Την απάντηση στο ερώτημα της προηγούμενης εβδομάδας σχετικά με το σχέδιο της Μαρίσα Μάγερ για τη διάσωση του Yahoo! αποπειράται να δώσει μια σημερινή ανάλυση του Reuters. Aν θα επαληθευθεί ή όχι θα το δούμε στους επόμενους μήνες (ή όσο αντέξει η κ. Μάγερ στην ιδιαίτερα ευαίσθητη θέση της επικεφαλής της εταιρείας που κάποτε ήταν ταυτισμένη με το Ιnternet), όμως αν όντως επαληθευθεί ενδέχεται να δούμε μια πολύ ενδιαφέρουσα ανατροπή στο παγκόσμιο σκηνικό: την προσθήκη ενός ακόμα παίχτη στο κομμάτι του παιχνιδιού που συνδυάζει τεχνολογία και κοινωνική δικτύωση και που σήμερα κυριαρχείται από την Google και τη Facebook.
Τα παραπάνω δε σημαίνουν ότι η ομάδα της κ. Μάγερ φιλοδοξεί να μετατρέψει το πάλαι ποτέ κραταιό ευρετήριο-portal σε SNS! Αλλά, στο μέτρο πάντοτε που οι πηγές του διεθνούς πρακτορείου αποδειχθούν αξιόπιστες, υπάρχει μια έντονη τάση να μεταφερθεί το βάρος του ενδιαφέροντος από το περιεχόμενο προς τις υπηρεσίες και δη τις υπηρεσίες που θα επιτρέψουν το Yahoo! να συνδεθεί καλά με τα κοινωνικά δίκτυα και με τα κινητά τηλέφωνα -αμφότεροι χώροι που τα τελευταία χρόνια είχαν παραμεληθεί προς όφελος πολύ προβεβλημένων κινήσεων προς το "μεγάλο περιεχόμενο"των τηλεοπτικών δικτύων (ABC, CNBC κ.λπ.) Το δε παρελθόν των προσώπων που ήδη μετεγγράφηκαν στην εταιρεία από την έλευση της κ. Μάγερ και μετά, μάλλον ενισχύει την εκτίμηση των αναλυτών του Reuters: πρόκειται για πρόσωπα που καίτοι αντιλαμβάνονται καλά το παιχνίδι της αγοράς, η ματιά τους προέρχεται περισσότερο από τον τεχνικό χώρο και λιγότερο από τον εμπορικό -το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει με ορισμένα από τα μεγάλα στελέχη που παραιτήθηκαν στο ίδιο χρονικό διάστημα.
Όντας κάπως... παλαιοντολάγνος δεν μπορώ να πω ότι μια τέτοια προοπτική με στενοχωρεί ιδιαίτερα: το περιεχόμενο έχει σημασία αλλά στο επίπεδο που παίζει η Yahoo! (και μη γελιόμαστε, ακόμα βρίσκεται πολύ ψηλά) στο ερώτημα περί περιεχομένου δίνονται πολλές και ποικίλες απαντήσεις. Ίσως μια στροφή προς τις υπηρεσίες και μερικές έξυπνες λύσεις για το πώς αυτές μπορούν να γίνουν μέρος της τρέχουσας πραγματικότητας των χρηστών να είναι αυτό που χρειάζεται προκειμένου το όνομα "Yahoo!" να μπει στο λεξιλόγιο ανθρώπων που έμαθαν ότι Internet = Facebook. Σε τελική ανάλυση, το Yahoo! που γνωρίσαμε κάποτε και που επισκεπτόμασταν δεκάδες φορές καθημερινά δεν πρόσφερε δικό του περιεχόμενο αλλά μια υπηρεσία που όλοι χρειαζόμασταν* δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι μια τέτοια έμπνευση ήταν αποκλειστικότητα των Φάιλο και Γιανγκ.
Σχόλια