν μπορείς παρά να αναρωτηθείς που μπορεί να οδηγήσει η ανατροπή αυτή -και δεν εννοώ στο να γίνει πιο δημοφιλής η ηρωική φαντασία ως λογοτεχνικό είδος...
Σχόλια