Τόσο από την άποψη της κοινής λογικής, όσο και από την άποψη της ιδεολογίας (βουδισμός Ζεν κ.λπ.) μπορώ να πω ότι αντιλαμβάνομαι απόλυτα την εμμονή πρώτα της αμερικανικής και στη συνέχεια της διεθνούς αγοράς στην έννοια του "doer" και του "doing": σε έναν κόσμο όπου το αποτέλεσμα είναι αυτό που βασικά μετράει, είναι απόλυτα φυσικό να δίνεται έμφαση σ' αυτούς που κάνουν και όχι σ' αυτούς που απλώς μιλάνε, σ' αυτούς που δεν αναλώνονται στη θεωρητική διάσταση των πραγμάτων αλλά σ' αυτούς που είναι διατεθειμένοι να τα αντιμετωπίσουν κατάφατσα, να λύσουν τυχόν προβλήματα και να πάνε τον εαυτό τους, τον οργανισμό στον οποίο λειτουργούν και το ευρύτερο περιβάλλον ένα βήμα μπροστά.
Ταυτόχρονα, διαβάζω ένα από τα σχόλια που έκανε στην τελευταία (και με την έννοια της πιο πρόσφατης αλλά και κυριολεκτικά -για τον ίδιο) συνάντηση όλων των εργαζομένων στη Microsoft ο αποχωρών Στιβ Μπάλμερ. Για όσους δεν το είδαν, ο κ. Μπάλμερ επιδόθηκε σε μια ακόμα από τις οργιώδεις ομιλίες του, κατασυγκινημένος και καταχειροκροτούμενος από ένα πλήθος 13.000 παρόντων και άλλων 25.000... εικονικά παρόντων (μέσω webcast) υπαλλήλων και στελεχών της εταιρείας (ένα μικρό δείγμα υπάρχει εδώ). Το σχόλιο ήταν "Η Apple ασχολείται με τη μόδα, η Amazon με τη φτήνια, η Google με το να μαθαίνει περισσότερα και εμείς με το να κάνουμε περισσότερα" και αναρωτιέμαι, πώς προσδιορίζουμε το "κάνω περισσότερα" -αυτό θα μας βοηθήσει να αντιληφθούμε αν το "κάνω περισσότερα" είναι πάντα και το καλύτερο.
Κοιτάζοντας την πορεία της Microsoft τα τελευταία 20 χρόνια και συγκρίνοντάς την με τις άλλες τρεις εταιρείες που επέλεξε να τη συγκρίνει ο κ. Μπάλμερ βλέπω μια εταιρεία που έχει μεν να επιδείξει μια σημαντική δράση, αλλά που όμως τελικά σχετίζει το μεγαλύτερο μέρος της δράσης αυτής με ένα προϊόν (τα Windows) και την προσπάθεια να διατηρήσει το προϊόν αυτό "relevant" σε μια αγορά που αλλάζει δυναμικά. Πρόκειται για μια εταιρεία που άργησε να ανέβει στο τρένο του Internet, που δεν αντιλήφθηκε από νωρίς τη δυναμική του mobile computing και που εξακολουθεί να μην έχει ξεκαθαρίσει αν μπορεί να προσφέρει κάτι στον τομέα των υπηρεσιών, κοινωνικών ή μη.
Μ' άλλα λόγια, πρόκειται για μια εταιρεία η οποία όντως "κάνει πολλά" αλλά που συχνά δίνει την εντύπωση ότι απλώς ακολουθεί την τακτική "spray and pray" των άπειρων στρατιωτών: πυροβόλα σε ριπές ό,τι κινείται και έλπιζε ότι κάτι θα πετύχεις* αναλογικά, η δράση των υπόλοιπων τριών δείχνει πολύ πιο αποτελεσματική. Και, βεβαίως, ειδικά στην περίπτωση της Google, δύσκολα θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι υπολείπεται δράσεων: έχω την εντύπωση ότι τα projects που κατάργησε το Μάουντεν Βιου τα τελευταία δύο χρόνια είναι περισσότερα από τα νέα projects που έχει εμφανίσει η Microsoft τα τελευταία δέκα.
Καταλαβαίνω την υπερβολή του κ. Μπάλμερ και όχι μόνο αυτή που μπορεί να αποδώσει κανείς στη συγκίνηση της αποχώρησης -δεν είναι άλλωστε και η πρώτη φορά που την εισπράττω- όμως ακριβώς γι αυτό το λόγο, πιστεύω ότι η αποχώρησή του θα κάνει καλό στη Microsoft, τουλάχιστον στο μέτρο που ο ίδιος και η νοοτροπία αυτή επηρέαζε την πολιτική της. Το ζητούμενο δεν είναι να είσαι απλώς "doer" αλλά να είσαι "doer" που ξέρει τι κάνει* κατά κανόνα, η απερίσκεπτη πράξη είναι εξίσου αναποτελεσματική με την έλλειψη πράξης.
Σχόλια